رویداد۲۴| حسین فلاحی: استاراستریک (Starstreak)، یک سیستم تسلیحات هدایت شونده ضد هوایی با برد نزدیک برای استفاده در برابر هلیکوپترها و هواپیماهای تهاجمی زمینی است. این سیستم توسط تسلا ایر دیفنس مستقر در بلفاست ایرلند شمالی تولید شده است.
سامانه موشکی خودکششی و پرسرعت استاراستریک از سال ۱۹۹۷ و پرتابگر چندگانه سبک وزن و نسخههای دوش پرتاب از سپتامبر ۲۰۰۰ در خدمت ارتش بریتانیا بوده است. سفارش اولیه ۱۳۵ سیستم تکمیل شد و یک قرارداد پنج ساله تولید با شورتز در دسامبر ۱۹۹۹ منعقد شد. قرارداد بعدی با شروع تحویل در سال ۲۰۰۷، در جولای ۲۰۰۴ منعقد شد.
استار استریک در سپتامبر ۱۹۹۹ مجوز صادرات را برای وزارت دفاع بریتانیا (MoD) دریافت کرد. در جولای ۲۰۰۴، وزارت دفاع بریتانیا اعلام کرد که تعداد واحدهای HVM استاراستریک در ارتش از ۱۵۶ به ۸۴ واحد آتش کاهش مییابد.
یک سیستم فرماندهی و کنترل پدافند هوایی جدید به نام ADC۴I برای فاز یک برنامه دفاع هوایی زمینی وزارت دفاع بریتانیا (GBAD) توسعه داده شد. این سیستم سیستم موشکی دفاع هوایی استاراستریک و رپیر اف اس سی را برای ارائه قابلیتهای فعال شبکه یکپارچه میکند. فاز دوم شامل ارتقای سیستمهای موشکی بود.ام بی دیای وای ئی دی اس دیفنس و ارتباطات قرارداد مرحله ارزیابی این برنامه را در دسامبر ۲۰۰۳ دریافت کردند.
در سپتامبر ۲۰۰۷، تالس توسعه استاراستریک ۲ را که دارای برد گستردهای بیش از ۷ کیلومتر، افزایش پوشش و ارتفاع و هدایت دقیق بهبود یافته است اعلام کرد.
تالس همچنین در حال توسعه سیستم چند ماموریتی (MMS) است که یک سیستم سوار بر خودرو است که میتواند به استاراستریک و/یا موشکهای دیگر مانند موشکهای ضد زره یا سیستمهای راکتی مجهز شود. این سیستم دارای ردیابی خودکار هدف است و میتواند در ساختار نیروی فعال شبکه یکپارچه شود.
سامانه استاراستریک ۲ در مارس ۲۰۰۸ با موفقیت به وزارت دفاع بریتانیا معرفی شد. پرتابگر و موشک ارتقا یافته در نوامبر ۲۰۱۰ آزمایش شدند. این سیستم در نمایشگاه دفاع دریایی IMDEX در می ۲۰۱۱ به نمایش گذاشته شد.
در ژانویه ۲۰۰۸، تالس قراردادی توسط وزارت دفاع بریتانیا برای پشتیبانی از قابلیتهای سیستمهای استاراستریک تا سال ۲۰۲۰ منعقد شد. این قرارداد همچنین شامل تامین یک سیستم کنترل آتش جدید و ردیابی خودکار هدف برای SP HVM است.
این موشک از یک موتور موشک سوخت جامد دو مرحلهای، یک سیستم جداسازی و سه دارت با چگالی بالا تشکیل شده است. یک پالس از واحد شلیک موشک باعث میشود موتور مرحله اول مشتعل شود و موشک را تسریع کند.
نازلهای منحنی روی موشک باعث غلت خوردن آن میشود. نیروی گریز از مرکز رول باعث میشود که بالهها برای پایداری آیرودینامیکی در پرواز باز شوند.
هنگامی که موشک از پرتابگر خارج شد، موتور پرتاب میشود. موتور مرحله دوم مشتعل شده و موشک را تا سرعتی بیشتر از ۴ ماخ شتاب میدهد. یک سیستم جداسازی در انتهای جلوی موتور شامل سه دارت است. هنگامی که موتور مرحله دوم سوخته است، رانش باعث میشود که این دارتها به طور خودکار جدا شوند.
دارتها انرژی جنبشی بالایی را حفظ میکنند، زیرا به سمت یک هدف واحد هدایت میشوند. هر دارت حاوی مدارهای هدایت و کنترل، یک باتری حرارتی و یک سرجنگی با چگالی بالا با فیوز است.
جداسازی دارتها آغازگر مسلح شدن کلاهکهای منفرد است. هر دارت به طور مستقل با استفاده از یک سیستم سواری پرتو لیزر دوگانه هدایت میشود. همانطور که دارت به هدف برخورد میکند، نیروهای اینرسی فیوز تاخیری را فعال میکنند و به کلاهک اجازه میدهند قبل از انفجار نفوذ کند.
استاراستریک قابل حمل و دوش پرتاب در عرض چند ثانیه آماده شلیک میشود. آماده سازی برای شلیک شامل بستن یک واحد هدف گیری بر روی پرتابگر موشک است.
واحد هدف گیری متشکل از یک سیستم تثبیت کننده، یک انژکتور علامت نشانه گذاری و یک دید تک چشمی است. هدف با استفاده از علامت دید و نشانه گیری تک چشمی به دست میآید و به صورت نوری ردیابی میشود.
سازنده: تسلا ایر دیفنس
اپراتور: ارتش بریتانیا
طول بدنه موشک: ۱۴۰ سانتی متر
قطر بدنه موشک: ۱۳ سانتی متر
وزن: ۲۰ کیلوگرم
حداکثر سرعت: بیشتر از ۴ ماخ
برد: ۰.۳ کیلومتر تا ۷ کیلومتر