رویداد۲۴| عاطفه احمدی، نامی آشنا برای علاقهمندان به ورزشهای زمستانی، یکی از معدود زنانی است که در سالهای اخیر توانست توجه افکار عمومی را به اسکی ایران جلب کند؛ از حضور در رقابتهای جهانی تا نمایندگی ایران در المپیک زمستانی پکن، و سپس تصمیم بحثبرانگیز او برای ترک کشور. اکنون اما، پس از سه سال از مهاجرتش با انتشار پستی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام از بازگشت خود به ایران خبر داده است.
او در این پست به حمایت مقام معظم رهبری برای بازگشت به کشور اشاره کرده و نوشته است: «سلام به هموطنان عزیز و محترم، باید به شما عزیزان عرض کنم من در کشورم ایران حضور دارم. قطعا کشورم، خاکم، وطنم امنترین جای دنیا برای من است. من به عنوان یک ایرانی، ایران همیشه خانه من است، با حمایت و کمکهای مقام معطم رهبری به کانون گرم خانواده برگشتم.
بیشتر بخوانید: عاطفه احمدی به آلمان پناهنده شد
عاطفه احمدی از کودکی روی پیست اسکی آبعلی بزرگ شد. شهری کوچک و سنتی، اما پر از شیبها و مسیرهایی که آینده این اسکیباز ۱۳۷۹ی را ساختند. او از همان سه سالگی، همراه با پدرش که خودش از قهرمانان و مربیان مطرح اسکی بود، اسکی را شروع کرد.
عاطفه احمدی خیلی زود استعدادش را نشان داد. خانوادهای که اسکی در آن جریان داشت، راه او را هموار کرد؛ پدری که تجربه مربیگری تیم ملی را داشت و خواهری (حدیث احمدی) که خود قهرمان این رشته بود. عاطفه از ۱۰ سالگی پا به رقابتهای خارجی گذاشت و در نخستین اعزام رسمیاش به قزاقستان تجربهای به دست آورد که فقط انگیزه او را بیشتر کرد.
در ۱۵ سالگی قهرمان ایران شد؛ سنی که بسیاری از دختران تازه ورزش رقابتی را شروع میکنند، اما او جایگاه اول را از آن خود کرد. همین موفقیتها باعث شد وقتی ۱۶ ساله شد، فدراسیون اسکی او را به عضویت تیم ملی درآورد؛ تصمیمی که میتوانست سرآغاز حضور او در بزرگترین میادین ورزشی جهان باشد.
اما وقتی صحبت از المپیک شد، همهچیز مطابق انتظار پیش نرفت. عاطفه در ۱۷ سالگی آماده شرکت در المپیک بود و حتی خودش گفته بود میخواست رکورد جوانترین اسکیباز ایرانی در این رویداد را بشکند؛ ولی کمیته انتخاب، سن پایین او را دلیل کنار گذاشتن عنوان کرد. این تصمیم ضربه بزرگی به او زد؛ چنانکه خودش میگوید دو هفته تمام گریه میکرد و حتی تصمیم گرفت ورزش را رها کند. اما پس از دو ماه دوباره به پیست برگشت، با ارادهای قویتر.
سال ۱۳۹۶ نقطه عطف زندگی عاطفه بود. او در رقابتهای بینالمللی آلپاین در ترکیه، مدال طلا را از آن خود کرد؛ مدالی که در میان ورزشهای زمستانی ایران معنای ویژهای داشت. این موفقیت جایگاه او را تثبیت کرد و نامش را در سطح بینالمللی مطرحتر ساخت.
اما همه موفقیتها همیشه پایدار نیستند. در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ و ۲۰۲۱، او با کسب رتبه ۴۶ به کارش پایان داد. در المپیک پکن ۲۰۲۲ نیز با وجود آمادهسازی زیاد، در میانه مسیر تعادلش را از دست داد و مسابقهاش نیمهکاره ماند. همین اتفاق باعث شد عدهای تصور کنند او از دوران اوج فاصله گرفته، اما واقعیت این بود که سطح رقابتها بسیار بالاتر از امکانات اسکی ایران بود.
عاطفه احمدی در یکی از مصاحبههایش گفته بود: «بعضیها فکر میکنند اسکی فقط سر خوردن است.»، اما واقعیت این است که اسکی یکی از سنگینترین رشتههای ورزشی در دنیاست. تمرینهای ۴ ساعته، بیدارشدن ساعت ۵ صبح، رژیم غذایی کنترلشده، تمرینهای بدنسازی سخت، و آسیبهایی که برای همه اسکیبازها طبیعی است؛ از پای آسیبدیده گرفته تا ضربههای شدید کتف.
او گفته بود که در آبعلی بیشتر وقتها تنها تمرین میکرد: «کوه میروم، رکاب میزنم، و میدانم این کاری است که باید انجام دهم.» همین جملات نشان میدهد او فقط برای رقابت نمیجنگید؛ بلکه از تلاش و مبارزه لذت میبرد.
در ۸ بهمن ۱۴۰۱، عاطفه احمدی تصمیم غیرمنتظرهای گرفت و ایران را ترک کرد. خبر مهاجرتش رسانهای شد و اولین واکنش فدراسیون اسکی، نوعی نگرانی و شوک بود. رئیس فدراسیون ابتدا گفت امیدوار است خبر پناهندگی او درست نباشد و پس از مدتی گفت: «شوکه شدهایم.»
عاطفه اعلام کرد که از این پس زیر پرچم آلمان به فعالیت ادامه میدهد. دلیلش را هیچوقت با جزئیات توضیح نداد، اما بسیاری حدس زدند تفاوت امکانات، فشارهای داخلی، مشکلات مالی و شاید محدودیتهای موجود در مسیر ورزشکاران زن، در تصمیم او مؤثر بوده است.
مهاجرت او باعث شد بحث گستردهای درباره شرایط اسکی ایران شکل بگیرد. برخی معتقد بودند عاطفه استعداد بزرگی بود که امکانات داخلی برایش کافی نبود؛ برخی دیگر نیز از تصمیم او انتقاد کردند.