تخريب وزرا؛ تضعيف دولت
احمد خرم*
تخريب‌ها و مخالفت‌ها با دولت براي ما كه در طول انقلاب و پيش از آن در صحنه بوده‌ايم، تازگي ندارد. در واقع اين شگرد سياسي جناح راست است؛ شگردي كه از ابتداي انقلاب به كار گرفته‌اند.
هر وقت دولت توفيق پيدا كرده و حتي بدنه مايل به اصولگرايان به دولت نظر مثبت پيدا مي‌كنند؛ چند وزير را استيضاح يا تخريب مي‌كند. اين جناح اكنون نيز در همين راستا مي‌كوشد. وزرا را زير سوال برده و مي‌خواهد كه دولت را فشل كند.
اين تخريب‌ها در مقاطع مختلف شدت و ضعف داشته است. اين شدت و ضعف به زماني بستگي دارد كه بخش تماميت‌خواه جناح اصولگرا برخي از مناصب قدرت را از دست مي‌دهد. شاهد بوديم كه در دولت نهم براي انتخابات رياست‌جمهوري تمام قد و با تمام توان از احمدي‌نژاد حمايت كردند.
مخالفت با دولت روحاني از سال 92 آغاز شد، البته اوايل تخريب‌ها كمرنگ بود. در حقيقت فضاي كشور اجازه نمي‌داد تا اين مخالفت‌ها فضا را مسموم كند. مخالفت‌هايي كه در دولت يازدهم شروع شد و شدت گرفت، حتي در مقايسه با دولت اصلاحات بيشتر بود.
يكي از اهداف مخالفان مستاصل كردن دولت بود و براي رسيدن به اهداف‌شان حوزه سياست خارجي را به عنوان محور انتخاب كردند. هدف دوم از حمله به دولت روحاني اين بود كه بحران‌آفريني و فسادهاي دولت‌هاي نهم و دهم را از چشم جامعه بپوشانند و كمرنگ كنند. اجازه ندادند كه روحاني در چند ماه اول دولت يازدهم به مردم بگويد چه وضعيتي را تحويل گرفته است.
اصولگرايان در اين تخريب كردن‌ها موفق نبودند و اين ناموفقي دلايل متعدد داشت. نخست اينكه دولت يازدهم يك استراتژي فراملي را در پيش گرفت و مردم در اين خصوص حساسيت داشتند و به حل مناقشات با قدرت‌هاي بزرگ دنيا اهميت مي‌دادند. علت دوم اين بود كه اركان از رهبر معظم تا مجلس شوراي اسلامي حركت دولت را تاييد مي‌كردند.
سومين دليلي كه موجب شد تا اصولگرايان موفق نباشند، حمايت بي‌دريغ مردم از استراتژي دولت بود. حمايت بي‌شائبه و به دور از توقع جناح اصلاح‌طلب نيز يكي ديگر از دلايل عدم موفقيت اصولگرايان در تخريب دولت بود. استراتژي مخالفان روحاني اين بود كه از ابتداي دولت دوازدهم ساز ناكارآمد بودن دولت را كوك كنند و اجازه ندهند كه اصلاحات آغاز شده در دولت يازدهم به نتيجه برسد. مصداق مشخص اين رويه بازداشت برادران رييس‌جمهور و معاون اول در مقطع انتخابات بود.
مخالفان دولت نگاهي به انتخابات‌هاي آينده دارند و در اين راه از هيچ تخريبي دريغ نخواهند كرد. شرايط كنوني كشور و بحران اقتصادي و اجتماعي فعلي ايجاب مي‌كند كه همه جريان‌هاي سياسي از موضع آشتي ملي وارد عمل شوند زيرا با حذف يك جريان سياسي و ناسزاگويي نمي‌توان كاري از پيش برد و مملكت را در مسير توسعه قرار داد.
همه اركان نظام بايد اين رويكرد را داشته و خواستار انسجام و وفاق ملي باشند. بايد به اين باور رسيد كه دولت به تنهايي قادر به عبور از بحران‌ها نيست و تشديد بحران‌ها از سوي اصولگرايان به معناي لطمه زدن به كشور است. كنار نشستن سياستمداران كشور نتيجه خوبي نخواهد داشت زيرا در مقطع تاريخي حساسي هستيم و بايد بدانيم كه هر كس دغدغه نظام جمهوري اسلامي را دارد، بايد براي حل مشكلات كشور تلاش كند.
*وزير راه و شهرسازي در دولت اصلاحات
منبع: روزنامه اعتماد
