تغییر «رهبر»؛ چالش انتخاباتی تازه در اردوگاه اصولگرایان

 رویداد۲۴- چالش‎های انتخاباتی اصولگرایان تمامی ندارد. هنوز ماجرای رسیدن به نامزد واحد در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده به سرانجامی نرسیده بود که چالش جدید و البته مهم‎تر برای این طیف سیاسی ایجاد شد و آن تغییر راهبری اصولگرایان با سپردن فرمان هدایت آنان از جامعتین به جبهه مردمی انقلاب اسلامی است که صف‎کشی موافقین و مخالفین برابر هم را در پی داشت.

انتخابات بهار احزاب و تشکل‎های سیاسی درکشوراست، البته کارکرد احزاب به تمام فصول سال مربوط می‎شود اما تشکل‎های سیاسی در کشورمان که در طول سال سکوت را پیشه می‎کنند، در زمان فرارسیدن انتخابات با صدای بلند مردم را  خطاب قرار می‎دهند.

سال آینده انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا را در پی داریم، اصلاح‎طلبان و اصولگرایان از هم اکنون فعالیت‎های خود را در این زمینه آغاز کرده اند. درهمین خصوص باید اشاره کرد که در برابر اصلاح‎طلبان که بر حمایت از «حسن روحانی» به عنوان تنها کاندیدا اصرار می‎ورزند، اصولگرایان سعی دارند تا  قدم‎های تازه‎ای درباره برنامه‎های انتخاباتی خود نسبت به سال‎های گذشته بردارند.

جامعه روحانیت مبارز و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم(جامعتین) همواره محوریت و رهبری احزاب اصولگرا در زمان برگزای انتخابات را بر عهده داشتند و تا زمانی که آیت الله مهدوی کنی در قید حیات بود، نقش راهبردی در بین آنان بر عهده او بود که پس از مرحوم مهدوی کنی این نقش بر دوش آیت الله موحدی کرمانی گذارده شد.

البته توصیه‎ها در چگونگی فعالیت انتخاباتی در بین اصولگرایان هرگز تغییر نکرد و همان روش سنتی در نظر گرفته می‎شد که در عمل هم به اجرا در نمی‎آمد و در نهایت کار به صورتی پیش می‎رفت که هر یک از کاندیداها بدون در نظر گرفتن دیدگاه های جمع براساس تشخیص خود عمل می‎کردند.

مهمترین نمونه آن هم انتخابات سال 92 ریاست جمهوری بود. به طوری که چهار کاندیدای اصولگرا علیرغم قرار قبلی که باید از بین آنان یک نفر در نهایت باقی می‎ماند که از میزان آرا بیشتری برخوردار بود، تنها غلامعلی حداد عادل آن هم نه به نفع فرد خاصی، از میدان انتخابات خارج شد و سعید جلیلی، علی اکبرولایتی و محمد باقر قالیباف هر یک به تنهایی با حسن روحانی که محمدرضا عارف به نفع او از دور انتخابات کنار کشیده بود، به رقابت برخاستند که در نهایت هم منجر به شکست آنان شد.

این شکست در سال 94 و انتخابات مجلس شورای اسلامی مجدد تکرار شد و به نظر می‎رسد اصولگرایان برای انتخابات سال آینده حداقل تا به اینجای کار تصمیم ندارند تجربیات گذشته را سرمشق قرار داده و عزم خود را برایجاد تغییراتی در شیوه های خود جزم کرده‎اند.

بر همین اساس جبهه مردمی انقلاب اسلامی از 5  دی ماه اعلام موجودیت کرد. موسسین این جبهه اغلب یا از وزرای دولت احمدی نژاد یا چهره‎هایی بودند که در گذشته از طرفداران پروپاقرص او به شمار می‎رفتند که امروز باز هم همگی به مانند گذشته برسر احمدی‎نژاد اتفاق نظر دارند و آن هم  انتقاد از او است.

در این بین می‎توان به حمیدرضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش، مرضیه وحید دستجردی وزیر بهداشت و درمان، مهدی چمران رئیس شورای شهرتهران و نادرطالب زاده اشاره کرد. 

بدون شک مهمترین دلیل تشکیل جبهه مردمی انقلاب اسلامی شکست در انتخابات گذشته است و حتی به نظر می‎رسد این جبهه پا را فراتر گذاشته و فرمان هدایت اصولگرایان را در دست گرفته است، یعنی  کاری که تا پیش از این جامعه روحانیت مبارز بر عهده داشت. موضوعی که البته مورد حمایت جامعه روحانیت مبارز قرار گرفته است.

سید محمد حسینی از وزرای دولت احمدی‏‎نژاد که  نقش سخنگوی جبهه یکتا را بر عهده دارد هفته گذشته در گفت‎وگویی مطرح کرده بود که  هدایت جریان اصولگرایی در انتخابات ریاست جمهوری و شوراها  در سال آینده بر عهده جبهه مردمی انقلاب اسلامی است.

