عبدالله ناصری در گفتوگو با رویداد ۲۴:
تا بودجه مؤسسات فرهنگی بیخاصیت هست نباید عوارض خروج محل مناقشه شود
عبدالله ناصری، فعال سیاسی اصلاحطلب با تاکید بر اینکه تا بودجه مؤسسات فرهنگی بیخاصیت هست نباید عوارض خروج محل مناقشه شود گفت: ساختار بودجه مخصوصاً از دوران دولت آقای احمدینژاد بهگونهای شکلگرفته که نهتنها نهادهای غیرضروری و غیرمفید در دولت او تأسیس شد بلکه بودجه مراکزی بهخصوص در حوزه فرهنگ(مؤسسات فرهنگی) افزایش عمده و چشمگیری پیدا کرد.
رویداد۲۴- عبدالله ناصری، فعال سیاسی اصلاحطلب با تاکید بر اینکه تا بودجه مؤسسات فرهنگی بیخاصیت هست نباید عوارض خروج محل مناقشه شود گفت: ساختار بودجه مخصوصاً از دوران دولت آقای احمدینژاد بهگونهای شکلگرفته که نهتنها نهادهای غیرضروری و غیرمفید در دولت او تأسیس شد بلکه بودجه مراکزی بهخصوص در حوزه فرهنگ(مؤسسات فرهنگی) افزایش عمده و چشمگیری پیدا کرد.
پسازآنکه میزان درآمد حاصل از افزایش عوارض خروج از کشور در بودجه سال 97 بهصورت رسانهای مطرح شد، اعتراضات نسبت به آن در فضای مجازی افزایش یافت و محمود واعظی، رییسدفتر رییسجمهورنسبت به این امر واکنش نشان داد.
واعظی در گفتوگویی با خبرگزاری ایسنا ضمن اشاره به اینکه درآمد حاصل از افزایش عوارض خروج از کشور صرف مواردی چون بیمه سلامت و کمک به اقشار ضعیف جامعه میشود، گفت: «بااینوجود دولت همواره به نظرات مردم توجه کرده است و هر جا تصمیمیگرفتهشده که با عکسالعمل اجتماعی مناسبی مواجه نبوده، نظر نهایی خود را با خواست مردم تطبیق خواهد داد.»
در دولت احمدینژاد بسیار شاهد بودیم که تصمیماتی بدون در نظر گرفتن خواست عمومی مردم اخذ میشد و پس از گذشت دورهای نه به دلیل واکنشها بلکه به خاطر مشکلاتی که درنتیجه آن به وجود میآمد مورد تجدیدنظر قرار میگرفت درواقع دولت احمدینژاد محلی از آزمونوخطاهایی شده بود که پیش از پرداخت هیچ هزینهای، جواب آنها با مراجعه به سالهای گذشته وجود داشت.
اینکه دولت روحانی در تصمیمگیریهای خود واکنش مردم را مدنظر قرار میدهد و بر اساس آن تغییرات را منکر نمیشود، پسندیده و نیکو است، اما درواقع دولت دوازدهم باید بداند مردم دیگر تحمل تصمیمگیریها بر پایه آزمونوخطا را ندارند و انتظارات از این دولت با دولت نهم و دهم بسیار متفاوت است.
عبدالله ناصری فعال سیاسی اصلاحطلب و عضو بنیاد باران در گفتوگو با رویداد۲۴ در رابطه با این اظهارنظر دولت روحانی در خصوص تجدیدنظر برافزایش عوارض خروج از کشور در صورت نبود عکسالعمل اجتماعی مناسب گفت: مسئله خروج از کشور، موضوع عمومی جامعه امروز نیست. قشر خاصی به این سفرها علاقهمند هستند و هزینه سنگینی را هم بابت آن میپردازند بنابراین افزایش عوارض میتواند یک توجیه منطقی برای قشر خاصی که نسبتاً به مرفهان جامعه تعلق دارند، داشته باشد.
وی حوزههای دیگر بودجه سال 97 را مورداشاره قرارداد و اضافه کرد: حوزههایی وجود دارد که بهطورجدی میتوان نسبت به آنها تصمیم گرفت و روال بودجه را با یکچشم انداز روشنتری بست. عوارض خروج از کشور را موضوع قابل مناقشهای نمیبینم زیرا ساختار بودجه مخصوصاً از دوران دولت آقای احمدینژاد بهگونهای شکلگرفته که نهتنها نهادهای غیرضروری و غیرمفید در دولت او تأسیس شد بلکه بودجه مراکزی بهخصوص در حوزه فرهنگ(مؤسسات فرهنگی) افزایش عمده و چشمگیری پیدا کرد.
