تاریخ انتشار: ۰۹:۰۹ - ۱۴ شهريور ۱۳۹۶

احمد مازنی: رفتار ما با برخی از چهره های نسل اول انقلاب دور از انصاف است

« برخورد منصفانه درباره مرحوم دکتر یزدی این است که ایشان متدین بودند و سعی داشتند آداب دینی و مذهبی را رعایت کنند. مبارز قبل از انقلاب و مجاهد صف اول انقلاب و ملی و مذهبی بودند و بعد از انقلاب هم رنگ عوض نکردند. ایشان همانی بودند که بودند و مثل برخی با تغییر نظام و حکومت رنگ عوض نکردند.» این را احمد مازنی نماینده مردم تهران می‌گوید.

رویداد۲۴-« برخورد منصفانه درباره مرحوم دکتر یزدی این است که ایشان متدین بودند و سعی داشتند آداب دینی و مذهبی را رعایت کنند. مبارز قبل از انقلاب و مجاهد صف اول انقلاب و ملی و مذهبی بودند و بعد از انقلاب هم رنگ عوض نکردند. ایشان همانی بودند که بودند و مثل برخی با تغییر نظام و حکومت رنگ عوض نکردند.» این را احمد مازنی نماینده مردم تهران می‌گوید. او که تاکید دارد نوع رفتار با شخصیت‌های حزب نهضت آزادی بعد از انقلاب به هیچ عنوان منصفانه نبود، بعد از برگزاری مراسم ترحیم مرحوم یزدی با ابتکار به گفت‌وگو پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:
روز گذشته مراسم ختم دکتر ابراهیم یزدی دبیرکل حزب نهضت آزادی برگزار شد. به عنوان شخصی که از مبارزان قبل از انقلاب هستید و نسبت به نوع فعالیت های مرحوم یزدی تاحدی آشنایید، درباره این شخصیت کمی توضیح دهید و نظرتان درباره برخوردهای دوگانه پس از مرگ مرحوم یزدی چیست؟
ضمن تسلیت درگذشت دکتر ابراهیم یزدی دبیرکل حزب نهضت آزادی معتقدم ما نیازداریم نسبت به سرمایه های اجتماعی و انسانی خود منصفانه تر برخورد کنیم و افراد را در شرایط خاص زمان و مکان خودشان مورد بررسی قرار دهیم. دکتر یزدی در زمان قبل از انقلاب در راس انجمن‌های اسلامی دانشجویی خارج از کشور در آمریکا، اروپا و خصوصا کانادا بوده است. ایشان به حدی مورد تایید و اعتماد امام خمینی (ره ) بودند که از طرف ایشان مجوز دریافت سهم امام (ره ) و خمس و وجوهات را داشتند و به طور منظم در نجف با امام درارتباط بودند. مرحوم یزدی جزو مبارزانی بودند که از نهضت ملی دکتر مصدق به نهضت اسلامی امام خمینی (ره ) ورود کردند. یعنی به نوعی ایشان نماد یک شخصیت ملی و مذهبی بودند. بنابراین شخصیت‌هایی که با ایشان کار می کردند به ملی مذهبی ها معروف شدند. ایشان همچنین در دوران نوفل لوشاتو یکی از افراد تاثیرگذار در کنار امام بودند و در آن زمان به بنیانگذار انقلاب کمک می کردند. در ابتدای انقلاب به عنوان وزیر خارجه دولت موقت ایفای نقش کردند و مسئولیت‌های دیگری هم داشتند. بنابراین فضای آن زمان به نحوی بود که همه افراد باید به هرشکل ممکن کمک می کردند. اما متاسفانه پس از مدتی رفته رفته اختلاف نظراتی پیش آمد که افرادی را به مبارزات و مقابله مسلحانه وادار کرد و برخی را مجبور به انزوا و کناره گیری و برخی دیگر را مجبور به خروج از کشور کرد.


طبق اظهاراتتان شرایط افراد و مبارزان دهه اول انقلاب به مرور زمان دستخوش تغییراتی شد. دراین باره بیشتر توضیح دهید.


در ماجراهای سال 60 افرادی را داشتیم که در آن وضعیت از کشور خارج شدند و به مقابله با امام خمینی (ره ) پرداختند. افرادی مثل مسعود رجوی به روی امام و مردم اسلحه کشیدند و افردی هم در داخل یا خارج از کشور منزوی شدند. ولی مرحوم بازرگان، یدالله سحابی، روح الله سحابی و ابراهیم یزدی برخلاف آنها در کشور ماندند و در چارچوب کشور و قانون کار کردند. قبل از انقلاب هم معتقد بودند که باید قانونی کار کنند و با مبارزه مسلحانه و مشی تند موافق نبودند. آنها تاکید داشتند در رژیم پهلوی هم می توانند در قالب قانون کار کنند و همان زمان مرحوم بازرگان در دادگاه هم گفت «ما آخرین گروهی هستیم که به زبان قانون با شما صحبت می کنیم و بعد از ما دیگر این اتفاق نخواهد افتاد.» واقعا هم همینطور شد چون آن قانون مورد توجه مردم واقع نشد و منجر به انقلاب اسلامی شد. بنابراین اعضای نهضت آزادی پس از انقلاب هم باوجود اختلاف نظرها در کشور ماندند و بر اساس چارچوب قانونی کار کردند و در انتخابات شرکت کردند. رد صلاحیت شدند ولی باز در انتخابات شرکت کردند و رای دادند. بعد از آن درست است که دیگر نامزد انتخاباتی نشدند ولی برای حضور در انتخابات تبلیغ کردند و باز هم تا لحظه آخر رای دادند.


