رویداد۲۴ | بریژیت باردو، بازیگر، مدل و خواننده سابق فرانسوی که با حروف اختصاری «B.B.» در سراسر جهان شناخته میشد، در ۲۸ دسامبر ۲۰۲۵ در سن ۹۱ سالگی در خانهاش، «لا مادریگ»، واقع در سنتروپه درگذشت. او که زمانی به عنوان مشهورترین نماد جذابیت در دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی و یکی از اصلیترین چهرههای انقلاب جنسی در فرانسه شناخته میشد، بیش از نیمی از عمر خود را دور از زرق و برق سینما و در جبهه مبارزه برای حقوق حیوانات سپری کرد. امانوئل مکرون، رئیسجمهور فرانسه، در پیامی او را «افسانه قرن» نامید که میراث فرهنگی عمیقی از خود به جای گذاشته است.
بریژیت آن-ماری باردو در ۲۸ سپتامبر ۱۹۳۴ در منطقه ۱۵ پاریس و در خانوادهای بورژوا و مرفه متولد شد. پدرش مهندس و صاحب چندین کارخانه صنعتی بود و مادرش که به موسیقی و رقص علاقه داشت، بریژیت را از هفت سالگی در کلاسهای باله ثبتنام کرد. او سه سال در کنسرواتوار ملی رقص پاریس زیر نظر بوریس کنیازف، طراح رقص مشهور روسی، آموزش دید و همین دوران باعث شکلگیری وقار بدنی و شیوه خاص راه رفتن او شد که بعدها به یکی از ویژگیهای منحصربهفردش تبدیل گشت.
ورود باردو به دنیای مد در سال ۱۹۴۹ و از طریق یکی از آشنایان مادرش رقم خورد که منجر به حضور او روی جلد مجله «ال» در می ۱۹۴۹ شد. روژه وادیم، فیلمنامهنویس جوانی که در آن زمان دستیار کارگردان بود، با دیدن تصویر او شیفتهاش شد و او را به دنیای سینما معرفی کرد. با وجود مخالفتهای شدید خانواده مذهبی و سنتی باردو با ورود او به بازیگری، بریژیت با سرسختی راه خود را ادامه داد و در نهایت پس از رسیدن به سن ۱۸ سالگی با روژه وادیم ازدواج کرد.
اگرچه باردو از سال ۱۹۵۲ در چندین فیلم ایفای نقش کرده بود، اما بازی در فیلم «و خداوند زن را آفرید» در سال ۱۹۵۶ به کارگردانی همسرش روژه وادیم بود که او را به یک ستاره بینالمللی تبدیل کرد. او در این فیلم نقش نوجوان بیپروا و رهایی به نام ژولیت را بازی کرد که هنجارهای اخلاقی سنتی را به چالش میکشید. این فیلم در ایالات متحده با جنجالهای فراوانی روبرو شد و حتی برخی از مدیران سینما به دلیل نمایش آن بازداشت شدند، اما همین رسواییها به موفقیت خیرهکننده فیلم و شهرت جهانی باردو کمک کرد.
باردو در طول دوران زندگی خود در ۴۷ فیلم بازی کرد و با کارگردانان مشهوری همچون ژانلوک گودار در فیلم «تحقیر» و لوئی مال در فیلم «ویوا ماریا!» همکاری داشت. او برای بازی در فیلم «حقیقت» برنده جایزه معتبر دیوید دی دوناتلو شد و شارل دوگل، رئیسجمهور وقت فرانسه، او را کالای صادراتی مهمی برای فرانسه توصیف کرد که به اندازه خودروهای رنو برای اقتصاد کشور ارزش دارد.
تأثیر باردو تنها محدود به پرده نقرهای نبود؛ او سبک زندگی و مد زمانه خود را دگرگون کرد. محبوبیت لباسهای چهارخانه گینگهام، مدل موی «شوکرت» یا کلمپیچی و به خصوص یقه باز که شانهها را نمایان میکرد و به «یقه باردو» معروف شد، همگی از میراثهای او در دنیای مد هستند. او همچنین نقش کلیدی در محبوبیت مایوهای بیکینی و تبدیل کردن دهکده کوچک سنتروپه به بهشتی برای گردشگران و افراد ثروتمند ایفا کرد.
باردو به قدری در فرهنگ فرانسه نفوذ داشت که در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، چهره او به عنوان مدل رسمی برای ساخت تندیس «ماریان»، نماد ملی جمهوری فرانسه، انتخاب شد. با این حال، او همواره رابطهای پیچیده با شهرت داشت و بارها اعلام کرد که از تصویری که رسانهها از او ساختهاند بیزار است و احساس میکند در زندگی واقعی گم شده است.
در سال ۱۹۷۳، بریژیت باردو در حالی که تنها ۳۹ سال داشت و در اوج شهرت بود، به طور ناگهانی بازنشستگی خود را از بازیگری اعلام کرد. او اظهار داشت که میخواهد «به شکلی شرافتمندانه» از دنیای سینما خارج شود و باقی عمرش را صرف کاری کند که واقعاً به آن ایمان دارد. از آن پس، او تمام توان و شهرت خود را وقف حمایت از حیوانات کرد و در سال ۱۹۸۶ «بنیاد بریژیت باردو» را با فروش جواهرات و اشیای شخصیاش بنیان نهاد.
مبارزات او علیه شکار فوکها در کانادا، مخالفت با مصرف گوشت اسب در فرانسه و تلاش برای بهبود شرایط کشتارگاهها، او را به یکی از فعالترین چهرههای حقوق حیوانات در جهان تبدیل کرد. او گیاهخوار شد و تا آخرین روزهای زندگیاش، علیرغم مشکلات جسمی، به فعالیت در بنیادش و نامهنگاری با رهبران جهان برای حفاظت از گونههای در معرض خطر ادامه داد.
زندگی خصوصی باردو با چهار ازدواج و روابط متعدد همواره تحت تعقیب پاپاراتزیها بود. او تنها یک فرزند به نام نیکولا داشت که حاصل ازدواج دومش با ژاک شاریه بود، اما باردو بارها اعلام کرد که فاقد غریزه مادری است و رابطهای سرد و تنشآلود با پسرش داشت که منجر به شکایتهای قضایی نیکولا از مادرش در سالهای بعد شد.
در دهههای اخیر، اظهارات تند باردو در مورد مهاجرت، اسلام و مسائل اجتماعی در فرانسه، او را چندین بار به دادگاه کشاند و منجر به جریمههای سنگین برای او به اتهام تحریک نفرت نژادی شد. او که با برنارد دورمال، یکی از مشاوران سابق حزب راستگرای جبهه ملی، ازدواج کرده بود، بارها از مواضع مارین لوپن حمایت کرد، هرچند همواره تأکید داشت که قصد آسیب رساندن عمدی به کسی را ندارد و تنها بر اساس باورهای شخصیاش سخن میگوید.
بریژیت باردو حتی پس از مرگ نیز به عنوان یکی از نمادینترین چهرههای قرن بیستم باقی خواهد ماند. او زنی بود که از قالبهای از پیش تعیین شده جامعه فراتر رفت؛ ابتدا با شکستن تابوهای جنسیتی در سینما و سپس با پشت کردن به تمام زرق و برقهای هالیوودی برای رسیدن به هدفی که آن را والاتر میدید.