رویداد۲۴| از ساعاتی قبل ویدئویی از محمد حسین قدیری ابیانه در فضای رسانهای منتشر شده که در آن مدعی میشود که فائزه هاشمی به دلیل مواضع اش از مرحوم هاشمی رفسنجانی کتک میخورده است!
قدیری ابیانه چند سال پیش نیز همین ادعا را مطرح کرد و حالا مشخص نیست این ویدئو بازنشر گستردهی نقلقولهایی قدیمی قدیری ابیانه دربارهی رفتار آیتالله هاشمی رفسنجانی با دخترش فائزه هاشمی است یا او دوباره این ادعاها را مطرح کرده است. ادعاهایی از جنس «خشونت خانوادگی» که البته قدیری ابیانه با خنده و رضایت از آن یاد میکند.
پنج سال پیش، وقتی قدیری ابیانه دربارهی خانواده هاشمی صحبت کرده بود، غلامعلی رجایی (مشاور مرحوم هاشمی رفسنجانی) این گفتهها را بیپایه و دروغ خواند و چنین ادعاهایی را رد کرد؛ او تاکید کرد که قدیری دروغ بسته است و حتی به شوخی یا طعنه گفت که خودش بچههایش را کتک میزند تا چنین حرفی بزند.
اما چرا بخشی از جریان اصولگرا، حتی سالها پس از درگذشت هاشمی رفسنجانی، همچنان از حمله به او و خانوادهاش دست برنمیدارد؟
آیتالله هاشمی رفسنجانی فقط یک سیاستمدار نبود؛ او نماد یک قرائت خاص از جمهوری اسلامی بود: عملگرا، مصلحتمحور، و در سالهای پایانی عمر، منتقدِ وضعیت موجود.
برای طیفی از اصولگرایان رادیکال، هاشمی نه «گذشته» که یک خطر فکریِ ماندگار است. حتی مرگ او هم این مسئله را حل نکرد.هاشمی تبدیل به معیاری شد که با آن میتوانستند مرز خود را با «اعتدال»، «اصلاحطلبی» و «عقلانیت غیرایدئولوژیک» پررنگ کنند؛ بنابراین حذف نمادین او، نیازمند تخریب دائمی چهرهاش بود؛ چه در سیاست، چه در اخلاق، و حتی در حریم خانواده.
اگرچه قدیری ابیانه در این مصاحبه با خشم درباره فائزه صحبت میکند، اما در عمل ترور شخصیت دختر و پدر را با هم انجام میدهد. ادعاهایی مانند «خشونت پدر علیه دختر» اگر بدون سند و صرفاً در قالب روایت شفاهی یا ویدئوی کوتاه مطرح شوند، بیشتر از آنکه نقد باشند، ابزار ترور شخصیتاند.
این نوع حملات نشان میدهد که نزاع، دیگر صرفاً سیاسی نیست؛ بلکه به مرحلهی بیاعتبارسازی اخلاقی رسیده است.
در چنین شرایطی، خانواده هاشمی ـ بهویژه فائزه هاشمی ـ به هدفی آسان تبدیل میشوند چرا که زندهاند و واکنش دارند، مواضع انتقادی صریح دارن و از سکوت رسانهای پرهیز نمیکنند
فائزه هاشمی صرفاً «دختر هاشمی» نیست؛ او در سالهای اخیر به نماد نافرمانی سیاسی و رسانهای بدل شده است. زنی که نه تنها از میراث پدر دفاع نمیکند، بلکه گاه قرائت رسمی از انقلاب، نظام و حتی روایتهای خانوادگی را به چالش میکشد.در چنین فضایی، تخریب شخصیت، سادهترین ابزار مهار است.
تا زمانی که بخش مهمی از جامعه، از هاشمی بهعنوان نماد عقلانیت، تعادل و فاصله گرفتن از رادیکالیسم یاد میکند، تخریب او و خانوادهاش ادامه خواهد داشت؛ و هرچه فاصلهی این طیف با افکار عمومی بیشتر شود، ادعاها تندتر و بیپایهتر میشوند