رویداد۲۴| در روزهای اخیر، تصاویر و ویدیوهای میلاد کرمی، بلاگر معروف اینستاگرامی، بار دیگر توجه کاربران و مسئولان را به خود جلب کرد؛ اما نه به دلیل سفر یا پروژههای گردشگری، بلکه به خاطر بالارفتن از یک تاور کرین در یکی از پروژههای عمرانی استان البرز بدون کوچکترین تجهیزات ایمنی. او در ویدیوهای خود نه تنها از ارتفاع خطرناک فیلم گرفت، بلکه با هیجان از پلها و سازههای در حال ساخت تعریف کرد، گویی هیچ خطری وجود ندارد.
این اقدام، بیش از آنکه یک فعالیت سرگرمکننده باشد، نمایشی هشداردهنده از ضعف نظارت و رعایت قوانین ایمنی است. پرسش اصلی این است: شهرداری کرج چگونه اجازه داده فردی که هیچ مسئولیتی در پروژه ندارد، بدون تجهیزات حفاظتی و بدون هماهنگی، به چنین نقاط خطرناکی دسترسی پیدا کند؟ آیا محل پروژه حفاظت شده نیست؟ چرا نگهبانان یا مأموران امنیتی، مانع از ورود او نشدند؟ و در نهایت، چرا هیچ برخورد قانونی با این اقدام خطرناک صورت نگرفت؟
این اتفاق تنها یک مورد از مجموعه اقدامات بلاگرهایی است که مرزهای ایمنی، اخلاق و قانون را برای دیده شدن در شبکههای اجتماعی زیر پا میگذارند. در حالی که قانون و مقررات ایمنی صراحتاً استفاده از تجهیزات حفاظتی را در پروژههای عمرانی الزامی میداند، برخی افراد ترجیح میدهند با ریسک جان خود و دیگران، مخاطب جمع کنند. این رفتار، نه تنها تهدیدی برای خود بلاگر است، بلکه برای کارگران و تیم پروژه نیز خطرناک محسوب میشود.
کارشناسان ایمنی هشدار میدهند: «بالارفتن از تاور کرین بدون تجهیزات و آموزش، به معنای دعوت به فاجعه است. یک سقوط میتواند جان بلاگر و کارگران را به خطر بیندازد و مسئولیت قانونی این حادثه متوجه هر دو طرف خواهد بود.» با این حال، هیچ نهادی تاکنون پاسخ روشنی درباره این اقدام نداده است و سکوت رسمی، راه را برای تکرار چنین رفتارهایی هموار میکند.
نقد دیگر، متوجه خود بلاگرهاست؛ افرادی که برای جذب مخاطب، مرزهای اخلاقی و قانونی را جابهجا میکنند. این سبک از «نمایش مخاطرهآمیز» در شبکههای اجتماعی، الگویی خطرناک برای نوجوانان و جوانان به وجود میآورد و مفهوم مسئولیتپذیری و ایمنی را تحتالشعاع قرار میدهد. میلاد کرمی با چنین اقداماتی، نه تنها جان خود را به خطر میاندازد، بلکه به نوعی نادیده گرفتن قوانین و مقررات عمومی را تبلیغ میکند.
شاید نکته تلختر این باشد که این نوع رفتارها، واکنشی مستقیم به فرهنگ دیده شدن در شبکههای اجتماعی است؛ جایی که هر اقدام خطرناک یا هیجانانگیز میتواند بازدید، لایک و فالوور به ارمغان بیاورد. اما سوال باقی میماند: آیا ارزش چند دقیقه شهرت مجازی، با جان انسانها قابل مقایسه است؟
در نهایت، این حادثه یک پیام روشن دارد؛ اگر نظارت شهرداری و حفاظت پروژهها جدی گرفته نشود، مرز میان سرگرمی و خطرناکترین ریسکهای انسانی به راحتی محو خواهد شد. اقدامات بدون کنترل و بیتوجهی به ایمنی، نه تنها اعتبار نهادهای مسئول را زیر سوال میبرد، بلکه فرهنگ بلاگری را به سمت رفتارهای خطرناک و غیرقانونی سوق میدهد.