این فعال سیاسی اصلاحطلب دراینباره اظهار داشت: مؤسسات فرهنگی که درمجموع در گسترش ملی و فرهنگ کشور تأثیر چندانی هم ندارند ولی زمانی که بودجه این مراکز بیاثر و بیخاصیت را مقایسه میکنید با بودجه برفرض بنیاد بیماریهای خاص یا مراکز بهداشت و درمان و...، به این نتیجه دست پیدا میکنیم که اینجا میتواند محل مناقشه باشد و یک عزم جدی از ناحیه دولت میطلبد تا در این نوع بودجهها تجدیدنظر صورت دهد. یعنی بودجههایی که در 8 سال دوره آقای احمدینژاد بهطور چشمگیرو تصاعدی بالا رفت.
عضو بنیاد باران ابراز کرد: آنچه در این رابطه حائز اهمیت است همین بودجه مؤسسات فرهنگی است که باید به شکل جدی و اساسی برای آن تصمیمگیری صورت گیرد. آقای دکتر هاشمی میتوانست با همکاری سازمان مدیریت و برنامه و وزارت رفاه طرح سلامت را بهعنوان یکی از برندهای روحانی پیش ببرد، اما به دلیل محدودیت مالی یا عدم همکاریها نتوانست و در عمل شکست خورد.
ناصری در ادامه افزود: درکل عوارض خروج از کشور چون به قشر محدودی از جامعه تعلق دارد ، محل مناقشه برای بستن بودجه نباید شود. این رقم در طول سال میتواند بهعنوان افزایش درآمد برای دولت تلقی شود. دولت جایی که بهطورجدی باید به آن نگاه کند ضمن اینکه حتماً طرفدار تقویت و توجه به بنیه دفاعی کشور هستم، اما معتقد هستم توازن بین حوزههای اجتماعی، سیاسی، نظامی امری بسیار جدی است که باید در ساختار بودجه دیده شود و متأسفانه ازاینجهت سالهای اخیر غفلت صورت گرفته است.
وی درباره شیوه تصمیمگیری که مطرحشده در صورت نقد، تجدیدنظر صورت میگیرد، تصریح کرد: دو نکته را باید در این خصوص از هم تمایز داد یکی اینکه توجه به افکار عمومی بسیار خوب است و دولت باید در هر حالتی این نگاه را داشته باشد که با یک مواجهه مدنی رفع اشکال کند و این رفتار بدین معنا است که کار خود را بهدرستی انجام داده ولی نکته دیگر این است که در ساختار دولت همچون در حوزه مدیریت سازمان برنامهوبودجه کسانی قرارگرفتهاند که بر آن تسلط چندانی ندارند. معتقد هستم درصورتیکه سازمان کلیدی بودجه کشور در اختیار افراد کارآمد و شایستهای برای نظام بودجهبندی که تخصص آنها بودجهنویسی است، قرار گیرد طبیعتاً بسیاری از مناقشهها از بین میرود.
این فعال سیاسی اصلاحطلب دراینباره اظهار داشت: عوارض خروج از کشور در فضای مجازی مسئله عمومیتر تلقی شده نشان از ضعف شبکههای اجتماعی و فضای مجازی دارد زیرا خیلی از مسائل مهمتر میتوانست محل تأثیرگذاری بر تصمیم گیران بودجه کشور چه مجلس و چه دولت باشد مانند نمونهای ( مؤسسات فرهنگی) که مطرح کردم.
ناصری در این رابطه یادآور شد: توازن پولی در سالهای اخیر در دولت آقای احمدینژاد کاملاً بههمریخته، بنابراین باید برای آن فکر اساسی کرد، البته گروهی هم که در دولت قرار دارند توان اصلاح آن را ندارند، بنابراین معتقد هستم که ساختار بودجه بهطور پایهای و بنیادی اشکال اساسی دارد. البته شکی در این نیست که چنین تصمیمگیری منطقی نیست که بلافاصله یک حوزه شبکه اجتماعی و مجازی دولت را منفعل کند، اما باید تقدیر و ستایش انجام داد از دولتمردانی که نسبت به افکار عمومی توجه میکنند.
عضو بنیاد باران در خصوص اینکه چنین تصمیمگیریهایی دولت روحانی و احمدینژاد را شبیه به هم نکرده، تصریح کرد: دولت احمدینژاد کارآمد نبود و همیشه از آن بهعنوان دولت طفلان و نوباوگان یادکردم. اگرچه در دولت روحانی وزرا و روسا جاهایی مانند وزارت رفاه و تأمین اجتماعی یا حوزههای برنامهوبودجه متناسب با این شرح وظایف و مسئولیت نمیبینم ولی تفاوتهای بسیاری با دولت آقای احمدینژاد وجود دارد که بزرگترین وزارتخانه خود را یعنی صنعت و معدن و تجارت را به دست کسی سپرده بود که آخرین مسئولیت آن مدیریت فروشگاههای رفاه استان اردبیل بهحساب میآمد.
وی اضافه کرد: این تفاوت بسیار معناداراست بنابراین نباید این دو دولت را شبیهسازی کرد، اما از ابتدا هم تمام کارشناسان اقتصادی مطرح کردند که مدیریت سازمان مدیریت برنامهوبودجه کشور در اختیار شخص متخصصی قرار نگرفته که متأسفانه آقای روحانی در دولت دوم خود آن را تکرار کرد.