بحران معیشتی در نیروهای مسلح ایران، از یاسوج تا بندرعباس، به نقطهای رسیده که افسران راهی غیر از انتشار ویدئوهای انتقادی جنجالی پیدا نمیکنند. این فشار اقتصادی نه تنها امنیت روانی نیروها را تهدید میکند، بلکه میتواند فرسایش نیرو، کاهش انگیزه و آسیبپذیری نهادی به همراه داشته باشد لذا نیازمند توجهی فراتر از انتشار اعترافات اجباری است.
نمودارهای تازه صندوق بینالمللی پول پرده از واقعیتی تلخ برمیدارند: ایران در سال ۲۰۲۵ در جمع سه کشوری قرار گرفته که پول ملیشان با بیشترین شتاب سقوط کرده است. سقوطی که به زبان ساده به معنای نابودی حدود یکسوم دارایی شهروندان از مسیر تورم و چاپ پول است؛ پدیدهای که برای مردم، چیزی جز «دزدی سیستماتیک» نیست.
پویش «نفس» با هدف مقابله با سقط جنین و تشویق به فرزندآوری آغاز شد، اما آنچه بیش از همه جلب توجه میکند بودجه کلانی است که صرف تبلیغات آن شده است. در حالیکه ستاد ملی جمعیت تنها کمتر از هشت درصد بودجه مصوب خود را دریافت کرده، هزینه این کمپین تبلیغاتی ۳۶۰ درجه حدود ۴۰ تا ۵۰ میلیارد تومان برآورد میشود.
از لحظه تاسیس دانشگاه در ایران، جدالی دائمی و پرفرازونشیب میان «نیروهای سرکوبگر» که دانشگاه را ابزاری برای تربیت بوروکراتهای وفادار و «خودیها» میخواستند، و «استقلال دانشگاه» که بر آرمان آکادمیا پای میفشرد، آغاز شد. این جدال تاریخی در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ به نقطه عطفی تراژیک رسید و دانشگاه را برای همیشه در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه ایران جاودانه ساخت.
پس از ۲۴ سال، مدیران وقت تیم ملی ایران میگویند باخت مقابل بحرین نتیجه اعتماد به نفس کاذب تیم بود. آنها میگویند در آن زمان نگرانی از تجمع مردم وجود داشت، اما هرگز در دولت خاتمی دستوری برای باختن تیم ملی صادر نمیشد.
موسسه علوم و امنیت بینالمللی در ارزیابی جدید خود ادعا کرده حملات جنگ ۱۲ روزه زیرساختهای هستهای ایران را به طرز بسیار جدی نابود کرده، اما همزمان بازسازی برخی مراکز حساس موشکی از جمله طالقان۲ آغاز شده است.
هانی کرده عجیبترین و مرموزترین اراذل و اوباش حال حاضر ایران است. او چند بار از سوء قصد و درگیری جان سالم به در برده است و هرازچندگاهی از سوی پلیس دستگیر میشود. هانی کرده دوم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ بازداشت شد.
توقیف نفتکش «تالارا» توسط نیروهای دریایی سپاه بار دیگر نام خلیج فارس و تنگه هرمز را به تیتر اول رسانههای جهان بازگرداند؛ آبراهی که چهار دهه است صحنه زورآزمایی ایران و ایالات متحده بوده. از «جنگ نفتکشها» در دهه ۶۰ و سرنگونی هواپیمای ایرانایر تا امروز. آیا خلیج فارس دوباره وارد چرخه درگیریهای مستمر شده است؟
ماجرای اختلافات سیاسی و مالی بین روحانی و سپاه با مصاحبه اخیر عزیز جعفری دوباره مرکز توجه قرار گرفته است. این بار عزیز جعفری نه در یک فایل صوتی افشا شده که در یک گفتوگوی تصویری به رییس اسبق دولت کنایه میزند.
برکناری بیسروصدای سردار نقدی از معاونت هماهنگکننده سپاه، زلزلهای خبری در ساختار فرماندهی این نهاد ایجاد کرده است. بررسیهای رویداد۲۴ نشان میدهد از تیرماه تاکنون هیچ خبر رسمی از نقدی در پایگاه سپاه منتشر نشده است.
