پانزدهم خرداد؛ درس پایداری برای آزادی‌خواهان

پانزدهم خرداد دارای درس ها و آموزه های فراوانی برای تاریخ و مبارزان نهفته در تاریخ است که سودای دستیابی به هدف را در سر می پرورانند.آموزه هایی که کلید پیروزی حقیقی و سربلندی واقعی هستند و بدون لحاظ کردن آنها، توفیقی حاصل نخواهد شد و یا به نحو کامل، موفقیت به دست نمی آید.

اولین درس پانزدهم خرداد، درس توکل بر حضرت باریتعالی و خلوص نیت در میدان مبارزه و نبرد است. مردمی که پا به عرصه مبارزه نهادند و در حمایت از رهبر آگاه و آگاهی بخش خویش قیام کردند هیچگاه اهداف مادی و مناصب دنیوی را هدف خویش قرار نداده بودند بلکه آزادیخواهی و حق طلبی را سرلوحه اقدامات خویش گماشته بودند و می خواستند برای اهداف والای خویش، از جان نیز مایه بگذارند.

هنگامی که خلوص نیت و از جان گذشتگی با یکدیگر قرین شد کفه هر قیامی و هر نبردی را به سوی مخلصان و از جان گذشتگان، سنگین خواهد کرد ولی اگر نیات مادی و شخصی پای به عرصه نهاد و افراد، به جای ایثار و از خودگذشتگی، متوجه خویش شدند و وارد عرصه مبارزه نشدند هیچگاه چنین حرکتی به سرانجام نخواهد رسید. لذا هر حرکتی که بخواهد به نتیجه برسد باید خلوص نیت و از جان گذشتگی، در میان راهبران و حامیان آن وجود داشته باشد و آغشته به نیات دنیایی و شخصی نگردد.

آموزه دیگر پانزدهم خرداد، پایداری بر اهداف و خواسته های اعلامی و خستگی ناپذیری در مسیر طولانی مبارزه بود. از روز ابتدایی قیام در خرداد42 تا روز ثمردهی قیام در بهمن57، خواسته مبارزان و معترضان، برپایی دستورات اسلام و حفظ کیان مملکت از دستبرد بیگانگان و گسترش آزادی های اجتماعی و رهایی از اختناق بود و چنان بر این اهداف و خواسته ها تاکید و پافشاری شد که منجر به انقلاب اسلامی گردید. رمز پیروزی انقلاب اسلامی که از پانزدهم خرداد42 سرچشمه یافت عدم تغییر شعارهای اساسی و حرکت در مسیر تحقق آرمان ها بود یعنی اینگونه نبود که روزانه و به صورت پی در پی، آرمان های بنیادین تغییر کند و حرکت منسجم مبارزان، دچار سردرگمی شود. همین اهداف تبیین شده و روشن بود که روز به روز بر حجم انقلابیون افزود و منجر به تغییر حکومت در ایران شد.

البته باید یادآور شد که عدم تغییر در آرمان های بنیادین، لزوما به معنای عدم ایجاد تنوع در شعارهای روزمره و برآمده از وقایع و حوادث روز نیست بلکه از محاسن یک قیام است که  نسبت به وقایع حادث شده در مسیر حرکت، حساس باشد و بتواند واکنش مناسب و درخوری داشته باشد و اگر این واکنش، در قالب برخی شعارهای مفهومی و هدف دار بیان شود تاثیرات مناسبی نیز در پی خواهد داشت اما باید به اهداف اصلی و آرمان های بنیادین توجه کرد که مغایرتی را به وجود نیاورد.

آموزه بزرگ پانزدهم خرداد، خستگی ناپذیری و دچار روزمرگی نشدن و افزایش قدرت تحمل در مواجهه با مشکلات و تقابلات می باشد بدین معنی که در یک قیام بزرگ و در آغاز یک حرکت انقلابی، نباید افق اندکی را متصور شد و در پی زود بازدهی آن بود بلکه باید چنان در مسیر مبارزه گام برداشت و چنان استوار باقی ماند که گذشت زمان، اندک خمودگی بر انسان عارض نکند و او را دلزده و خسته از پیگیری مطالبات و خواسته های خویش و آرمان های بزرگی که در پی آن بوده است نکند.

هیچکس با خود فکر نمی کرد که پانزدهم خرداد، شروع پانزده سال مبارزه تا حصول نتیجه  باشد و هیچگاه انقلابیون با خود نمی اندیشیدند که حکومت وقت، که در تلاش بود تا آثار پانزدهم خرداد را پاک نموده و اتفاقات آن را به نحوی وارونه جلوه داده و سردمداران قیام را زندانی و شکنجه کند دچار فروپاشی شود اما چنین اتفاقی افتاد و چنان حکومت پر طمطراقی ساقط شد؛ آن هم به دلیل آنکه مبارزان، دچار خستگی نشدند و گذشت زمان، آنان را سست نکرد.

هیچکس فکر نمی کرد روزی خواهد رسید که همان پانزدهم خردادی که حکومت شاهنشاهی، تلاش داشت تا اتفاقات آن را وارونه جلوه دهد و آثار رفتار خشن و سرکوبگرانه خود پاک نماید و سردمدارانش را زندانی کند تبدیل به یوم المولود انقلاب گشته و برای یادبود شهدای مظلوم آن، روز عزای عمومی، لقب گرفته و در تاریخ، ثبت گردد.

در نتیجه و با توجه به حوادث پانزدهم خرداد، باید دانست که برای دستیابی به نتیجه و حصول پیروزی در مبارزات و حرکات انقلابی، باید دارای خلوص نیت، از جان گذشتگی، پایداری بر اهداف و خستگی ناپذیری بود و گذشت زمان را دلیلی بر عدم پیگیری اهداف ندانست.

یاد و خاطره شهدای پانزدهم خرداد سال 1342 و همچنین شهدای انقلاب اسلامی ایران گرامی باد.