رویداد۲۴ | فیلم پیادهروی طولانی (The Long Walk) محصول سال ۲۰۲۵ آمریکا، با کارگردانی فرانسیس لارنس و مدت زمان ۱۰۶ دقیقه، یکی از آثار هیجانانگیز و تاریک اقتباسشده از داستان استیون کینگ است.
این فیلم در ژانر هیجانانگیز و دیستوپیایی قرار دارد و داستانش در آیندهای نزدیک در آمریکا رخ میدهد؛ جایی که حکومت پلیسی و قوانین سختگیرانه بر زندگی مردم سایه انداخته است. فیلم با داستان مسابقهای مرگبار آغاز میشود که گروهی از جوانان را در شرایط غیرانسانی به چالش میکشد و مخاطب را با خود همراه میکند.
در این فیلم، صد پسر جوان برای شرکت در یک مسابقه طاقتفرسا و مرگبار انتخاب میشوند. قانون بازی ساده، اما بیرحمانه است؛ آنها باید با سرعت حداقل سه مایل در ساعت راه بروند و هیچ توقفی نداشته باشند. هر گونه تخطی از سرعت تعیین شده یا انحراف از مسیر باعث اخطار میشود و پس از سه اخطار، شرکتکننده به شکلی فجیع از بازی حذف خواهد شد؛ حذف به معنای واقعی کلمه، با تیر در سر. ری گاراتی با بازی کوپر هافمن یکی از شرکتکنندگان اصلی است که از همان ابتدا با حمایت مادرش وارد مسابقه میشود و در مسیر خود با دیگر رقبا، به ویژه پیت (David Jonsson)، دوستی و همراهی شکل میدهد. این ارتباطات انسانی و لحظات همدلی در دل سختترین شرایط، بخش احساسی و انسانی فیلم را شکل میدهند.
بیشتر بخوانید: معرفی سریال چکمهها | بالاخره نتفلیکس یک درام نظامی «خاص» ساخت؟
مسیر مسابقه از مناظر روستایی و تقریبا خالی آمریکا میگذرد و فضایی شبیه به یک آلبوم عکس زنده خلق میکند. رقبا در حالی که خستگی و استرس بر بدنشان سایه افکنده است، به پیش میروند و مخاطب هر لحظه منتظر حذف یکی از آنهاست. فیلم به نوعی ترکیبی از دوستی، ترس، و وحشت ارائه میکند و مخاطب را به تجربهای نفسگیر دعوت میکند، همان تجربهای که در آثار مشابه مانند بازی مرکب و هانگر گیمز دیدهایم، اما با لحن و فضای کاملا متفاوت.
این فیلم با کارگردانی فرانسیس لارنس که تجربه کارگردانی چند فیلم هانگر گیمز را دارد، به شکل متفاوتی از یک مسابقه مرگبار روایت میشود. کوپر هافمن در نقش ری گاراتی و دیوید جانسون در نقش پیت دو ستاره اصلی فیلم هستند که توانستهاند با بازی طبیعی و همدلی خود، رابطه انسانی میان شخصیتها را برجسته کنند. از دیگر بازیگران میتوان به گرت ویرنینگ، توت نیوت، چارلی پلامر و بن وانگ اشاره کرد. حضور مارک همیل به عنوان فرماندهای پرهیجان و تقریبا کارتونی نیز فضای نظامی و تهدیدکننده مسابقه را تقویت میکند. ترکیب بازیگران جوان با تجربه و توانمندیهای آنها باعث شده تا فیلم در بخش احساسی و تعلیق، موفق عمل کند.
فیلم پیادهروی طولانی مانند ترکیبی از فیلمهای دوستی و جنگ بدون جنگ است. تمرکز اصلی فیلم بر روابط انسانی و دوستیهایی است که در سختترین شرایط شکل میگیرد، حتی اگر اکثر این دوستان در طول مسابقه کشته شوند. کارگردان در این اثر تلاش کرده تا فضای دیستوپیایی و بیرحم مسابقه را بدون جلوههای پرزرق و برق و شلوغ، روایت کند. فیلم از نظر تعلیق، خشونت و دراماتیک بودن، بسیار نفسگیر است و مخاطب را با هر قدم شرکتکنندگان، به هیجان میآورد.
فضای داستان، یادآور حوادث و دغدغههای دوران جنگ ویتنام است، و این که چرا این جوانان در چنین شرایط مرگبار شرکت میکنند، یکی از سوالات کلیدی مخاطب است. در نهایت، فیلم بیشتر از هر چیز بر روابط انسانی، همدلی و تلاش برای بقا تمرکز دارد و با ترکیب داستان تاریک، مناظر خالی و عملکرد درخشان بازیگران، تجربهای متفاوت از بازیهای مرگبار ارائه میکند.