رویداد۲۴| تهران این روزها زیر یک ابر غلیظ از آلودگی گرفتار شده و نفسهای مردمش به سختی جریان دارد. در سایر شهرها هم وضعیت بهتر نیست. طبق اعلام رسمی، تنها در هشت روز گذشته، ۳۵۷ نفر جان خود را از دست دادهاند که بخشی از این مرگها مستقیم یا غیرمستقیم با آلودگی هوا مرتبط است. به گزارش ایسنا، توکلی، رئیس مرکز اورژانس استان تهران، اعلام کرده که در آبان ماه ۲۲۷ هزار تماس اورژانسی برقرار شده که ۲۲ درصد آنها مرتبط با مشکلات ناشی از آلودگی بوده و در هشت روز اخیر ۵۷ هزار تماس افزایش یافته است.
این آمارها فقط ارقام نیستند؛ آنها نشاندهنده یک بحران جدی در مدیریت شهری و سلامت عمومی هستند. مردم با مشکلات متعددی کنار آمدهاند: کمبود آب و برق، تورم و ناکارآمدی اقتصادی، محدودیت در حقوق اجتماعی و رفاه، اما دیگر نمیتوانند تنفس خود را نادیده بگیرند. وقتی هوا آلوده است، همه این مقاومتها بیمعنی میشود.
تعطیلیهای نصفه و نیمه مدارس و ادارات، و آموزش غیرحضوری که آسیبهای روانی و آموزشی بسیاری به کودکان و نوجوانان وارد کرده، هیچ تاثیری بر کاهش آلودگی ندارد. تعطیلی محدود مدارس تنها یک راهحل ظاهری و موقتی است که نه مشکل را حل میکند و نه جان مردم را محافظت میکند. آیا مسئولان واقعا انتظار دارند مردم به باد و باران یا معجزه الهی دل خوش کنند؟
رکوردهای آلودگی تهران دارد در جهان ثبت میشود، اما پاسخ مسئولان محدود به دستورهای ناقص، تعطیلیهای کوتاهمدت و وعدههای تکراری است. حتی اگر مردم با ناکارآمدی اقتصادی کنار آمده باشند و چشم بر کمبودهای رفاهی و اجتماعی بسته باشند، دیگر نمیتوانند مرگ و مریضی ناشی از آلودگی را تحمل کنند.
بحران آلودگی هوا صرفا یک مشکل محیطزیستی نیست؛ این یک بحران مدیریتی و سیاسی است. مسئولانی که سالها برنامهای برای کاهش آلایندهها نداشتهاند، اکنون با آمار مرگ و بیمارستانهای پر از بیماران تنفسی روبهرو هستند. این وضعیت نشان میدهد که سیاستها و اقدامات موجود نه علمی هستند و نه موثر.
سوال اصلی این است: چه زمانی قرار است اقدام جدی، برنامهریزی دقیق و پاسخگویی واقعی آغاز شود؟ مردم نمیخواهند قربانی وعدههای تکراری، تعطیلیهای ناقص و سیاستهای نیمبند باشند. آنان خواستار یک مدیریت جامع، اقدام فوری برای کاهش منابع آلودگی و حفاظت از سلامت عمومی هستند.
اگر روند فعلی ادامه پیدا کند، تهران نه تنها به رکوردهای جهانی آلودگی هوا خواهد رسید، بلکه سلامت و جان شهروندان به طور مستقیم در خطر خواهد بود. بحران آلودگی هوا، دیگر یک هشدار نیست؛ این یک فاجعه است، و مسئولان باید پاسخگو باشند.