تحرکات نظامی آمریکا در کارائیب و اعزام ناو «جرالد آر فورد» نشان میدهد واشنگتن شاید در حال آمادهسازی برای حملات هوایی دقیق علیه زیرساختهای ونزوئلا باشد؛ سناریویی مشابه حمله آمریکا به تاسیسات هستهای ایران با هدف سرنگونی رژیم مادورو.
انتشار فیلم مراسم عروسی دختر علی شمخانی، دبیر پیشین شورای عالی امنیت ملی، در شبکههای اجتماعی، به یک جنجال سیاسی، اجتماعی و رسانهای گسترده تبدیل شد. این اتفاق، علاوه بر نقض حریم خصوصی، بهانهای برای جنگ روایتها، نقد رفتار مسئولان و بحثهای امنیت روانی در جامعه شده است.
علی شمخانی میخواهد در هر موضوع و سناریو نقش اول را داشته باشد: «من هنوز مسئول پرونده هستهای هستم! اسراییل من را ترور کرد و زنده ماندم! من به رییس جمهور زنگ زدم و ماجرای هواپیمای اوکراینی را گفتم! من و شهید باقری نامه نوشتیم در مورد هواپیمای اوکرایی! من باید ساخت سلاح هستهای را پیگیری میکردم!». شمخانی میخواهد که در عروسی «داماد» و در تشییع جنازه خود «متوفی» باشد.
خبر تاسیس حزب تمدن نوین اسلامی با حضور چهرههایی هم، چون یاسر جبرائیلی و علیرضا پناهیان چند سوال مهم را ایجاد میکند؛ مفهوم «تمدن نوین اسلامی» چیست و آیا علیرضا پناهیان به عنوان چهرهای که عموما سخنران دفتر بیت رهبری است به دلیل ورود به عرصه شفاف فعالیت سیاسی برای رعایت شان دفتر رهبری تغییری در رویه قبلی خود میدهد؟ آیا او حاضر است همچون ناطق نوری تصمیمی قاطع بگیرد و به پروتکلهای اخلاقی در مورد چهرههای نزدیک به دفتر رهبری رفتار کند؟
پیمان جبلی، رئیس صداوسیما، در تازهترین اظهارات خود درباره «مردم واقعی» و مخاطبان رسانه ملی سخن گفته است، اما تعریف او از مردم چیزی جز گزینش گروهی خاص با معیارهای دلخواه نیست. رویکردی که به نظر میرسد بر مدار همان جمله جنجالی «مملکت مال حزباللهیها است» میچرخد.
دولت اسرائیل پس از دو سال جنگ خونین، رسماً آتشبس در غزه را تصویب کرد؛ توافقی که به گفته میانجیها قرار است سرآغاز صلح باشد، اما در دل خود ابهامها و تردیدهایی دارد که میتواند آن را به نقطهای موقت در مسیر یک بحران پایانناپذیر بدل کند.
روزنامه جوان در یادداشتی به قلم عبدالله گنجی، با عنوان «تنظیم نگرشها پس از جنگ ۱۲ روزه»، تحولات اخیر در جنگ اسرائیل و ایران را فرصتی برای «بازتنظیم ذهنی نخبگان و سیاستورزان» دانست و از آن بهعنوان نقطه عطفی در فهم واقعی مناسبات قدرت و دیپلماسی یاد کرد.
با گذشت بیش از چهار دهه از اجباری شدن حجاب در ایران، جامعه امروز مسیر تازهای را تجربه میکند؛ از خیابانها تا نهاد قدرت، نشانههایی از عقبنشینی از اجبار و حرکت به سمت اختیار دیده میشود. اما پرسش اینجاست که حاکمیت تا کجا با این تغییر همراه خواهد شد؟ سوال بهتر این است که حاکمیت در این شرایط باید چه کند؟
بار دیگر مساله مالکیت جزایر سه گانه خلیج فارس و مناقشه ایران و امارات بر سر این مالکیت به صدر اخبار راه پیدا کرده است. این بار بیانیه شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا علیه ایران عامل طرح مساله بوده است. اما واقعیت درباره این ادعاها چیست؟
