رویداد۲۴ | شرکت دوو (Daewoo) یکی از معروفترین برندهای صنعتی کره جنوبی است که با وجود موفقیتهای چشمگیر در دهههای گذشته، در نهایت به سرنوشتی تلخ دچار شد. دوو در دورهای یکی از بزرگترین شرکتهای خوشهای کره جنوبی به شمار میرفت و در صنایع مختلف از خودروسازی گرفته تا کشتیسازی، الکترونیک و نساجی حضور فعال داشت.
در ادامه به بررسی تاریخچه، مسیر رشد و دلایل سقوط این غول اقتصادی خواهیم پرداخت.
داستان دوو به سال ۱۹۶۷ بازمیگردد؛ زمانی که «کیم وو-جونگ» (Kim Woo-jung)، بنیانگذار این شرکت، با تأسیس یک شرکت صادراتی کوچک به نام Daewoo Industry قدم در مسیر تجارت گذاشت. او فرزند یکی از مقامات دولتی کره جنوبی بود و توانست بهخوبی از فضای اقتصادی آن دوره کره جنوبی بهرهبرداری کند.
کره جنوبی در دهه ۱۹۶۰ برنامهای گسترده برای توسعه اقتصادی داشت و دولت این کشور از طریق حمایتهای مالی و تسهیلات ارزی، شرکتهای خصوصی را برای صادرات کالاها تشویق میکرد.
در این میان، دوو نیز توانست به سرعت رشد کند و با گسترش صادرات پارچه و پوشاک به اروپا و آمریکا، به یکی از قطبهای صادراتی کشورش تبدیل شود.
دهه ۱۹۷۰ آغاز دوران طلایی دوو بود. دولت کره جنوبی طرحهایی بلندپروازانه برای توسعه صنایع سنگین در نظر گرفته بود و دوو نیز با استفاده از همین سیاستها به سمت صنایع بزرگ حرکت کرد.
ورود دوو به صنایع کشتیسازی، الکترونیک و مهندسی، زمینهساز شکوفایی بیشتر این شرکت شد.
در سال ۱۹۷۸، دوو وارد صنعت خودروسازی شد. شرکت دوو موتورز به سرعت رشد کرد و با تولید خودروهایی اقتصادی برای بازار داخلی و صادرات به کشورهای دیگر، به برندی شناختهشده تبدیل شد.
همچنین در همین دوران، دوو کشتیسازی خود را در شهر «اوکپو» راهاندازی کرد که بعدها به یکی از بزرگترین شرکتهای کشتیسازی جهان تبدیل شد.
در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰، دوو به یک امپراتوری بزرگ جهانی تبدیل شد.
این شرکت به بیش از ۶۴ کشور گسترش یافت و در حوزههای مختلفی چون خودروسازی، کشتیسازی، الکترونیک، مهندسی، ساختوساز، نساجی، پتروشیمی و خدمات مالی فعالیت میکرد.
در اوج قدرت، گروه دوو بیش از ۳۲۰ شرکت زیرمجموعه داشت و بیش از ۲۵۰ هزار کارمند در سراسر جهان برای آن کار میکردند.
کیم وو-جونگ، بنیانگذار شرکت، بهعنوان یک کارآفرین برجسته جهانی شناخته شد و کتاب او با عنوان «سنگفرش را فرش کن» که در آن توصیههایی برای جوانان مطرح کرده بود، در کره جنوبی بسیار پرفروش شد.
اما روند صعودی دوو در اواخر دهه ۱۹۹۰ به ناگهان متوقف شد. بحران مالی آسیا در سال ۱۹۹۷ ضربه شدیدی به اقتصاد کره جنوبی وارد کرد و بسیاری از شرکتهای بزرگ با بدهیهای سنگین روبهرو شدند.
دوو نیز بهشدت بدهکار بود. این شرکت که از استقراضهای خارجی برای رشد سریع خود استفاده میکرد، ناگهان با ورشکستگی روبهرو شد. بدهی دوو در آن زمان بیش از ۸۰ میلیارد دلار برآورد شد که بزرگترین ورشکستگی تاریخ کره جنوبی محسوب میشد.
دولت کره جنوبی برای نجات اقتصاد کشور، مجبور شد بسیاری از داراییهای دوو را تصفیه کند. بخشهای مختلف دوو از جمله خودروسازی، کشتیسازی و الکترونیک به شرکتهای دیگر واگذار شدند.
در پی این بحران، «کیم وو-جونگ» تحت پیگرد قانونی قرار گرفت. او ابتدا به خارج از کشور فرار کرد، اما پس از مدتی به کره بازگشت و دستگیر شد. در دادگاه، اتهامات او شامل فساد مالی، جعل حسابهای مالی و تخلفات بانکی بود. او به ۱۰ سال زندان محکوم شد، اما در نهایت در سال ۲۰۰۶ به دلایل پزشکی و بهصورت مشروط آزاد شد.
با این حال، سقوط دوو پایانی تلخ برای یکی از بزرگترین نمادهای صنعتی کره جنوبی بود.
با وجود فروپاشی گروه دوو، برخی از برندها و شرکتهای زیرمجموعه این گروه هنوز به فعالیت خود ادامه میدهند.
بهعنوان نمونه:
دوو Shipbuilding & Marine Engineering (DSME): که همچنان بهعنوان یکی از بزرگترین شرکتهای کشتیسازی جهان فعالیت دارد.
دوو الکترونیک: در سالهای بعد به شرکتهای دیگر واگذار شد، اما محصولات آن همچنان در برخی بازارها دیده میشود.
دوو موتورز: پس از ورشکستگی به شرکت جنرال موتورز واگذار شد و اکنون به نام GM Korea فعالیت میکند.
همچنین، نام دوو هنوز در برخی صنایع بهصورت محدود در کره جنوبی دیده میشود، هرچند دیگر هیچ شباهتی به امپراتوری عظیم دهههای گذشته ندارد.
تاریخچه دوو نمونهای از رشد سریع اقتصادی به واسطه استقراضهای سنگین و سیاستهای تهاجمی است. این شرکت نشان داد که بدون توجه به ریسکهای مالی و ثبات بلندمدت، حتی بزرگترین امپراتوریها نیز میتوانند در مدت کوتاهی فرو بپاشند.
امروز دوو بهعنوان یک نماد هشداردهنده در دنیای تجارت شناخته میشود؛ نمادی از طمع، رشد بیرویه و عواقب بیثباتی مالی. از همین رو، سرگذشت دوو همچنان یکی از آموزندهترین نمونهها برای فعالان اقتصادی در سراسر جهان است.