رویداد۲۴ حسین فلاحی: هواپیماهای بمب افکن در طول تاریخ برای ماموریت های استراتژیک و رادارگریز مورد استفاده قرار گرفته اند، اما در طول زمان برای انجام ماموریت های تهاجمی متعدد نیز بهینه شده اند. در این مقاله قصد داریم برخی از بهترین بمب افکن های عملیاتی جهان بر اساس برد و ظرفیت حمل بمب بپردازیم.
B-2 Spirit که عمدتاً توسط نیروی هوایی ایالات متحده اداره می شود، یک بمب افکن رادارگریز با برد بلند، استراتژیک و سنگین است که توسط Northrop Grumman ساخته شده است. این هواپیما می تواند به سیستم های پیشرفته و متراکم پدافند هوایی نفوذ کند.B-2 اولین پرواز خود را در جولای 1989 انجام داد و در تاسیسات Northrop Grumman در Pico Rivera و Palmdale در کالیفرنیا تولید شد. در مجموع 20 فروند B-2 در پایگاه نیروی هوایی وایتمن در میسوری عملیاتی هستند. B-2 ها در عملیات آزادی عراق در سال 2003 و در عملیات ادیسه سپیده دم، لیبی، در سال 2011 مستقر شدند.
این بمب افکن چند منظوره دارای یک سیستم رابط تسلیحات عمومی است و می تواند 40000 پوند محموله سلاح را حمل کند. همچنین می تواند در ارتفاع 50000 فوتی با برد بیش از 6000 نانومتر بدون سوخت گیری و 10000 نانومتر با یک بار سوخت گیری پرواز کند. این بمب افکن می تواند سلاح های متعارف و هسته ای، مهمات هدایت شونده دقیق، بمب های گرانشی و سلاح های دریایی را حمل کند. همچنین می تواند موشک کروز پیشرفته AGM-129، حدود 80 مهمات حمله مستقیم مشترک (JDAM) و دو سلاح نفوذگر مهمات عظیم بوئینگ را حمل نماید.
بمب افکن و ناو موشک انداز استراتژیک مافوق صوت Tu-160 (نام گزارش ناتو: بلک جک) ساخته شده توسط انجمن تولید هواپیمای توپولف و کازان برای حمل سلاح های هسته ای و متعارف طراحی شده است. این هواپیما عمدتاً توسط نیروی هوایی روسیه اداره می شود و در هشت نوع موجود است.
بیشتر بخوانید: مشخصات فنی جنگنده کوثر
هواپیمای Tu-160 برای اولین بار در دسامبر 1981 پرواز کرد و در آوریل 1987 وارد خدمت شد. این هواپیما می تواند در همه شرایط آب و هوایی، روز و شب زنده بماند و می تواند در تمام عرض های جغرافیایی کار کند.
به گزارش رویداد۲۴ این هواپیما می تواند بمب های سقوط آزاد تا 40 تن را حمل کند و دارای دو جایگاه تسلیحاتی است که می تواند 12 موشک Kh-55MS و حداکثر 24 موشک هسته ای کوتاه برد Kh-15P را در خود جای دهد. این هواپیما دارای سیستم سوخت گیری در حین پرواز است و از چهار موتور توربوفن Kuznetsov NK-32 نیرو می گیرد. حداکثر سرعت و سرعت کروز این هواپیما به ترتیب 2220 کیلومتر در ساعت و 960 کیلومتر در ساعت و برد آن 12300 کیلومتر است.
B-1B Lancer یک بمب افکن راهبردی و دوربرد است که توسط شرکت راکول اینترنشنال ساخته شده و عمدتاً توسط نیروی هوایی ایالات متحده استفاده می شود. این هواپیما بر اساس هواپیمای بمب افکن B-1A ساخته شده است و در مقایسه با مدل پایه خود دارای برد راداری کاهش یافته است. B-1B اولین پرواز را در اکتبر 1984 انجام داد.
B1-B برای ماموریت های تسلیحات متعارف در دهه 1990 مورد استفاده قرار گرفت. شش فروند B-1B در پایگاه نیروی هوایی سلطنتی فیرفورد انگلستان در سال 1999 مستقر شدند تا به عملیات نیروهای متفقین در کوزوو کمک کنند. این هواپیما خدمه ای متشکل از چهار نفر را حمل می کند و دارای بزرگترین جایگاه بارگیری داخلی در بین بمب افکن ها است.
نیروی این بمب افکن توسط چهار موتور توربوفن جنرال الکتریک F101-GE-102 تامین می شود و می تواند 84 بمب 500 پوندی معمولی مارک 82 یا 30 عدد CBU-87/89/97 یا 24 عدد JDAMS را بارگیری کند. همچنین می تواند یک موشک تهاجمی کوتاه برد هسته ای AGM-69A را حمل کند. این هواپیما می تواند با سرعت 1.2 ماخ در سطح دریا پرواز کند و به ارتفاع بیش از 30000 فوت برسد.
B-52 استراتوفورترس یک بمب افکن سنگین استراتژیک دوربرد است که توسط بوئینگ ساخته شده و توسط نیروی هوایی ایالات متحده و ناسا اداره می شود. این هواپیمای جنگی دارای رکورد طولانی ترین خدمت در ارتش ایالات متحده است و از عملیات منع هوایی، دریایی و تهاجمی ضد هوایی پشتیبانی می کند. این بمب افکن در ماموریت هایی مانند عملیات آزادی عراق استفاده شد.
استراتوفورترس اولین پرواز خود را در آوریل 1952 انجام داد و در سال 1954 وارد خدمت شد. بوئینگ در مجموع 744 فروند B-52 در 12 نوع ساخته است. حداکثر وزن برخاست هواپیما 488000 پوند است.
