رویداد۲۴| حسین فلاحی: شنیانگ جی-۱۵ (Shenyang J-۱۵) که در ناتو با نام فلانکر-ایکس۲ (Flanker-X۲) یا کوسه پرنده (Flying Shark) شناخته میشود، یک جنگنده نسل چهارم چین است. این جنگنده دو موتوره قابلیت عملیات در همه شرایط آب و هوایی و استقرار روی ناوهای هواپیمابر را دارد. جی-۱۵ توسط شرکت هواپیماسازی شنیانگ و موسسه ۶۰۱ برای ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ارتش خلق چین در حال توسعه است.
J-۱۵ یک جنگنده کاملاً متعارف است که بر اساس طراحی سوخو Su-۳۳ "فلانکر-دی" دوران شوروی - گونهای ناونشین از جنگنده دفاع هوایی موفق Su-۲۷ "فلانکر" ساخته شده است. نسخه چینی از پیشرانه متعارف بهره میبرد، هرچند به گونهای تجهیز شده است که شایسته عنوان "جنگنده نسل ۴.۵" باشد. طبق گزارشها، قابلیتهای آن را در سطح بوئینگ F/A-۱۸ "سوپر هورنت" آمریکایی و داسو رافال فرانسوی قرار میدهد.
با توجه به شباهت طراحی J-۱۵ به Su-۳۳ این جنگنده از همان طراحی اصلاح شده همتای شوروی/روسی خود پیروی میکند که شامل دو باله دم عمودی، زاویه بالهای مایل و کاناردهای رو به جلو است. نوع دو موتوره این جنگنده توسط ورودیهای هوای مستطیلی بزرگ زیر بدنه مانند سری فلانکر مکش میشود. در این طراحی کابین خلبان در جلو قرار گرفته و دید بسیار خوبی به بیرون از کابین خلبان ارائه میدهد. همچنین یک رادار پیشرفته ردیابی و درگیری در داخل مخروط کشیده دماغه قرار گرفته است. ارابه فرود همچنان یک طرح سنتی سه چرخه با دو پایه اصلی و یک پایه دماغه با دو چرخ است که همگی کاملاً جمع میشوند.
شنیانگ جی-۱۵ که با نام کوسه پرنده نیز شناخته میشود، یک جنگنده برتری هوایی قابل حمل روی ناو هواپیمابر است. توسعه این جنگنده با جنجالهایی روبهرو شد. روسیه ادعا کرد که چینیها با ساخت نوع روسی جت جنگنده سوخو سو-۳۳ خود، توافقنامههای مالکیت معنوی این جنگنده را نقض کردهاند. این اتفاق منجر به پایان مذاکرات بین دو کشور قدرتمند در سال ۲۰۰۶ شد.
برنامه توسعه جی-۱۵ رسما در سال ۲۰۰۶ آغاز شد. در ۳۱ آگوست ۲۰۰۹، اولین نمونه اولیه اولین پرواز خود را انجام داد و گمان میرفت که به موتورهای توربوفن AL-۳۱ الهام گرفته از روسیه مجهز شده باشد. در ژوئیه ۲۰۱۰، فیلمها و تصاویر ثابتی از این هواپیما در حال پرواز گزارش شد که طراحی بدنه استاندارد مشابهی با سوخو-۳۳ داشت. در ۶ مه ۲۰۱۰، جی-۱۵ اولین برخاست خود را از یک پرش اسکی شبیهسازی شده انجام داد.
در سال ۲۰۱۰، عملیات فرود J-۱۵ با موفقیت روی یک ناو هواپیمابر شبیهسازی شده انجام شد و از دهه ۲۰۱۰، این عملیات به طور جدی روی یک ناو هواپیمابر نوع ۰۰۱ بارگیری و عملیاتی شد. چین در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۲ اعلام کرد که یک جنگنده J-۱۵ با موفقیت روی یک ناو هواپیمابر نوع ۰۰۱ فرود آمده است. در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۲، این هواپیما با موفقیت اولین برخاست و فرود خود را بر روی لیائونینگ، اولین ناو هواپیمابر چین، انجام داد. در ۴ نوامبر ۲۰۱۲، یک نسخه دو سرنشینه اولین پرواز خود را انجام داد.
موتورهای اصلی WS-۱۰ در شرایط اقیانوسی قابل اعتماد نبودند و J-۱۵های اولیه از موتور AL۳۱F ساخت روسیه نیرو میگرفتند. پس از چند سال، WS-۱۰ وارد خط تولید شد و نسخههای بعدی این هواپیما کم کم با موتور WS-۱۰ ارتقاء یافته جایگزین شدند و موتورهای توربوفن پسسوز شنیانگ WS-۱۰ نیروی محرکه J-۱۵ را تأمین کردند. هر موتور حداکثر نیروی رانش ۳۰۰۰۰ پوند-نیرو تولید میکند.
سرعت این هواپیما ۱۳۰۱ گره دریایی و برد آن ۱۹۰۰ مایل دریایی است. این هواپیما میتواند تا ارتفاع ۶۶۰۰۰ فوت پرواز کند و با سرعت ۶۴۰۰۰ فوت در دقیقه اوج بگیرد. این هواپیما حداکثر وزن برخاست ۳۳۰۰۰ کیلوگرم و حداکثر وزن فرود ۲۴۰۰۰ کیلوگرم دارد. حداکثر وزن بار قابل حمل آن ۱۵۰۰۰ کیلوگرم و ظرفیت سوخت آن ۳۷۰۰ گالن است.
J-۱۵: نوع تک سرنشین
J-۱۵B: نوع بهروز شده
J-۱۵S: نوع دو سرنشین، اولین پرواز در سال ۲۰۱۲
J-۱۵D: نوع دو سرنشین با غلافهای جنگ الکترونیک و سایر تجهیزات الکترونیکی نصب شده و حسگر IRST حذف شده است
نوع: جنگنده قابل استقرار روی ناو
کشور سازنده: چین
کشور کاربر: چین
تسلیحات: جنگ افزار اصلی ۱ توپ ۳۰ میلیمتری GSh-۳۰-۱ با ۱۵۰ گلوله
مهمات| موشکها: ۸ موشک PL-۱۲ یا R-۷۷ / موشک هوا به هوای PL-۹ یا R-۷۳ / موشک PL-۱۵
/ موشکهای ضد کشتی YJ-۶۲ یا Kh-۴۱ / موشک ضد کشتی مافوق صوت YJ-۹۱
موتور: ۲ موتور توربوفن شنیانگ WS-۱۰ با پسسوز، هر کدام ۱۳۲ کیلونیوتن (۳۰۰۰۰ پوند-نیرو) رانش
سرعت: ۲۹۴۰ کیلومتر بر ساعت (۲.۳۸ ماخ)
برد: ۳۵۰۰ کیلومتر
خدمه:۱ یا ۲
ابعاد| طول: ۲۱.۹ متر؛ طول بال: ۱۴.۷ متر؛ ارتفاع: ۵.۹۲ متر
وزن بار مفید| وزن خالی: ۱۷۵۰۰ کیلوگرم؛ وزن حمل بار: ۳۳۰۰۰ کیلوگرم
تعداد در خدمت: بیش از ۲۰ فروند از ۲۰۱۳