بدن این جانور شامل سه بخش جلویی (سرسینه‌گاه) که شبیه نعل اسب می‌باشد، بخش شکمی که بایک لولا به بخش جلویی متصل است و بخش دم می‌شود. خرچنگ نعلی را از بهار می‌توان در اقیانوس اطلس دید و اوج تخم‌ریزی آن در ماه‌های مه و ژوئن، در زمان مد کامل و هنگام قرص ماه و هلال نو است.
خرچنگ نعل‌اسبی جزو جانوران در حال انقراض است. در خون آبی‌رنگ این خرچنگ یک مادهٔ شیمیایی وجود دارد که حتی در اندازه بسیار کم هم می‌تواند باکتری‌ها را شناسایی کند و با ایجاد لخته دور باکتری‌ها آنها را گیر بیاندازد. به همین دلیل از دههٔ هفتاد میلادی از خون این خرچنگ، در تولید مواد استریل‌کنندهٔ لوازم پزشکی و دارو‌های وریدی استفاده می‌شود.
برای استخراج خون این خرچنگ‌ها، پوستهٔ نزدیک به قلبشان را سوراخ می‌کنند و پس از خارج کردن حدود ۳۰ درصد از خونشان آنها را در طبیعت رها می‌کنند. این کار باعث می‌شود ۱۰ تا ۳۰ درصد این خرچنگ‌ها از بین بروند و زاد و ولد ماده‌هایی که زنده می‌مانند سخت می‌شود.
دارای آبشش های کتابی برگ مانند و مسطح در روی بعضی از زایده های شکمی ،همچنین در روی سپر پشتی داری دو چشم مرکب و دو چشم ساده می باشند.خرچنگ نعل اسبی با استفاده از صفحات شکمی شنا می کند و با پاهایش راه می رود.این جانور به هنگام شب کرم ها و نرم تنان کوچک را با کلیسرهای خود شکار می کند.
در فصل تولید مثل، خرچنگ های نعل اسبی به هنگام مد دریا به ساحل می آیند تا جفت گیری کنند. خرچنگ های ماده ماسه ها را حفر می کنند و تخم ها را در میان آن می گذارند.در همین حال،یک یا چند خرچنگ نر نیز آنها را دنبال می کنند تا قبل از پوشیده شدن تخمک ها توسط ماسه،اسپرم های خود را روی آنها بریزند.تخم ها در آفتاب گرم می شوند و در زیر ماسه ها از برخورد امواج در امان اند تا آن که سرانجام نوزادانی از درون آنها سر در می آورند و در هنگام مد ، به دریا باز می گردند.
منبع:.popularmechanics