رویداد۲۴| پیام برازجانی، پژوهشگر و کنشگر سیاسی نوشت: ما با سه گروه قدرتطلب یا انحصارطلب در ایران امروز طرف هستیم که هر کدام به نحوی، با نیات خاص و ابزارهای ویژه خودشان، سعی میکنند کشور را در وضعیت تعلیق نگه دارند، مسیر اصلاحات رو ببندند، و قدرت رو قبضه کنند.
۱. سرداران رجزخوان با ترکیبی از وزرای شعار
اینها اشخاصی هستند که با شعار «جنگ جنگ تا پیروزی» بزرگ شدند و هنوز در ادبیات دهه شصت گیر کردند. دنبال رزمنمایی و بازتولید فضای جنگی هستند تا از دل آن برای خود نقشهای جدیدی خلق کنند: یکی شود سردار اقتصاد، یکی شود فرمانده سیاست، یکی قرارگاه بزند برای اداره کشور آنهم با دستور و حکم. مدام از «شرایط خطرناک منطقه» حرف میزنند، اما در واقع دنبال مصادره کردن فرمان هدایت کشورند.
نمونههای آن؟ بعضی از همانهای که با سابقه نظامی، الان روی صندلیهای اقتصادی نشستند و در هر بحرانی یه قرارگاه جدید تأسیس میکنند. اسم قرارگاههای خود را «پیشرفت» یا «تحول» میگذارند، ولی نتیجه اقدامات آنها چیزی جز مداخله بیضابطه در امور اجرایی کشور نیست.
۲. سرمایهداران نشسته بر خان
اینها کاسبان تحریم هستند. صاحبان وام، رانتخورهای حرفهای، و آنهایی که تجارت رو ارث پدری خود میدانند. با پولهای بیحساب و باد آورده شرکتهای مختلفی در دور دنیا تاسیس میکنند، وامهای کلان میگیرند و با اسم نظام و انقلاب هر رانتی رو توجیه میکنند؛ و در آخر نام خود را «سازندگان اقتصاد ملی» جا میزنند ولی در واقع مانع اصلی هر اصلاح اقتصادی و سیاسی هستند.
برخلاف گروه اول ظاهر خود را مدرن کردهاند؛ ماشین خارجی لوکس سوار میشوند، فرزندانشان تحصیل کرده خارج هستند، به زبانهای مهم دنیا مسلط هستند، در کنفرانسهای بینالمللی شرکت میکنند، اما در عمل به دنبال پیاده کردن یک مدل دیکتاتوری صالحان به سبک کشورهای عربی حاشیه خلیجفارس هستند.
نمونههایش؟ همانها که با وجود تحریمها، کسبوکارهاشان رونق گرفته، در پروژههای کلان سهم دارند و هر طرح اصلاحی را با لابی و فشار از فضای اجرایی کشور دور میکنند.
۳. سلطنتطلبان بیدکان
این گروه از سر دلسردی و دلزدگی مردم به وضعیت موجود و حس نوستالژیک دوران پهلوی سوءاستفاده میکنند. تصویر طلایی خدابیامرز رو بالا میبرند، کلیپهای آرشیوی پخش میکنند، و رضا سکندر را بهعنوان منجی میفروشند. نه دکان مشخصی دارند، نه برنامه اجرایی، اما با روایتسازی و بزک تاریخ، سعی دارند سراب شاهنشاهی را بار دیگر در قالب جمهوری به مردم غالب کنند.
نمونههای آن؟ کانالهای ماهوارهای سلطنتطلب، صفحات مجازی که مدام کلیپهای شاه و شهبانو پخش میکنند، و شخصیتهایی که در فضای مجازی دنبال فروش یک نوستالژی جعلی از ثبات و شکوه هستند، بیآنکه به آن همه سرکوب، قتل، فساد و بیعدالتی آن دوران پاسخ دهند و یا از اتفاقات آن ایام اظهار ندامت و پشیمانی کنند.