صفحه نخست

سیاسی

جامعه و فرهنگ

اقتصادی

ورزشی

گوناگون

عکس

تاریخ

فیلم

صفحات داخلی

پنجشنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۱ - 2022 December 08
کد خبر: ۲۵۶۵۵۷
تاریخ انتشار: ۱۷:۰۰ - ۱۱ فروردين ۱۴۰۰
تعداد نظرات: ۴ نظر
رویداد‌۲۴ گزارش می‌دهد؛

دو فرضیه درباره قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین/ ایران به پمپ بنزین چین تبدیل می‌شود؟

ایران می‌گوید به دنبال استقلال و تعیین سرنوشت خود است. اما فرض کنید این توافق محقق شود و ایران نفت ارزان به چین بفروشد و در مقابل چین کل کشور ایران را می‌خرد. به یاد بیاورید، کل سرمایه گذاری خارجی سالانه در ایران تاکنون ۵ میلیارد دلار بود و بر اساس این توافق چین به تنهایی سه برابر این مبلغ را در ایران سرمایه‌گذاری می‌کند آن هم به مدت ۲۵ سال. در پایان این دوره، ایران به شرکت تابعه چین و در واقع به پمپ بنزین این کشور تبدیل خواهد شد.

رویداد۲۴ در ۲۷ مارس وزرای خارجه ایران و چین در تهران دیدار و یک توافق عظیم سرمایه گذاری را اعلام کردند. چین اعلام کرده که ۴۰۰ میلیارد دلار طی ۲۵ سال در ایران سرمایه گذاری خواهد کرد.

روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی درباره این توافق با این عنوان که چین، با توافق ۴۰۰ میلیارد دلاری در ایران، می‌تواند نفوذ خود را در خاورمیانه عمیقتر کند، نوشت: ایران جزئیان این توافق را عمومی نکرده و دولت چین نیز همینطور. اما کارشناسان گفته اند که جزئیات این توافق نسبت به ۱۸ صفحه پیش نویسی که سال گذشته به دست نیویورک تایمز رسیده بود، تغییری نکرده.

در این پیش نویس آمده بود که چین ۴۰۰ میلیارد دلار در ده‌ها بخش در ایران سرمایه گذاری خواهد کرد؛ که این بخش‌ها شامل بانکداری، ارتباطات، بنادر، راه آهن، سلامت و تکنولوژی طی ۲۵ سال خواهد بود. در مقابل چین به طور منظم و با تخفیف بسیار پایین از ایران نفت خواهد خرید.

الویت ابرامز، نماینده ویژه امور ایران در دولت دونالد ترامپ در یادداشتی تند و انتقاد آمیز ادعاهایی را علیه قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین در نشنال اینترست مطرح کرده و در این باره نوشت: من نسبت به این توافق مشکوکم. نخست اینکه این توافق پنج سال پیش پیشنهاد شده بود یعنی در سال ۲۰۱۶ میلادی، زمانی که شی جی پینگ رئیس جمهور چین به ایران سفر کرد. زمان طولانی تا امضای توافق سپری شده است و جزئیات این توافق هنوز اعلام نشده است. چرا؟ یک فرضیه این است ایران قرارا است با تخفیف بسیار زیادی به چین نفت بفروشد، موضوعی که اگر اعلام شود، قابلیت ایجاد مخالفت و اعتراض را دارد. چقدر از این توافق، یعنی آنچه که روی کاغذ است به واقعیت منتقل می‌شود، هنوز معلوم نیست.


بیشتر بخوانید:همه آنچه درباره قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین باید بدانید


اعداد را نیز در نظر بگیرید. بر اساس آنچه بانک جهانی اعلام کرده است. میزان کل سرمایه گذاری خارجی مستقیم در ایران از همه منابع در سال ۲۰۱۷ حدود ۵ میلیارد دلار بوده است. در سال ۲۰۱۹، اما این رقم به ۱ و نیم میلیارد دلار کاهش پیدا کرد و به نظر می‌رسد این رقم در سال ۲۰۲۰ کاهش بیشتری پیدا کرده است و به ۱ میلیارد دلار رسیده. این توافق با چین و رقم سرمایه گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری در ۲۵ سال یعنی سالانه ۱۶ میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی تنها از سوی چین در ایران محقق می‌شود. آیا این رقم برای ایران، کشوری که هرگز تاکنون بیش از ۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی در سال از سوی کل دنیا جذب نکرده است، واقع بینانه به نظر می‌رسد؟ این موضوع دلیل خوبی است برای اینکه این سوال مطرح شود که آیا چین به شکل قابل توجهی وابستگی خود را به ایران برای نفت افزایش خواهد داد: آیا چین می‌خواهد تنها به یک منبع خاورمیانه‌ای به جای متنوع کردن منابعش، تکیه کند؟

