زنان کارتن خواب را دریابید
مریم اسداللهی سهی*
خشونت های جسمی و جنسی علیه زنان، طلاق، تبعیض های اجتماعی، عدم حمایت خانوادگی، اعتیاد به مواد و الکل، عوامل اجتماعی مثل فروپاشی نظام های ارزشی و رواج ناهنجاری ها، عوامل اقتصادی مانند بیکاری، نداشتن نظام حمایتی بیمه و نبود سازمان ها و نهادهای حمایتی از زنان عواملی است که منجر به طردشدگی آنان از جامعه می شود.
طردشدگی را می توان در مقابل مفهوم شهروندی قرار داد. شهروند جامعه کسی است که در جامعه مورد پذیرش قرار می گیرد و به فعالیت می پردازد. خانواده، تحصیل، اشتغال، حق رأی و... دارد؛ اما کسی که طرد می شود، به گوشه ای گنگ از جامعه پرت شده و از هیچ یک از حقوق شهروندی برخوردار نیست.
یکی از شکل های جدید آسیب اجتماعی که خود را در فقر، اشکال کارتن خوابی، اعتیاد و تن فروشی نشان می دهد؛ طردشدگی است. در این پدیده با نوعی آسیب مهلک و جدی مواجه هستیم به اسم"کارتن خوابی زنان". زنان کارتن خواب قشری طردشده از جامعه هستند که از طبقه اجتماعی برخوردار نیستند بخاطر همین هیچ نماینده ای از آنان برای حمایت و حل معضل آنان دیده نمی شود. این در حالی است که 15 هزار بی خانمان وجود دارد که چیزی حدود 15 تا 20 درصد آنان را زنان تشکیل می دهد. کاهش سن کارتن خوابی و رسیدن آن به 20 سال باید زنگ خطری برای کلیت جامعه باشد.
تن فروشی و اعتیاد از واقعیت های حذف نشدنی زنان کارتن خواب است. آنان برای گذران زندگی به فروش مواد، تن فروشی و سرقت روی می آورند که این مسائل موضوع را پیچیده تر می کند؛ زیرا احتمال ابتلای آنان را به ویروس HIV و تولد نوزادان معتاد و ناقل HIV را افزایش می دهد. کودکانی که در چارچوب خانواده نیستند و از بی هویتی خود و خانواده مبهمشان رنج می برند و خود آنها پتانسیل های جامعه را برای اعتیاد، فقر، کودک فروشی و ... افزایش می دهد.
از سال 89 تا 92 بیشترین روند افزایشی زنان کارتن خواب را داشتیم که عمده ترین عامل آن وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم در آن سال ها است. یکی از راه کارهای اساسی در حمایت از زنان کارتن خواب، بیمه همگانی و ایجاد اشتغال و توانمندسازی آنان است. بحث اشتغال برای همه زنان نیازی جدی است و باید قبول کنیم که صرفا جنبه تجملی ندارد و بحث حاشیه ای نیست. حذف زنان از عرصه های مختلف اجتماعی و اقتصادی، گوشه گیری آن ها و نهادهای وابسته به آنان از آسیب های جدی علیه زنان است.
*فعال سیاسی - اجتماعی
طردشدگی را می توان در مقابل مفهوم شهروندی قرار داد. شهروند جامعه کسی است که در جامعه مورد پذیرش قرار می گیرد و به فعالیت می پردازد. خانواده، تحصیل، اشتغال، حق رأی و... دارد؛ اما کسی که طرد می شود، به گوشه ای گنگ از جامعه پرت شده و از هیچ یک از حقوق شهروندی برخوردار نیست.
یکی از شکل های جدید آسیب اجتماعی که خود را در فقر، اشکال کارتن خوابی، اعتیاد و تن فروشی نشان می دهد؛ طردشدگی است. در این پدیده با نوعی آسیب مهلک و جدی مواجه هستیم به اسم"کارتن خوابی زنان". زنان کارتن خواب قشری طردشده از جامعه هستند که از طبقه اجتماعی برخوردار نیستند بخاطر همین هیچ نماینده ای از آنان برای حمایت و حل معضل آنان دیده نمی شود. این در حالی است که 15 هزار بی خانمان وجود دارد که چیزی حدود 15 تا 20 درصد آنان را زنان تشکیل می دهد. کاهش سن کارتن خوابی و رسیدن آن به 20 سال باید زنگ خطری برای کلیت جامعه باشد.
تن فروشی و اعتیاد از واقعیت های حذف نشدنی زنان کارتن خواب است. آنان برای گذران زندگی به فروش مواد، تن فروشی و سرقت روی می آورند که این مسائل موضوع را پیچیده تر می کند؛ زیرا احتمال ابتلای آنان را به ویروس HIV و تولد نوزادان معتاد و ناقل HIV را افزایش می دهد. کودکانی که در چارچوب خانواده نیستند و از بی هویتی خود و خانواده مبهمشان رنج می برند و خود آنها پتانسیل های جامعه را برای اعتیاد، فقر، کودک فروشی و ... افزایش می دهد.
از سال 89 تا 92 بیشترین روند افزایشی زنان کارتن خواب را داشتیم که عمده ترین عامل آن وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم در آن سال ها است. یکی از راه کارهای اساسی در حمایت از زنان کارتن خواب، بیمه همگانی و ایجاد اشتغال و توانمندسازی آنان است. بحث اشتغال برای همه زنان نیازی جدی است و باید قبول کنیم که صرفا جنبه تجملی ندارد و بحث حاشیه ای نیست. حذف زنان از عرصه های مختلف اجتماعی و اقتصادی، گوشه گیری آن ها و نهادهای وابسته به آنان از آسیب های جدی علیه زنان است.
*فعال سیاسی - اجتماعی
اي خانم شما تيم شما براي رهايي از كارتن خوابي ليست خيلي از آنان را براي كار به آنتاليا مي فرستند. 
