رویداد۲۴| چند ثانیه نوشت: گوشت، از یک کالای مصرفی، تبدیل به کالای سرمایهای شده که برای سه دهک پایین جامعه، مصرفش به ۷۰۰ گرم در سال (کمتر از دو وعده آبگوشت) رسیده است.
قصابیها که روزگاری پر از صدای ساطور و هیاهوی مشتری بودند، حالا ساکتترین مغازههای شهرند. سکوتی که در آن، ترازوها دقیقتر از همیشه شدهاند، چون طبق آمارهای رسمی، سرانه مصرف گوشت قرمز در ایران از حدود ۱۲ کیلوگرم در سال ۱۳۹۰ به حدود ۵ تا ۶ کیلوگرم در سال ۱۴۰۴ رسیده است و مشتری دیگر توان خرید حتی چند گرم اضافه را هم ندارد.
ادبیات خرید هم تغییر کرده و دیگر کسی با صدای بلند نمیگوید «دو کیلو ران»؛ صداها آرام شده و سفارشها از «وزن» به «مبلغ» تغییر کرده است: «اندازهی سیصد تومان گوشت بده». این جملهی کوتاه معنی کامل کوچک شدن سفرههاست.
در ابتدای زمستان قیمت ران ممتاز گوسفندی به ۱ میلیون و ۲۱۰ هزار تومان رسیده است، سیصد تومان یعنی چیزی کمتر از ۲۵۰ گرم گوشت؛ مقدار ناچیزی که حتی برای یک وعده خورش هم کافی نیست.
این «خرید ریالی» به جای «خرید کیلویی» تصویری آشکار از شکست طبقهی متوسط است. گوشت، از یک کالای مصرفی، تبدیل به کالای سرمایهای شده که برای سه دهک پایین جامعه، مصرفش به ۷۰۰ گرم در سال (کمتر از دو وعده آبگوشت) رسیده است.