رویداد۲۴| امضای بیانیهای مشترک از سوی وزیر خارجه چین و مقامات امارات که در آن ادعای تکراری درباره جزایر سهگانه ایرانی بازنشر شده، موجی از انتقاد و پرسش را برانگیخته است؛ پرسشهایی که اینبار نه متوجه ابوظبی، بلکه مستقیماً متوجه پکن است. حسین شریعتمداری در یادداشتی تند در کیهان، این اقدام را نشانهای از تناقض خطرناک در ادعاهای چین درباره تمامیت ارضی خود، بهویژه در پرونده تایوان میداند.
ماجرا از جایی آغاز شد که «وانگیی» وزیر امور خارجه چین، در جریان سفر به امارات متحده عربی، پای بیانیهای را امضا کرد که در آن، بار دیگر ادعای امارات درباره جزایر سهگانه ایرانی تکرار شده بود. شریعتمداری با تأکید بر اینکه طرح چنین ادعاهایی از سوی حاکمان امارات «دور از انتظار نیست»، انگشت اتهام را به سمت طرف چینی میگیرد؛ کشوری که خود مدعی استقلال سیاسی و مخالفت با نظم آمریکامحور است.
او در بخشی از یادداشت خود، این اقدام را به دو احتمال تقلیل میدهد و مینویسد: «درباره اقدام او تنها دو احتمال وجود داشته و قابل طرح است. اول آنکه دولت چین نیز قیمومیت آمریکا و اسرائیل بر کشور خود را پذیرفته است. دومین احتمال آنکه اسناد بینالمللی و شواهد تاریخی برای حاکمیت بر جزایر سهگانه تنب بزرگ و کوچک و بوموسی را قبول ندارد».
به باور شریعتمداری، اگر چین اسناد تاریخی و حقوقی ایران درباره جزایر سهگانه را نادیده میگیرد، ناخواسته مشروعیت ادعای خود بر تایوان را نیز زیر سؤال برده است. او با صراحت نتیجه میگیرد: «بنابراین، دولت چین از طریق وزیر خارجه خود اعلام کرده است، اسناد بینالمللی و تاریخی که با صراحت از حاکمیت قطعی ایران بر جزایر سهگانه خبر میدهد را باور ندارد» و بلافاصله این نتیجهگیری را به پرونده تایوان تعمیم میدهد؛ جایی که به اعتقاد او، مالکیت چین «دستکم قابل مناقشه جدی» است.
در بخش دیگری از یادداشت، تفاوت وضعیت ایران و چین برجسته میشود؛ ایران، هم اسناد رسمی و ثبتشده بینالمللی دارد و هم اعمال حاکمیت عملی. شریعتمداری با طرح یک سؤال مستقیم مینویسد: «آیا دولت چین نیز مانند ایران برای اثبات مالکیت خود بر تایوان به اسناد بینالمللی و رسماً ثبت شده دسترسی دارد؟!»
سؤالی که بهزعم او، هنوز پاسخی روشن از سوی پکن دریافت نکرده و همین سکوت، ادعای چین درباره تایوان را مخدوشتر میکند.
یادداشت کیهان تنها به سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و بوموسی محدود نمیماند و مینویسد: «علاوه بر جزایر سهگانه تنب بزرگ و کوچک و بوموسی، دو جزیره «زرکوه» و «آریانا» نیز در حاکمیت قطعی و بلامنازع ایران است (نام آنها هم به تنهایی از مالکیت ایران خبر میدهد) که دولت انگلیس با بهرهگیری از حاکمیت دستنشانده پهلوی، هر دو جزیره را به شرط استفاده از منابع نفت و گاز آن به امارات داده است. در این خصوص و ضرورت بازپسگیری دو جزیره زرکوه و آریانا و بحرین، گفتنیهای مستندی خواهیم داشت که به فرصت دیگری میگذاریم.»
جمعبندی یادداشت، لحنی صریح و هشدارآمیز دارد؛ لحنی که مخاطب اصلی آن نه امارات، بلکه چین است. شریعتمداری در پایان تأکید میکند: «جمهوری اسلامی ایران کشوری مستقل است و در حاکمیت بلامنازع بر وجب به وجب خاک خود با هیچکس و هیچ کشور و هیچ قدرتی تعارف ندارد. وزیرخارجه چین باید هرچه زودتر اشتباه بزرگی که مرتکب شده است را جبران کند.»