راه‌های دیگری برای بررسی اینکه چقدر آمار سرمایه گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری می‌تواند واقعیت داشته باشد وجود دارد. بر اساس گزارشی که موسسه امریکن اینترپرایز و هریتیج اعلام کرده است، طی ۱۵ سال بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۹، چین در مجموع ۱۸۲ میلیارد دلار در آمریکا سرمایه گذاری کرده است که متوسط سالانه ۱۲ میلیارد دلار می‌شود. علاوه بر آن ۹۸ میلیارد دلار استرالیا که ماهانه به طور متوسط ۶ و نیم میلیارد دلار می‌شود. چین همچنین ۸۳ میلیارد دلار در انگلیس یا سالانه ۵ و نیم میلیارد دلار در این کشور سرمایه گذاری کرده است. این ارقام برای کشور‌هایی مانند برزیل، کانادا، آلمان و سوئیس کمتر است؛ بنابراین چقدر واقع بینانه است که چین قرار است بیشتر از آنچه سالانه در جهان سرمایه گذاری می‌کرد در ایران سرمایه گذاری کند؟

این به آن معنا نیست که یک توافق بزرگ اقتصادی میان ایران و چین معنی ندارد. یک معنای آن این است که ایران قرار است بیشتر و بیشتر به چین نفت بفروشد و تحریم‌های آمریکا را تضعیف کند. یک معنای دیگر این است که چین قرار است سرمایه گذاری خود را در ایران و در همه بخش‌های اقتصادی افزایش دهد. از جمله دیگر تاثیرات مخرب، باید ببینیم این توافق چگونه به تمایل چین برای مهار کردن ایران در آژانس تاثیر می‌گذارد.

در نهایت، همانطور که در گزارش نیویورک تایمز مطرح شده بود، باید در مورد چشم انداز فروش نفت ایران به چین با تخفیف بسیار شدید تعجب کرد. ایران ادعا می‌کند که به دنبال استقلال و تعیین سرنوشت خود است. اما فرض کنید این توافق محقق شود و ایران نفت ارزان به چین بفروشد و چین کل کشور ایران را می‌خرد. به یاد بیاورید، کل سرمایه گذاری خارجی سالانه در ایران تاکنون ۵ میلیارد دلار بود و بر اساس این توافق چین به تنهایی سه برابر این مبلغ را در کشور سرمایه گذاری می‌کند آن هم به مدت ۲۵ سال. در پایان این دوره، ایران به شرکت تابعه چین و در واقع به پمپ بنزین این کشور تبدیل خواهد شد.

تردید و گمانه زنی‌ها درباره همه این اعداد وجود دارد و برای مردم ایران، کسب اطلاعات درباره آنچه در خصوص آن توافق شده است باید هدف اصلی باشد.

نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۴
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
زهرا زینل نیا
۱۸:۱۰ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۵
امریکا خودش که ادعای اربابی برای تمام دنیا داره اجازه داده چین توکشورش سرمایه گذاری کنه حالا نوبت ب ایران شده روزنامه نیویورک تایمز دلش به حال ایران ونفت وبنزین ما سوخته.تازه چین جاده ابریشمشو بدون ایران هم پیش خواهد برد ما با تعلل دولت فقط فرصت جذب سرمایه را از دست میدیم.وقتی بایدن از توافق ماباچین اظهارنگرانی میکنه ووقتی دشمنان از صبح تاشام از مفاد قرار داد به دروغ ایرانی ها رو میترسونن اطمینان داشته باشین به نفع ماست .نیویورک تایمز بهتره برای ایران اشک تمساح نریزه یه مقاله بنویسه خطاب به بایدن که تحریهارو برداره که اینجا بیماران از بی دارویی نمیرند و........
ناشناس
۲۱:۰۰ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۱
نفت هرگز ملی نشد
ناشناس
۱۸:۵۶ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۱
خیال خامی هست اگه سرمایه گذاری چین در ایران رو با استرالیا وانگلیس وحتی همین عراق مقیاسه کنیم.انها ادعای مدیریت جهانی وخیلی چیزا دیگه ندارن مطلب بعدی اینه که به فرض مثال اگر ایران قرار است بیشتر و بیشتر به چین نفت بفروشد و تحریم‌های آمریکا را تضعیف کند.باید بدنبال توافق 1000میلیارددلاری با چین باشد.احمقانه هست که فکر کنیم چین خودشو بخاطر ایران در مقابل امریکا قرار میدهد.انهم بخاطر سالی 16میلیارد دلار سرمایه گذاری سالانه در ایران در مقابل مراوده مالی سالیانه 800میلیاردی با امریکا.لطفا از خواب بیدار شوید.الان دوره جنگ منافع ملی کشور هست نه جنگهای صلیبی یا جنگ جهانی وجنگ سرد
ناشناس
۱۷:۴۸ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۱
به نظر من قرار داد اقتصادی تجاری بلند مدت با کشور ها خیلی هم خوب است اما مهم اینکه در چه شریط هستیم که اقرار داد می بندیم و این که ایا قرارداد بهتری با کشور های دیگری می توانیم داشته باشیم و در قبل چیزی که می دهیم جه چیز به دست می اوریم و در زندگی مردم ایران چه تحولی ایجاد میشه
نظرات شما