رویداد۲۴ | فیلم «آناکوندا» محصول سال ۲۰۲۵، یک کمدی ماجرایی با رگههایی از ترس و خودآگاهی سینمایی است که بهنوعی بازخوانی متفاوت و طنزآمیز از فیلم مشهور «Anaconda» ساخته سال ۱۹۹۷ محسوب میشود. این اثر به کارگردانی تام گورمیکن، بهجای آنکه صرفاً به بازسازی یک فیلم هیولامحور بسنده کند، سراغ روایت متافیکشنال میرود؛ جایی که خودِ ایده بازسازی فیلم، تبدیل به بخشی از داستان میشود. آناکوندا با تکیه بر بازیگران شناختهشدهای، چون پل راد و جک بلک، تلاش میکند هم مخاطب نوستالژیک را جذب کند و هم با شوخی با تب بازسازیها، نگاه امروزیتری به سینمای جریان اصلی داشته باشد.
داستان فیلم درباره دو دوست قدیمی به نامهای گریف و داگ است که از دوران نوجوانی رویای ساخت نسخهای تازه از فیلم محبوبشان «آناکوندا» را در سر داشتهاند. سالها گذشته و هر دو در آستانه بحران میانسالی قرار گرفتهاند؛ داگ بهعنوان فیلمبردار مراسم عروسی در شهر زادگاهش کار میکند و گریف نیز بازیگری است که در لسآنجلس، آنطور که باید و شاید، به جایی نرسیده است.
دیدار دوباره این دو دوست در جشن تولد داگ، جرقه تصمیمی بزرگ را میزند. گریف ادعا میکند که به حقوق بازسازی فیلم آناکوندا دست پیدا کرده و حالا بهترین زمان برای عملی کردن رویای مشترکشان فرا رسیده است. آنها تصمیم میگیرند با بودجهای محدود و تیمی کوچک، راهی جنگلهای آمازون شوند و فیلم خودشان را بسازند. دوستان قدیمی دیگرشان نیز به این گروه میپیوندند و همهچیز در ابتدا شبیه یک ماجراجویی هیجانانگیز و کمی مضحک به نظر میرسد.
اما خیلی زود، مرز میان سینما و واقعیت از بین میرود. در دل جنگل، گروه فیلمسازی با یک آناکوندای غولپیکر واقعی روبهرو میشود؛ ماری عظیمالجثه و خونخوار که شکار انسانها را آغاز میکند. حالا آنها نهتنها باید پروژه سینماییشان را نجات دهند، بلکه برای زنده ماندن نیز میجنگند. فیلم از این نقطه به بعد، بازی هوشمندانهای میان کمدی، وحشت و طعنه به کلیشههای ژانر انجام میدهد.
پل راد در نقش گریف ظاهر میشود؛ بازیگری که هنوز به رؤیای موفقیت بزرگ دل بسته و تلاش میکند اعتمادبهنفس ازدسترفتهاش را بازیابد. راد با تکیه بر شوخطبعی ظریف و بازی مینیمال خود، شخصیتی میسازد که هم خندهدار است و هم قابلهمذاتپنداری. در مقابل او، جک بلک در نقش داگ قرار دارد؛ شخصیتی که میان مسئولیتهای خانوادگی و رؤیاهای جوانیاش گرفتار شده است. بلک اینبار کمی کنترلشدهتر از نقشهای پرهیجان همیشگیاش بازی میکند، اما همچنان انرژی و کاریزمای خاص خودش را دارد.
استیو زان و تاندیو نیوتن در نقش دوستان قدیمی گروه، به داستان رنگوبوی جمعی و رفاقتی میدهند. دنیلا ملچیور در نقش آنا، کاپیتان مرموز قایق، و سلتون ملو در نقش سانتیاگو، مارگیر عجیبوغریب، جنبه ماجراجویانه و گاه غیرقابلپیشبینی فیلم را تقویت میکنند. حضور این شخصیتها باعث میشود فضای داستان از یک شوخی ساده فراتر برود و به سفری پراتفاق تبدیل شود.
کارگردانی تام گورمیکن، که پیشتر تجربه ساخت یک کمدی متا را داشته، در این فیلم نیز بر خودآگاهی و شوخی با کلیشهها تکیه دارد. او بیشتر از آنکه بخواهد ترس خالص بسازد، به تعامل بازیگران و موقعیتهای کمیک اهمیت میدهد.
آناکوندا ۲۰۲۵ بیش از هر چیز، فیلمی درباره خود سینما و وسواس بازسازی آثار قدیمی است. فیلم با شوخیهای مستقیم و غیرمستقیم، به این تب رایج هالیوود اشاره میکند و همزمان تلاش میکند از دل همین ایده تکراری، اثری سرگرمکننده بیرون بکشد. نقطه قوت اصلی فیلم، شیمی میان پل راد و جک بلک است؛ دو بازیگری که تعاملشان حتی در لحظات ساده، جذابیت ایجاد میکند.
در عین حال، فیلم گاهی میان کمدی و ایجاد تعلیق واقعی مردد میماند. سکانسهای مربوط به مار غولپیکر، بیشتر کارکردی فانتزی و سرگرمکننده دارند تا ترسناک. جلوههای ویژه نسبت به نسخه ۱۹۹۷ پیشرفت کردهاند، اما آن حس خام و نوستالژیک جلوههای قدیمی را ندارند.
با این حال، آناکوندا نه میخواهد یک فیلم ترسناک تمامعیار باشد و نه ادعای کمدی درخشان دارد. این فیلم بیشتر شبیه نامهای شوخطبعانه به سینمای عامهپسند دهههای گذشته است؛ اثری که با آگاهی از محدودیتهایش، روی رفاقت، رؤیاهای نیمهتمام و لذت ساده فیلمساختن تمرکز میکند.