صفحه نخست

سیاسی

جامعه و فرهنگ

اقتصادی

ورزشی

گوناگون

عکس

تاریخ

فیلم

صفحات داخلی

پنجشنبه ۰۶ بهمن ۱۴۰۱ - 2023 January 26
کد خبر: ۳۲۲۴۳۱
تاریخ انتشار: ۱۰:۰۵ - ۱۲ آبان ۱۴۰۱
تعداد نظرات: ۱۲ نظر

انتقاد زیدآبادی از محدودیت‌هایی که دانشگاه را به پادگان تبدیل می‌کند/ دانشجویان را عاصی نکنید

احمد زیدآبادی نوشت: دانشجویان سرمایه حال و آینده این کشورند. با محدودیت‌هایی که دانشگاه را عملا به نوعی پادگان تبدیل می‌کند، این سرمایه را عاصی نکنید و نسوزانید.

رویداد۲۴ احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در یادداشتی با عنوان «یک روز شیرین و دلچسب در دانشگاه شریف» در روزنامه اعتماد نوشت: بعد از سال‌ها روز سه‌شنبه فرصتی پیش آمد تا در جمع دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف حضور پیدا کنم. دوری از دانشگاه و عدم امکانِ صحبت با دانشجویان سبب شده بود که محیط و فضای حاکم بر دانشگاه‌ها را براساس خبرهای منتشره در رسانه‌های داخلی و خارجی تصور کنم؛ به خصوص فضای دانشگاه صنعتی شریف را که در هفته‌های اخیر به کانون توجه رسانه‌ها تبدیل شده بود.

فضای کلی دانشگاه اما آن چیزی نبود که برخی رسانه‌ها تصویر کرده بودند. صدها دانشجو مانند سال‌های پس از دوم خرداد در سالن جابربن حیان گرد هم آمدند و با شوق و حرارت به حرف‌ها گوش دادند و پرسش‌های خود را مطرح کردند. بعد از اتمام جلسه مناظره نیز درست مثل همان گذشته‌ها تعدادی از دانشجویان دورم را گرفتند و تا درِ اصلی دانشگاه در خیابان آزادی، پرسش‌ها و بحث‌های چالشی خود را مطرح کردند.

برای من چقدر روز شیرین و دلچسبی بود. به نظرم اکثریت قاطع دانشجویان حقی را که از آنان دریغ شده است، طلب می‌کنند. حق برخورداری از «احترام» در راس مطالبات آنان قرار دارد. احساس آنها این است که سال‌ها مورد بی‌احترامی قرار گرفته‌اند و این موضوع آنان را به ‌شدت برانگیخته است.

احترام به دانشجو یعنی احترام به آزادی و انتخاب او. آنها همین که به محیط دانشگاه پا می‌گذارند با شماری از محدودیت‌های سفت و سخت روبه‌رو می‌شوند؛ محدودیت‌هایی که از قضا برخی از آنها در سطح جامعه به صورت کمرنگ‌تری اعمال می‌شود. یک دانشجوی جوان معمولا ورود خود به دانشگاه را به معنای برخورداری از احترام بیشتر و رفتار آزادانه‌تر و نقد آشکارتر فرض می‌کند، اما همین که پا به دانشگاه می‌گذارد، محیط آنجا را از هر حیث بسته‌تر و محدودتر از فضای عمومی جامعه می‌بیند.


بیشتربخوانید: واکنش‌های متفاوت دانشگاه‌های تهران در اعتراضات ۱۴۰۱ / از سکوت شاهد تا التهاب شریف


او طبعا معترض این محدودیت‌هاست اما راهی مسالمت‌جویانه برای اعتراض پیش روی خود نمی‌یابد و بنابراین، ابتدا به ‌شدت سرخورده می‌شود و سپس در صورت فراهم شدن فضا، خشم ناشی از سرخوردگی‌اش فوران می‌کند. دانشجویان دهه شصت، محدودیت‌های بی‌شمار دانشگاه‌ها را تحمل می‌کردند، چراکه مشابه آن محدودیت‌ها در همه سطوح جامعه اعمال می‌شد، اما امروزه به مدد انقلاب در صنعت ارتباطات و بازتر شدن فضاهای زندگی خصوصی و اجتماعی، در نمی‌تواند بر همان پاشنه سابق خود در دانشگاه‌ها بچرخد.

دانشجویی را فرض کنید که می‌تواند با همکلاسی‌های خود بدون هرگونه تفکیک جنسیتی به رستوران‌های شهر برود، اما به محض ورود به دانشگاه، با تفکیک جنسیتی در سلف‌سرویس دانشگاه روبه‌رو می‌شود. او چنین تفاوتی بینِ محیط بیرون و درون دانشگاه ِمحل تحصیل خود را نه تنها غیرمنطقی می‌بیند بلکه آن را بی‌احترامی به شأن و شخصیت و اعتبار خود قلمداد می‌کند.

چنین تحمیلاتی فقط به این حوزه‌ها محدود نمی‌شود. یک دانشجو خارج از دانشگاه، از حق اظهارنظر بیشتری برخوردار است، با چهره‌های علمی و سیاسی و فرهنگی مورد علاقه‌اش آزادانه‌تر تماس می‌گیرد و در نوع پوشش خود احساس راحتی بیشتری می‌کند؛ اما در داخل دانشگاه وضع کاملا معکوس است و او به دلیل هر کدام از اینها باید به کمیته‌های انضباطی یا دیگر نهادهای ناظر و سختگیر در دانشگاه پاسخگو باشد.

باز همه اینها فقط بخشی از مشکلات یک دانشجو است. او به‌رغم تحصیل در یک رشته سخت و دشوار، فرصت شغلی مناسبی در انتظار خود نمی‌بیند، از تبعیض آشکار بین دانشجویان در برخورداری از آزادی فعالیت در دانشگاه برمبنای اعتقادات و گرایش‌های سیاسی آنان به ستوه می‌آید و از ضعف بنیه علمی استادانی که با استفاده از رانت و نفوذ بر کرسی‌های تدریس تکیه زده‌اند، رنج می‌برد.

هر یک از این محدودیت‌ها و مشکلات کافی است تا دانشجویی را به خشم و عصیان بکشاند، چه رسد به اینکه همه این موارد یک‌جا جمع و روز به روز هم تشدید شود. دانشجو خواهان احترام در همه زمینه‌های فوق است. آنها سرمایه حال و آینده این کشورند. با محدودیت‌هایی که دانشگاه را عملا به نوعی پادگان تبدیل می‌کند، این سرمایه را عاصی نکنید و نسوزانید.

نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱۲
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
۱۶:۵۵ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
فحش در باربر خشونت !خیلی چیز بدیه ؟
چرا خشونت رو محکوم نمی کنید اول کی شروع کرده هم لابد مهم نیست !
ناشناس
۱۲:۳۰ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
متاسفانه عده ای از دانشجویان به دلیل استفاده از خشونت از یک طرف و استفاده از الفاظ رکیک اسم دانشجو را در میان مردم لکه دار کردند و با اراذل و اوباش مقایسه می شوند قبلا این قشر احترامی داشتند و مرجع محسوب می شدند ولی با این اعمال افکار عمومی با سرکوب آنها همراهی می کند! زیرا آنها را مخل آرامش و آسایش جامعه و تندرو و همردیف اوباش تصور می کند!
پاسخ ها
ناشناس
۲۲:۱۵ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
حرف مفت نزن ساندیس خور
ناشناس
۱۲:۰۹ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
زیدآبادی بی اندازه ساده لوح است. فریبش داده اند و دارد سعی می کند فلاکت کشور راماله بکشد.مثل عباس عبدی بازجو نبوده(باز جوی مرد بزرگ امیر انتظام) لیکن به راحتی گول می خورد. منافع شخصی ندارد - اینقدر ساده است که شعار "اصلاح طلب - اصول گرا - دیگه نمومه ماجرا " را درک نکرده.
پاسخ ها
ناشناس
۰۸:۴۰ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۸
تو باهوشی لابد
ناشناس
۱۳:۲۵ - ۱۴۰۱/۰۸/۲۰
۱۲:۰۹ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲شما برای حفظ منافعتون که شده از افراد درگذشته هر چند مخالف شما باشند هم سو استفاده خواهید کرد.
همچون رفیقتان حسین بازجو
اینجا هم خواستی عبدی را بزنی با چوب امیر انتظام.
اصغر
۱۱:۵۴ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
فرمودند چشم !
مازیار
۱۱:۲۴ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
واقعا تعجب آور است . مثلا در یک رستوران زن و مرد با هم غذا بخورند چه می شود ؟؟
ناشناس
۱۰:۳۹ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
زورگوسالاران دینی دانشگاه مانشگاه حالیشون نیست. تا جایی که زورشون برسه زور میگن.
پاسخ ها
ناشناس
۱۲:۳۱ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
زورگو سالار کشوریست که تو با پرچم آن کامنت گذاشتی و تمام بدبختی های ایران از آن کشور است!
کاظم صفایی
۱۰:۳۸ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
سلام آقای زید آبادی محترم شما لطف کنید هیزم بیار معرکه نشوید که باعث شعله ورشدن آتش این ماجرا می شوید لطف کنید بروید دنبال مسائل زنگی شخصیتان باشید که بطور قطع در پیشگاه خدا خیلی بدهکارید ( البته اگر اعتقاد دارید ) .
پاسخ ها
ناشناس
۱۶:۵۳ - ۱۴۰۱/۰۸/۱۲
ممنون از نمایندگان خالص خدا در زمین که دنبال مطالبات خدا !ازبندگانش هستند لابد خود خدا از پس کاراش برمیاد نعوذبالله شماها مباشرش شدین !
نظرات شما