نوع جدید Stratofortress B-52H می تواند بمب های سقوط آزاد، بمب های خوشه ای، موشک های هدایت شونده دقیق و مهمات حمله مستقیم مشترک را حمل کند و ظرفیت بار مختلط 70000 پوند را دارد. می تواند با سرعت 650 مایل در ساعت (1046 کیلومتر در ساعت) تا برد بدون سوخت بیش از 10000 مایل و ارتفاعات بیش از 50000 فوت پرواز کند. این هواپیما توسط پنج خدمه و هشت موتور توربوفن پرت اند ویتنی TF-33 هدایت می شود.
بمب افکن Tu-22M (نام گزارش ناتو Backfire) یک بمب افکن مافوق صوت، دوربرد، استراتژیک و دریایی است که توسط توپولف بر اساس طراحی هواپیمای Tu-22 ساخته شده است. Tu-22M در حال حاضر توسط نیروی هوایی روسیه و هوانوردی دریایی روسیه اداره می شود. همچنین این بمب افکن در هند و اوکراین عملیاتی شد.
بمب افکن Tu-22M اولین پرواز خود را در سال 1969 انجام داد و در سال 1972 وارد خدمت شد. این بمب افکن اولین بار از سال 1987 تا 1989 در افغانستان مستقر شد و از آن زمان در مجموع 497 بمب افکن Tu-22M ساخته شد. این هواپیما دارای چهار خدمه است و می تواند حداکثر سرعت 2000 کیلومتر در ساعت و حداکثر برد تاکتیکی 2200 کیلومتر را به دست آورد.
میتواند موشکهای ایستاده Kh-22، شش موشک ضد رادار Kh-15 یا Kh-15P، موشکهای هوا به سطح Kh-31A/P و Kh-35 و حدود سه تن بمب سقوط آزاد را بارگیری کند. حداکثر توان وزن برخاست این بمب افکن 124 تن است.
توپولف Tu-95/Tu-95MS (نام گزارش ناتو: Bear) یک بمب افکن استراتژیک و موشک انداز با موتور توربوپراپ است که توسط توپولف توسعه یافته است. نمونه اولیه Tu-95 اولین پرواز خود را در نوامبر 1952 انجام داد و بمب افکن در سال 1957 با هواپیمای DA اتحاد جماهیر شوروی (Long-range Aviation) وارد خدمت شد.
Tu-95 می تواند توپ های 23 میلی متری و تا 15000 کیلوگرم بار رزمی شامل موشک های هوا به زمین و بمب ها را حمل کند. موتورهای توربوپراپ NK-12M که چهار ملخ کواکسیال AB-60K را به حرکت در می آورند، Tu-95 را به تنها بمب افکن استراتژیک عملیاتی مجهز به نیروگاه توربوپراپ تبدیل می کند. این هواپیما می تواند به حداکثر سرعت 830 کیلومتر در ساعت و برد 15000 کیلومتر دست یابد.
Xian H-6 (Hong-6) یک بمب افکن استراتژیک در خدمت نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLAAF) و یک نوع چینی از بمب افکن Tupolev Tu-16 است.
اولین بمب افکن H-6 ساخت چین در سال 1969 وارد خدمت PLAAF شد. محل تسلیحات داخلی H-6 می تواند تا 9000 کیلوگرم بمب های همه منظوره کلاس 250-3000 کیلوگرم یا یک بمب هسته ای منفرد را در خود جای دهد. این بمب افکن همچنین مجهز به دو توپ 23 میلی متری و موشک های ضد کشتی/ هوا به سطح است.
این هواپیما دارای سرعت کروز 796 کیلومتر در ساعت (0.75 ماخ) است و می تواند تا بردی حدود 6000 کیلومتر حرکت کند. PLAAF نسخه ارتقا یافته H-6 به نام H-6K را در اواسط سال 2013 دریافت کرد. نسخه های پیشرفته H-6 به موتورهای توربوفن جدید مجهز شده اند.
جنگنده/بمب افکن خط مقدم سوخو Su-34 (نام صادراتی: Su-32) به عنوان یکی از بمب افکن های خط مقدم در ناوگان هوایی راهبردی نیروی هوایی روسیه عمل می کند. این بمب افکن اولین پرواز خود را در آوریل 1990 انجام داد و اولین هواپیمای تولیدی در اواخر سال 2006 از مرحله آزمایش عبور کرد.
مخازن سوخت کمکی و سوخت گیری در حین پرواز، قابلیت های دوربرد Su-34 را برای رقابت با سایر بمب افکن های استراتژیک متوسط فراهم می کند. این هواپیما می تواند 8000 کیلوگرم سلاح از جمله بمب های هدایت شونده KAB-500L یا KAB-500KR یا KAB-1500L/KR، بمب های آتش زا، بمب های هدایت نشده و بمب های خوشه ای را حمل کند. سایر تسلیحات شامل یک تفنگ 30 میلی متری، موشک های هدایت شونده هوا به هوا / هوا به سطح و موشک های هدایت نشده است.
آیرودینامیک برتر و موتورهای بای پس AL-31F هواپیما را قادر می سازد با حداکثر سرعت 1900 کیلومتر در ساعت پرواز کند. برد نرمال هواپیما 1100 کیلومتر است در حالی که برد حداکثری آن 4000 کیلومتر است.
به رویداد24 پیشنهاد میکنم برای حفظ وزانت خودش نسبت به ویراستاری خبرها ، گزارشات ، مقالات و ... اقدام کنه.