صفحه نخست

سیاسی

جامعه و فرهنگ

اقتصادی

ورزشی

گوناگون

عکس

تاریخ

فیلم

صفحات داخلی

پنجشنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۱ - 2022 December 08
کد خبر: ۲۸۶۶۴۸
تاریخ انتشار: ۱۹:۰۸ - ۲۱ آبان ۱۴۰۰
تعداد نظرات: ۱ نظر

مطالبه کشاورزان اصفهان برای تامین حقابه

بارش‌های اندک در سال آبی گذشته و ذخیره پایین سد زاینده رود، شرایطی را رقم زده که نه تنها امکان تحویل حقابه کشاورزان در شرایط فعلی وجود ندارد، بلکه نگرانی برای تامین آب شرب نیز وجود دارد.

رویداد۲۴ جمعی از کشاورزان اصفهان که خواهان تامین حقابه کشت پاییزه خود هستند، در چند روز گذشته خواسته خود را با چادر زدن و روشن کردن آتش در بستر خشک رودخانه زاینده رود ابراز داشته‌اند.

کشاورزان اصفهان مدت‌هاست که به دلیل کشت نکردن، هیچ درآمدی ندارند و در حالی که ذخیره سد زاینده رود ۱۷۵ میلیون مترمکعب و ورودی سد ۹.۵ و خروجی آن ۱۲.۵ مترمکعب بر ثانیه است، مطالبه گر حقابه خود هستند و می‌گویند: اگر حقابه ما در شرایط فعلی داده نمی‌شود باید سهم دیگر بخش‌ها از این رودخانه کاسته شود.

منبع: ایسنا

نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
حسین محمدزاده
۱۳:۲۸ - ۱۴۰۰/۰۸/۲۴
من سی سال پیش در دانشگاه اصفهان دانشجو بودم. اصفهان چه طراوتی داشت. در نقطه نقطه اطراف زاینده رود زندگی جاری بود. پرندگان در حال آب تنی و شنا بودند. بعضی از مردم بومی با قلاب ماهی می گرفتند. دور تا دور رودخانه یا پارک بود یا باغ و درختان میوه. گردشگران سوار قایقهای پدالی از این طرف رودخانه به آن سمت می رفتند. بین سی و سه پل و پل خواجو فواره ای بود که آب را تا ارتفاع صد متری پرتاب می کرد. زیر سی و سه پل قهوه خانه بود و همیشه بساط چای و قلیان و گفتگو به راه. آخ آخ زیر پل خواجو چه صفایی داشت؟ هنرمندان و خوانندگان از حرفه ای گرفته تا آماتور از بومی گرفته تا گردشگر آنجا جمع می شدند و می نواختند و می خواندند. پیرمردی اصفهانی بود که با دوچرخه می آمد و صدای بسیار عالی داشت. هنوز چهره آن پیرمرد و طنین آوازش را به خاطر دارم. هنوز طعم کاهو سنکنجبینی که اطراف پل خواجو خردم را به یاد دارم. هنوز خنکای آب زاینده رود که پاهایم را نوازش می کرد را به خاطر دارم. هنوز صدای گوشنواز هر هر آبی که از دهانه های این دو پل خارج می شد را به خاطر دارم. هنوز نشاط و پویایی و شادابی و لبخند مردم بافرهنگ اصفهان در اطراف زاینده رود را به خاطر دارم. اگر روزی از من بپرسند حمله محمود و اشرف افغان به اصفهان رنج آورتر است یا خشک شدن زاینده رود؟ بی تردید من دومی را انتخاب می کنم زیرا با پایان فتنه افغان اصفهان دوباره زنده شد اما بدون زاینده رود اصفهان زنده نمی ماند. افسوس و صد افسوس از این همه بی لیاقتی و ناکارآمدی و خیانت. کاری که اینها
با ایران کردند مغول نکرد. وای بر ما وای بر مادر وطن.
نظرات شما