همچنین کمال سجادی، سخنگو جبهه پیروان خط امام و رهبری درباره سپردن هدایت اصولگرایان به جبهه مردمی انقلاب اسلامی در گفت‎وگو با رویداد۲۴ بر این نکته تاکید کرد که «جهت دستیابی به انسجام و ائتلاف اصولگرایی طرح نویی به تدوین درآمده که براساس آن جبهه‌ای فراتر از اصولگرایی، احزاب و تشکل‎های آنها در زیر یک چتر قرارگیرند. این طرح ویژه برای انتخابات ریاست جمهوری و شوراها در نظر گرفته شد، بنابراین از تمامی تشکل‎ها برای حمایت دعوت به عمل آمد و از آن تا حدودی استقبال صورت گرفت.»

محمد تقی رهبر که خود از اعضای جامعه روحانیت مبارز به حساب می آید اما در این خصوص نظر دیگری داشت و در گفت‎وگو با رویداد۲۴ اعلام کرد که «جبهه  مردمی انقلاب اسلامی براساس سیاست‎گذاری‎های  جامعه روحانیت مبارز فعالیت می‎کند و در واقع  پرچمدار جامعه است. جبهه مردمی انقلاب اسلامی، البته کارهای پسندیده‎ای انجام داده و گروه‎های اصولگرا را دعوت به همکاری و هم‎افزایی کرده، ولی سیاست‎گذار اصلی اصولگرایان همان جامعه روحانیت مبارز نه جبهه مردمی انقلاب اسلامی است.»

رهبر همچنین در این باره که برخی اصولگریان معتقدند جامعه روحانیت مبارز در زیر چتر جبهه مردمی انقلاب اسلامی قرار گرفته، تاکید کرد که «جامعه روحانیت مبارز در زیر چتر جبهه مردمی انقلاب اسلامی نیست، بلکه در کنار آن قرار دارد و برای این جمع حالت پدری محسوب می‎شود. در یک خانه ممکن است 4 یا 5 برادر وجود داشته باشد، پدری باید حاضر باشد تا آنها را رهبری و هدایت کند. این دقیقا شرایط جامعه برای جبهه است.»

تغییر راهبرد انتخابات اصولگرایان با واگذاری هدایت فعالیت‏‎های انتخاباتی این جریان سیاسی از جامعتین به جبهه مردمی انقلاب اسلامی اگر چه از یک سو  نشان دهنده این است که اصولگرایان به این نتیجه رسیده‎اند که جامعتین دیگر توانایی مدیریت فعالیت‎های انتخاباتی را ندارد و بر همین اساس کار را به دست جوان‎ترهایی که بیشتر عقبه اجتماعی نسبت به سیاسی دارند، سپرده‎اند. 

اما از سوی دیگر نشان دهنده وجود اختلاف نظر برای تغییر راهبر جریان اصولگرا است؛ اختلافی که از سوی جریان ها و احزاب سنتی هنوز مورد پذیرش قرار نگرفته است در حالی که احزاب و گروه های جدید بر این تغییر اصرار دارند.  

بنابراین اصولگرایان در انتخابات پیش رو عملا با دو چالش عمده مواجه‎اند؛ یکی از این چالش‎ها انتخاب نامزد واحد در انتخابات ریاست جمهوری برای رقابت با حسن روحانی که شواهد و قرائن حکایت از آن دارد که هنوز امیدی برای فائق آمدن بر این چالش وجود ندارد اما قبل از آن شاید مهمترین چالش پیش روی اصولگریان در انتخابات پیش رو تغییر مسوولیت هدایت و راهبری این جریان سیاسی از جامعتین به جبهه مردمی انقلاب اسلامی با ساز و کار دموکراتیک و انتخاب کارگروهی مشابه آنچه اصلاح طلبان برای فعالیت های انتخابات خود تعیین کرده اند با نام شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان. 

 بنابراین با تمام اینها به نظر نمی‎رسد اجماعی که اصولگرایان به دنبال آن برای انتخابات سال 96 هستند تا شکست هایشان را جبران کنند به دست آید. در کنار اینکه هنوز جبهه پایداری اعلام حمایت از جبهه مردمی انقلاب اسلامی نکرده و در گفت‎وگوهایی هم اعضای آن گفته‎اند  کاندیدای خود را دارند، بر سر محوریت و رهبری اصولگراها نیز اختلاف نظرهایی وجود دارد و این گمان می‎رود همانطور که ابولقاسم رئوفیان دبیر کل حزب اسلامی ایران هم مطرح کرده، در صورت به دست آمدن اجماعی در بین اصولگرایان نسبی باشد و هرگز نباید به مطلق آن اندیشید.