رویداد۲۴ | روبرتو کارلوس دا سیلوا روچا که در جهان فوتبال با نام روبرتو کارلوس شناخته میشود، در ۱۰ آوریل ۱۹۷۳ در سائوپائولو برزیل به دنیا آمد؛ شهری که بسیاری از استعدادهای درخشان فوتبال برزیل از آن برخاستهاند. او از همان سالهای نوجوانی استعداد فوقالعادهای در بازیسازی از جناح چپ، سرعت انفجاری و شوتهای مهارنشدنی نشان داد. فوتبال برای او از تیم پالمیراس آغاز شد و از همان نخستینبار نگاهها را به سمت خودش برگرداند و ثابت کرد میتواند یکی از متفاوتترین مدافعان تاریخ باشد.
بازی خیرهکنندهاش در پالمیراس باعث شد در ۲۲ سالگی راهی اروپا شود؛ مقصد نخست، تیم اینترمیلان ایتالیا بود. اما حضور او در این باشگاه تنها یک سال طول کشید، زیرا روی هادسون، مربی وقت اینتر اعتقاد داشت کارلوس باید در پست دفاع چپ بازی کند، در حالی که او تمایل داشت در جایگاه مرد محبوبش یعنی مدافع چپ بماند. همین اختلاف باعث شد خیلی زود از سریآ جدا شود و تصمیمی بگیرد که به نقطه عطفی در زندگی ورزشیاش تبدیل شد.
سال ۱۹۹۶ سال ورود روبرتو کارلوس به رئال مادرید بود؛ تیمی که بعدها به خانه دوم او و مهمترین بخش زندگی ورزشیاش تبدیل شد. پیوستن به باشگاه مادریدی آغاز فصلی طولانی و پرافتخار بود. او توانست ۱۱ سال در رئال بماند؛ مدتزمانی بینظیر برای بازیکنی در پست دفاع.
در این سالها ۵۱۲ بازی برای مادرید انجام داد و ۶۵ گل به ثمر رساند؛ آماری که برای یک مدافع چپ خارقالعاده است. از میان این بازیها، ۳۷۰ مسابقه در لالیگا انجام شد و ۴۶ گل او نیز در همین رقابتها ثبت شد. سرعت، سانترهای دقیق، شوتهای سهمگین و توانایی منحصربهفرد در ضربه آزاد، او را به کابوس مهاجمان و دروازهبانها تبدیل کرده بود.
بیشتر بخوانید: خروج قطعی ۴ ستاره از رئال مادرید!
در اوت ۲۰۰۵، کارلوس پاسپورت اروپایی دریافت کرد؛ اتفاقی که برای باشگاه بسیار ارزشمند بود، زیرا از آن پس او بازیکن غیراروپایی محسوب نمیشد و رئال میتوانست از سهمیه خارجیهای خود برای جذب بازیکنان دیگر استفاده کند.
همچنین در ژانویه ۲۰۰۶ رکوردی ارزشمند به نام او ثبت شد؛ او بهعنوان بازیکن غیر اسپانیایی که بیشترین حضور را در ترکیب رئال مادرید داشته معرفی شد، با ۳۳۰ بازی در لالیگا. پیش از او، این رکورد متعلق به آلفردو دیاستفانو، اسطوره باشگاه بود.
البته اتفاقات تلخ نیز در این سالها وجود داشت. یکی از ناگوارترین لحظات مربوط به بازی برابر بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپاست؛ جایی که اشتباه او در همان ثانیههای نخست باعث شد روی ماکای سریعترین گل تاریخ لیگ قهرمانان را به نام خود ثبت کند. این صحنه سالها در حافظه هواداران باقی ماند.
آخرین گل او برای رئال مادرید در دیداری مقابل رکرتیوو رقم خورد. در این رقابت که شکست احتمالیاش میتوانست قهرمانی را از رئال دور کند. اما در واپسین لحظات، کارلوس با یک یورش برقآسا وارد محوطه شد و روی پاس گاگو، ضربهای زد که سه امتیاز حیاتی را برای مادرید به همراه آورد.
در نهایت در مارس ۲۰۰۷ اعلام کرد قراردادش را تمدید نمیکند و پس از بیش از یک دهه حضور پرافتخار، از سانتیاگو برنابئو خداحافظی کرد.
در ژوئن ۲۰۰۷ قراردادی دو ساله با فنرباغچه ترکیه امضا کرد. حضور او در ترکیه با نمایشهایی پرشور همراه بود و توانست در نخستین بازی رسمی خود قهرمانی سوپرکاپ ترکیه را تجربه کند. مقابل بشیکتاش، در همان بازی با ثبت دو گل درخشان نقش کلیدی در پیروزی تیمش داشت.
اولین گل او در لیگ ترکیه نیز در ۲۵ اوت ۲۰۰۷ برابر سیواساسپور به ثمر رسید. هواداران فنرباغچه استقبال فوقالعادهای از او داشتند و ورودش به سوپرلیگ ترکیه را یکی از بهترین خریدهای تاریخ این باشگاه میدانستند.
روبرتو کارلوس یکی از ارکان مهم تیم ملی برزیل در دهههای ۹۰ و ۲۰۰۰ بود. او ۱۲۵ بار پیراهن زرد برزیل را بر تن کرد و ۱۹ گل برای تیم ملی به ثمر رساند؛ آماری که برای یک مدافع در سطح ملی بسیار قابلتوجه است.
او در جام جهانی ۱۹۹۸ در هفت بازی حضور داشت و یکی از ستونهای دفاعی تیمی بود که تا فینال پیش رفت. در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ نیز ماجرای برخورد خشونتآمیز چیلاورت، دروازهبان پاراگوئه، با او جنجال زیادی ایجاد کرد و باعث شد فیفا این دروازهبان را از چند مسابقه محروم کند.
در جام جهانی ۲۰۰۲ که با قهرمانی برزیل خاتمه یافت، کارلوس در هفت مسابقه حضور داشت و یکی از زیباترین گلهای خود را از روی ضربه آزاد برابر چین به ثمر رساند. این ضربه آزاد یکی از گلهای خاطرهانگیز آن تورنمنت شد.
آخرین بازی او با پیراهن برزیل در جام جهانی ۲۰۰۶ مقابل فرانسه بود؛ جایی که پاس زیدان و گل تیری آنری، برزیل را از جام حذف کرد. پس از این شکست، کارلوس از تیم ملی خداحافظی کرد.
روبرتو کارلوس در سطح باشگاهی و ملی افتخارات فراوانی به دست آورده است که بخش مهمی از آنها بهصورت زیر خلاصه میشود: