رویداد۲۴ | مازیار وکیلی- بعد از جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی دولت مسعود پزشکیان اراده کم سابقهای برای اجرای سیاست اخراج اتباع افغانستانی از خود نشان داد؛ به شکلی که ظرف مدت کوتاهی تعداد قابل توجهی از اتباع غیرقانونی به کشور خود بازگردانده شدند. بهانه این اقدام ضربتی همکاری برخی از این افراد با شبکههای امنیتی اسرائیل بود. به نظر میرسد مردم با این سیاست دولت همدلی دارند. ا در میان هیاهوی حمایت عمومی از این تصمیم دولتی، ناگهان ویدیویی از نوید محمدزاده منتشر شد؛ ویدیویی که در آن با لحنی معترضانه به بازداشت پدرزن افغانستانیاش اعتراض میکند.
اما چرا این ویدیو چنین موجی از انتقاد را برانگیخت؟ چرا مخاطبان محمدزاده، بهجای همدردی با او، به انتقادی شدید از مواضعش روی آوردند؟ پاسخ، در لحن طلبکارانهی بازیگر نهفته است.
نوید محمدزاده همسر فرشته حسینی، بازیگر افغانستانی سینمای ایران است. در ویدیویی که به تازگی از نوید محمدزاده منتشر شده او با لحنی تند میگوید که چرا پدرزن او را که کارت آمایش داشته، بازداشت کردهاند. نکته جالب توجه در این ویدیو لحن طلبکارانه محمدزاده است؛ گویی محمدزاده خود را جدا از مردم، فراتر از قانون، و سزاوار نوعی رفتار ویژه میداند. برای بسیاری از مخاطبان، این اعتراض نه دفاع از حق، که نمایش نوعی امتیازطلبی از سوی چهرهای مشهور بود که تصور میکرد شهرتش او را مصون از قواعد میسازد. اما مشکل محمدزاده تنها لحن طلبکار او نبود.
واکنش تند کاربران به این ویدیو را باید در بستر گستردهتری تحلیل کرد: نسبت سلبریتیها با رویدادهای سیاسی ـ اجتماعی. محمدزاده، مانند بسیاری از همصنفانش، در سالهای حساس اخیر ـ از دی ۹۶ و آبان ۹۸ تا اعتراضات ۱۴۰۱ ـ سکوتی معنادار در پیش گرفت. اما حال که مسئلهای خانوادگی او را درگیر کرده، ناگهان زبان به اعتراض گشوده است. این الگوی آشنا، که تنها زمانی فریاد برمیآید که منافع شخصی در خطر است، تصویری ناپسند از چهرههای مشهور در ذهن جامعه ترسیم کرده است: هنرمندانی که نه از سر دغدغه، بلکه تنها هنگام تهدید خانه و خانوادهی خود، زبان باز میکنند.
بیشتر بخوانید:
رامبد جوان و ریاکاری سلبریتیهای وطنی/ به احترام مردم خوب ایران رفتیم کانادا !
سریال جوکر و وقاحت سلبریتیهای ایران/ کاهنان عصر ابتذال چگونه اوضاع را عادی جلوه میدهند؟
آیا مرزهای سیاست و لودگی فرو ریخته است؟
اکثر این چهرههای مشهور حاضر به از دست دادن درآمدهای کلان خود که از همکاری با سازمانها و اُرگانهای حاکمیتی حاصل شده، نیستند و در بزنگاههای حساس ترجیح میدهند سکوت کنند. مثلاً یکی از کاربران در کامنتی به همین موضوع اشاره کرده و از محمدزاده پرسیده چرا درباره فقر و گرانی و بیکاری جوانان ایرانی صحبت نمیکند. اما این هم تمام ماجرای اعتراضها به نوید محمدزاده نیست.
ویدیوی جنجالی محمدزاده تنها حلقهای از زنجیرهی حواشی اخیر اوست. در جریان اجرای تئاتر «سیصد» در خارج از کشور، و در حالی که سایر بازیگران سرود «ای ایران» را همخوانی کردند، محمدزاده سکوت اختیار کرد. این رفتار نوید محمدزاده با واکنش تند مردم رو به رو شد و انتقادات زیادی را برانگیخت. برخی به ازدواج نوید محمدزاده با فرشته حسینی کنایه زدند و گفتند شاید ترجیح او حالا سرود ملی افغانستان است. برخی هم از این اقدام نوید محمدزاده حمایت کردند و خواندن یا نخواندن سرودای ایران را حق طبیعی او دانستند. گروهی نیز، از جمله بلاگر جنجالی آیسان اسلامی، رفتار محمدزاده را نشانهای از «جسارت و مردانگی» خواندند.
با بالا گرفتن انتقادات، محمدزاده در اجرای دوم سرود را همراه جمع خواند، حرکتی که بیشتر از آنکه پاسخ به انتقادها باشد، تدبیری برای مهار بحران حواشی به نظر رسید. اما اوج تدابیر مهار بحران محمدزاده در واکنش به انتقادات، زمانی بود که پستی عجیب در اینستاگرامش منتشر کرد: «من نوید محمدزاده، گاهی کورد و جداییطلبم، گاهی ایرانی و وطن پرست، گاهی ضد سیستم و معترض، گاهی حکومتی و [..]سیستم، گاهی افغانستانی. بر روی امواج دوزاریه اینستاگرام. بالاخره من کدومم؟ رای گیری کنید هرکی بیشتر رای آورد اون برده. بالاخره چند دستهاید؟ من که تکلیفم با خودم و زندگیم روشنه.»
پستی پر از چندگانگی و بیقراری که ادعای «روشن بودن تکلیف با خود» را دارد، اما همزمان نظرات را هم بسته تا هیچ رأی و نظری از سوی مخاطب به او نرسد. ظاهراً حواشی این ویدیوی جنجالی حالا حالاها ادامه دارد و قرار نیست به همین راحتی تمام شود.
نوید محمدزاده بهعنوان یک چهرهی مشهور، این بار نه در اثر قضاوت رسانهها، که با مواضع و عملکرد شخصیاش خود را در معرض نقد گسترده قرار داد. واکنشها به ویدیوی اخیر او، صرفاً مربوط به مسئله پدرزنش نیست؛ بلکه نمودی از خشم فشردهی جامعهای است که دیگر از سلبریتیهایی با مواضع دوپهلو، مواضع حسابگری شده و سکوتهای منفعتطلبانه خسته شدهاند. بخشی از این خشم مرهون تلاشهای حاکمیت برای مرجعیت زدایی از هنرمندان است. حاکمیت که بارها از موضع گیریهای هنرمندان در بزنگاههای سیاسی به نفع جریان اصلاحات ناراضی بوده، در تمام چهار دهه اخیر تلاش کرده این گروه را از چشم مردم بیندازد و چهرههایی مانند نوید محمدزاده با مواضع شناور هم در این روند کمک قابل توجهی به این سیاست کردهاند.