رویداد ۲۴| سید عطاالله مهاجرانی در یادداشتی به اهمیت و ضرورت حل سریعتر مساله حجاب پرداخت و نوشت: به نظرم یکی از علتها یا دلایل عقبماندگی شیوه حکمرانی در مشرق زمین به شکل تاریخی و در ایران به نحو ویژه بازی کردن با صورت مساله، دستدست کردن، به امروز و فردا انداختن کارها و نهایتا «تحمّل» مساله است و نه «حلّ» آن. همان تعبیری که در روایات ما با عنوان «تسویف» یعنی امروز و فردا کردن از آن سخن گفته شده است.
وی افزود: با نگاهی به شیوه حکمرانی چه قبل از انقلاب و چه پس از آن میتوان گفت در بر همان پاشنه میگردد. مسائل در زمان خود حل نمیشوند.
شاه اگر مسائل کشور و ملت را در زمان خود درست شناخته و به روشنی دیده بود، ضرورت نداشت با صدای لرزان و رنگ پریده و تق و توقّ تپقهای مکرر بگوید: «ملت عزیز ایران! صدای انقلاب شما را شنیدم!» آن وقتی که چهچهه مستانش بود و به عنوان دست نشانده جام شامپاین در شب کریسمس با جیمی کارتر به هم میزد، یاد زمستانش نبود!
مهاجرانی نوشت: موضوع حجاب یا ابلاغ قانون حجاب و عفاف و شیوه مواجهه با این موضوع. هر کس از زاویهای متناسب با مصالحی یا منافعی سیاسی یا اجتماعی با با انگیزه شریعتخواهی با این موضوع روبهرو میشود. هر کسی که گذرگاه مصلحت یا منفعت سیاسی را تنگ میبیند، جریده میرود. در این میان پزشکیان با صداقت و مروت و شورای عالی امنیت ملی با خردمندی و موقعیتشناسی در برابر ابلاغ لایحه حجاب و عفاف که بار سیاسی- تبلیغاتی ویژهای داشت، ایستادند و پروژه ماجراجویان را متوقف کردند. این رویکرد با جمع کردن ماجرای تحصن در برابر مجلس شمایل جدیتری یافت. تصمیم درست همین بوده و هست!
وی با تاکید بر اینکه «ما در اسلام نماز و روزه و حج و زکات و جهاد اجباری نداریم، حجاب از هیچ کدام از این احکام اهمیت بیشتری ندارد» نوشت: «ما در اسلام ایمان به خداوند متعال از سر اکراه و توحید اجباری هم نداریم چه رسد به اینکه بانوی محترمی در دفاع از ابلاغ قانون حجاب به افسر نیروی انتظامی که آیتی از خردمندی و شکیبایی بود، بگوید: «من همین امشب خودم را برای این قانون میکشم!» آن خانم محترم برای اینکه کسی نماز نمیخواند هم نباید خودش را بکشد. اکراه و اجبار در دین وجود ندارد. منتها باید این موضوع را حل کرد نه تحمل! و نه منحلّ! به نظر میرسد نشست سران قوا و نشستهای شورای عالی امنیت ملی برای همین امور است. پرهیز از تسویف! باور کنیم که در مسابقه توسعه در موقعیت مناسبی نیستیم. وقت را تلف نکنیم. در زنجیره مجامله تعارفات مرسوم آزارنده تصمیمگیری را قربانی نکنیم. تصمیمگیری روشن و بهنگام نشانه توانایی و سامان نظام حکمرانی و تسویف نشانه ضعف مفرط ویرانگر است.»