اما تنها دريافت بايستگي دگرگونگيها كافي نيست و براي نشان دادن راهكار راه زيادي بايد طي شود. پافشاري بيخردانه روي برخي مواضع آفت اين امر است و بايد برنامههاي همه گرايشهاي اصولگرايي را دريافت كرد. پس از آن ميتوان بهترين را برگزيد و حتي با ادغام و درهمسازي برخي از اين برنامهها در نهايت به برنامهاي فراگير دست يافت و همان را ارايه كرد.
اينكه فقط بگوييم و بنويسيم نيازمند دگرگوني هستيم نه تنها كافي نيست كه خود ممكن است موجب و مايه افسردگي شود. بنابراين سكوت و سكون، راهحل نيست و براي دستيابي به چاره اين چالش ابتدا بايد آن را ديد و فهم كرد سپس حركت براي حل آن آغاز شود.