بااین وجود که آنها مثل یک حزب درون نظام عمل کردند چرا همچنان محدودیت‌هایی برای آنها وجود داشت و مثل معاندان نظام با آنها برخورد می‌شد؟
به نظر من این کار صحیح نیست و باید حساب این افراد را از دشمنان و معاندان نظام یا آنهایی که منزوی شدند و کشور را رها کردند و حتی نظام را از نقد منصفانه خود محروم کردند، جدا کنیم. هر چند دیدگاه‌های ایشان و نهضت آزادی را نپسندیم و به آنها انتقاد جدی هم داشته باشیم، ولی نباید آنها را از درون کشور و گردونه سیاسی حذف کنیم. من درفضای سال 60 جوانی بودم که انتظار حرکت قاطع داشتم و کار انقلابی را می پسندیدم و امام (ره ) را به عنوان پیری که جوان ها را درک می کرد و با آنها همسو بود قبول داشتم. البته آن زمان عملکرد نهضت آزادی را نمی پسندیدم چون مشی آنها گام به گام و کند بود. پس باید با آنها کنار بیاییم و آنها را هم بپذیریم چون آنها هم با ما گام به گام جلو آمدند. جنایت نکرده‌اند که چنین دیدگاهی دارند. صبوری کردند. زندان رفتند باز هم صبوری کردند و این رفتار ما با آنها خارج از انصاف است.
نظرتان درباره حرف هایی که پس از درگذشت مرحوم یزدی از سوی برخی مطرح شد چیست؟
باید زیبایی ها را دید. خصوصا درباره کسانی که از دنیا می روند گفته شده که از آنها به نیکی یاد کنید. شنیده ام که روزی پس از رحلت امام خمینی (ره ) در حضور صدام از ایشان به بدی یادکردند ولی صدام عصبانی شد و گفت از کسانی که از دنیا رفته‌اند به نیکی یاد کنید. بنابراین معتقدم ما که از صدام بدتر نیستیم و باید از دنیا رفتگان به نیکی یاد کنیم و مجالی فراهم کنیم که نقدهایی منصفانه داشته باشیم.
چرا برخی در برخورد با نهضت ازادی همچنان نگاه خصمانه ای دارند و تغییر روش نمی دهند؟
اگر نسل اول انقلاب نتوانستند با مشی نهضت آزادی و مرحوم بازرگان و یزدی کنار بیایند شرایط خاص آن زمان و مکان بوده است. نباید این افراد را نفی کنیم. بنابراین معتقدم باید چشمانمان را بشوییم و نگاه منصفانه ای به همه دولت‌ها از دولت موقت تا دولت تدبیر و امید داشته باشیم و به همه کسانی که خدمتی کرده اند خداقوت بگوییم. البته این حرف به این معنا نیست که کوتاهی‌های دولت ها نادیده گرفته شود یا حتی خطاهایشان را نبینیم. ولی نباید موضوعات را سیاه و سفید و صفر و صد ببینیم بنابراین به شکلی عمل نکنیم که فقط معایب یا محاسن را ببینیم. به نظر من برخورد منصفانه درباره مرحوم دکتر یزدی این است که ایشان متدین بودند و سعی داشتند آداب دینی و مذهبی را رعایت کنند . مبارز قبل از انقلاب و مجاهد صف اول انقلاب و ملی و مذهبی بودند و بعد از انقلاب هم رنگ عوض نکردند. ایشان همانی بودند که بودند و مثل برخی با تغییر نظام و حکومت رنگ عوض
نکردند.
چرا درباره نسل اول انقلاب آنطور که شایسته آنهاست برخورد نمی شود؟ به نظر شما این مسئله جوانان را نسبت به انقلاب بدبین نمی کند؟
برخورد غیر منصفانه با نسل اول انقلاب این است که جوانان احساس می کنند با گذر زمان آینده سیاسی تاریکی خواهند داشت. وقتی می بیند افرادی از نوجوانی و جوانی و سالمندی خود را وقف نظام کرده اند و همه دوره های نظام را حضور داشته و الان با آنها برخورد مناسبی نمی شود و با آنها منصفانه برخورد نشود تاثیر خوبی روی آنها ندارد.

نظرات شما
پیشخوان