رویداد۲۴ | مازیار وکیلی: در عرصه ساخت رئالیتی شوهای سرگرم کننده (یعنی آن دسته از برنامههایی که صرفاً داعیه سرگرم کردن تماشاگر را دارند نه آموزش) مهمترین چیز یک ایده درست و حسابی اولیه است. ایدهای که انقدر بکر و تازه باشد که بتواند به گسترش پیدا کند و انقدر مراحل تازه به آن افزوده شود که مخاطب از تماشای آن لذت ببرد. اما متاسفانه در تلویزیون و پلتفرمهای اینترنتی و در فقدان ایدههای بکر و تازه برنامه سازان با تکیه بر ایدههای تکراری برنامههایی میسازند که نه تنها سرگرم نمیکند که مخاطب خیلی زود به تکراری بودن پی میبرد. تکراری که بیش از هر چیز محصول ذهن تنبل و غیرخلاق خالقان یک رئالیتی شو است. در نبود یک ایده خلاقانه سرگرمی نخواهیم داشت و در نبود سرگرمی تماشاگری که بخواهد با لذت برنامه شما را تماشا کند.
تلویزیون ایران زمانی مسابقههایی میساخت که بسیار جذاب و تماشایی بودند. این مسابقات تمام انرژی و جذابیت خود را از ایدههای درخشان خود میگرفتند و با بسط و گسترش درست این ایدهها خیابانهای شهر را خلوت میکردند. فرقی نمیکرد این مسابقات ساختاری ساده داشته باشند مثل مسابقه محله که مسعود روشن پژوه را تبدیل به ستاره بی رقیب دهه شصت کرد یا مسابقه راز سیب که مراحل پیچیدهاش تماشاگر را حسابی به وجد میآورد. بلکه مهم این بود که تماشاگر این مسابقات را دوست داشت و با لذت به تماشای آنها مینشست. برنامههای مسابقه محور عصر جدید، اما از خلاقیت تهی هستند. مشهورترین مسابقهای که در پلتفرمها طراحی و ساخته شده است سری مسابقههای مافیا است. مسابقهای که یک بازی پرطرفدار میان مردم ایران است و نیاز به طراحی و ایده پردازی ندارد. به جز آن مسابقات زیادی با اجرای سلبریتیهای مختلف طراحی شده که نتوانستهاند به گرد پای مسابقات سرگرم کننده دهه شصت و هفتاد هجری شمسی برسند. این موضوع نشان میدهد پیشرفت تکنولوژی، زیاد شدن امکانات و صد البته بزرگ شدن ابعاد برنامهها نتوانسته کمکی به بهتر شدن آنها بکند. پس باید مشکل را در جای دیگری جستوجو کرد. در نبود یک ایده تازه برای ساخت برنامهای سرگرم کننده.
در این برنامه یکی از شرکتکنندگان از قبل به عنوان شبح انتخاب شده و تیم تولید یک سری اطلاعات شخصی از این فرد دریافت کرده که به صورت قطرهچکانی در اختیار مابقی شرکتکنندهها قرار میدهد. در این مسیر چهار نفر دیگر باید شبح را پیدا کنند و خود شبح نیز باید تا انتها هویتش را از دیگران پنهان کند. در طول مسابقه نیز چالشهایی برای شرکتکنندگان در نظر گرفته شده که اگر به درستی اجرا کنند در هر مرحله مبلغی به جایزه نهایی اضافه میشود، جایزهای که یا به شبح میرسد، یا به کل گروهی که شبح را درست حدس زده باشند...
بیشتر بخوانید: نقد و بررسی رئالیتی شو پرسونا | یک تاکشو روان کاوانه با حضور سلبریتیها
محمدرضا علیمردانی مجری رئالیتی شو انجمن اشباح متولد ۱۱ خرداد سال ۱۳۵۵ است. خانواده او اصالتاً اهل تنکابن هستند و یک خواهر و چهار برادر دارد. علیمردانی کارش را با بازی در تئاتر و تلویزیون آغاز کرد، اما به واسطه صداپیشگی در انیمیشنها مختلف به شهرت رسید. خصوصاً انیمیشن دیرین دیرین که علیمردانی در آن توانایی خود را در تقلید صداهای مختلف و تیپ سازی نشان داد. بازی در فصل چهارم سریال پایتخت باعث شهرت او شد و او را تبدیل به یکی از مشهورترین بازیگران و صدا پیشگان ایرانی کرد.
علیمردانی در اجرا هم توانایی بالایی دارد. او این موضوع را با اجرای برنامه چهل تیکه اثبات کرد. اجرای موفق برنامه چهل تیکه باعث شد او به برنامههای مختلف اینترنتی دعوت شود و تبدیل به پای ثابت مسابقات سرگرم کننده پلتفرمهای اینترنتی مانند مافیا و ناتو شود. علیمردانی هم با تکیه بر توانایی ذاتی خود در اجرا به تدریج تبدیل به یک برند معتبر در این حوزه شد و هر برنامه سازی که به دنبال یک مجری توانا که صحنه گردانی را هم بلد باشد میگشت او را به عنوان مجری برنامهاش انتخاب میکرد.
انجمن اشباح بیشتر از یک برنامه خلاقانه باشد، تقلید رنگ پریده و نه چندان جذابی از مسابقه ناتو است که اتفاقاً اجرای آن را هم محمدرضا علیمردانی برعهده داشت. ساختار برنامه هم به شکلی است که بعد از پخش یکی دو قسمت از آن ملال آور میشود و نمیتواند تماشاگر را سرگم کند. همانطور که در سطور بالا گفتیم فقدان یک ایده خلاقانه که قابلیت گسترش هم داشته باشد باعث شده تا انجمن اشباح تبدیل به یک برنامه تکراری و قابل پیش بینی شود که تماشاگر هنگام تماشای آن یاد برنامه موفق دیگری میاُفتد. خصوصاً که اجرای این برنامه را هم مانند ناتو محمدرضا علیمردانی برعهده داشته است و همین موضوع باعث شده تا تماشاگر خیلی زود به تکراری بودن انجمن اشباح پی ببرد و رغبتی برای پیگیری آن نداشته باشد.