آیت‌الله سید محمود طالقانی از محبوب‌ترین روحانیان معاصر عالم تشیع است. وی در بزنگاه‌های تاریخی و سیاسی کشور، همواره صدای آزادی، عدالت و عقلانیت باقی بود و با نگاهی انسانی، توانست میان سنت و نوگرایی پلی بزند و الگویی بی‌بدیل برای دینداری مسئولانه ارائه دهد. میراث اخلاقی طالقانی، همچنان الهام‌بخش آزادی‌خواهان، مصلحان و عدالت‌طلبان ایران است.

بهشتی نقش مهمی در تبیین، گسترش و نهادینه‌سازی مفهوم «اسلام سیاسی» ایفا کرد. برخلاف بسیاری از روحانیون سنتی که نسبت به ورود دین به عرصه قدرت و سیاست نگاهی محافظه‌کارانه داشتند، بهشتی بر این باور بود که اسلام نه تنها توانایی مدیریت جامعه را دارد، بلکه رسالت اصلی آن، سامان دادن به ساختار سیاسی و اجتماعی است.

بر خلاف بسیاری از هم‌لباسانش، شریعت سنگلجی در دوران رضاخان با محدودیت‌های حکومتی مواجه نشد. نه منبرهایش تعطیل شد و نه دارالتبلیغ‌اش مزاحمتی دید. حتی شواهدی از ارتباطات او با رجال دولتی آن زمان در دست است.

اگرچه آیت‌الله بروجردی تا پایان عمر خود در سال ۱۳۴۰ توانست نظم حوزه و مرجعیت را حفظ کند، اما شکاف ایجادشده میان نسل سنتی و انقلابی، به‌ویژه با ظهور امام خمینی در دهه ۴۰ و ۵۰، ژرف‌تر شد.

از جمله دغدغه‌های جدی میرزا مهدی بروجردی گسترش بی‌حجابی و شهوترانی بود. او معتقد بود که پس از برداشته شدن حجاب، تحریک شهوت در جامعه به‌ویژه بین جوانان به طرز چشمگیری افزایش یافته است.

در این مطلب به زندگی و مبارزات یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های عدالت‌طلب سده بیستم می‌پردازیم؛ مردی که با دستانی پینه‌بسته و اراده‌ای آهنین، صدای کارگران خاموش را به گوش جهان رساند. او سزار چاوز نام داشت، و با تکیه بر روش‌های مسالمت‌آمیز و اعتراض مدنی، به یکی از مبارزان سیاسی مهم در تاریخ تبدیل شد.

روز جهانی کارگر، یا اول ماه مه، یکی از معدود روز‌های تقویمی است که ریشه آن نه در افسانه‌ها یا مناسبت‌های حکومتی، بلکه در بطن جنبش‌های اجتماعی است. این روز، نماد همبستگی جهانی کارگران، اعتراض علیه استثمار نظام‌مند و مطالبه حقوق انسانی در برابر نظام سرمایه‌داری است.

محمدرضا شاه پهلوی در سال ۱۹۶۲ میلادی، با دعوت رسمی دولت هلند، سفری مهم و نمادین به این کشور داشت.

در تاریخ معاصر روسیه، افراد کمی وجود داشته اند که به اندازه‌ی گریگوری یفیموویچ راسپوتین بحث‌برانگیز و مرموز باشند. او از دل یک روستای دورافتاده در سیبری برخاست و به یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های دربار رومانوف‌ها بدل شد. سرگذشت راسپوتین ترکیبی از واقعیت، بزرگ‌نمایی و افسانه‌سازی است؛ روایات و شایعاتی که بیش از یک قرن است که جریان دارند.

در صبحگاه سرد ششم دسامبر ۱۹۱۷ برای کانادا روز تلخی بود. هنگامی که شهر بندری هالیفاکس در نواسکوشیای کانادا از خواب برمی‌خاست، انفجاری مهیب در بندر رخ داد که ظرف چند ثانیه نیمی از شهر را ویران کرد. این حادثه، که تا پیش از عصر اتم بزرگ‌ترین انفجار ساخت بشر به شمار می‌رفت، هزاران نفر را به کام مرگ فرستاد و سرنوشت شهری پررونق را برای همیشه تغییر داد.