رویداد۲۴| در دورانی که آثار فانتزی تینیجری بازار سینما را اشباع کردهاند و پس از موفقیتهایی، چون «هری پاتر»، اقتباسهای سینمایی از رمانهای پرطرفدار به یکی از رایجترین مسیرهای تولید بدل شدهاند، فیلم آلمانی «دختری به نام ویلو» با کارگردانی مایک مارزوک توانسته با نگاهی متفاوت به ژانر فانتزی تینیجری، اثری دوستداشتنی و اصیل را خلق کند.
فیلم روایتگر داستان دختری ۱۱ ساله به نام ویلو (با بازی درخشان آوا پچ) است که پس از فوت مادرش، همراه پدر تنها و مهربانش آدام (گولو اویلر) زندگی میکند. زمانی که عمهبزرگ آلوینا از دنیا میرود، ویلو و پدرش خانه قدیمی خانوادگی را به ارث میبرند؛ خانهای که در دل جنگل واقع شده و گذشتهای رمزآلود را در دل خود جای داده است. علاوه بر خانه، ویلو میراثی دیگر نیز بهدست میآورد: یک جنگل جادویی، کلبهای اسرارآمیز و قدرتهایی که هنوز از وجود آنها بیخبر است.
بیشتر بخوانید: نقد و بررسی فیلم هپی گیلمور ۲ | وقتی کمدی کالت آدام سندلر غوغا می کند
ورود ویلو به این محیط تازه، آغاز سفری پر از رمز و راز است. او خیلی زود با گرِیمور (با بازی کمنظیر مکس گیرمان)، کتاب جادویی سخنگویی آشنا میشود که با پوست و موهایی شبیه به کاغذهای قدیمی، بهنوعی شخصیت کمیک و مرموز داستان محسوب میشود. گریمور به ویلو میگوید که در درونش قدرت جادویی نهفته است، قدرتی که به عنصر آتش مربوط میشود. اما برای استفاده کامل از این توانایی، ویلو باید سه دختر جادوگر دیگر را نیز بیابد؛ دخترانی که به ترتیب نماینده عناصر آب، باد و خاک هستند.
در کنار مسیر خودشناسی ویلو و شکلگیری حلقه جادویی میان او و سه دختر دیگر، فیلم یک تهدید ملموس را هم پیش روی شخصیتها قرار میدهد: اداره مالیات که مالیات سنگینی برای ارثیه تعیین کرده، قصد فروش جنگل را دارد و زوج سودجویی با نام گایر و گایر میخواهند در دل طبیعت یک مرکز خرید بزرگ بسازند. این موضوع بار دیگر همان دوگانه دیرینه و همیشگی میان طبیعت و صنعت را به تصویر میکشد؛ جادوی خاموش جنگل در برابر ماشینآلات بیروح شهری.
یکی از نقاط قوت برجسته فیلم، انتخاب بازیگران جوان و هماهنگی دلنشین آنها در تصویرسازی دنیای جادو است. آوا پچ در نقش ویلو حضوری طبیعی و پرانرژی دارد که مخاطب را با خود همراه میسازد. کورا تروبه در نقش والنتینا (عنصر باد)، آنا ون سلد در نقش گرتچن (آب)، و ماری توله در نقش لوتی (خاک) نیز بهخوبی مکمل یکدیگر هستند. با این حال، یکی از انتقادهای قابل طرح درباره فیلم، این است که تا نیمه فیلم، ویلو تازه موفق به یافتن سه دختر دیگر میشود و این فرصت کوتاه، اجازه نمیدهد رابطه بین اعضای حلقه جادویی بهخوبی عمق پیدا کند. اگر دنبالهای برای فیلم ساخته شود، این بخش از داستان بدون شک میتواند تقویت شود.
فیلم نه تنها برای نوجوانان که برای مخاطبان بزرگسال نیز لحظاتی سرگرمکننده دارد. از جمله حضور دیانا آمفت، بازیگر محبوب سریالهای کمدی آلمان همچون «دفترچه دکتر» که در نقش همسایهای عجیب و بامزه، جذابیت خاصی به فضای کلی داستان میبخشد. شخصیتهایی مانند گریمور نیز با طنز خاص خود، پلی میسازند میان دنیای کودکانه و شوخیهای هوشمندانه بزرگسالانه.
در کنار خط داستانی جادویی، فیلم «دختری به نام ویلو» پیامی محیطزیستی قوی نیز دارد. ارج نهادن به جنگل، احترام به موجودات زنده، شناخت عناصر طبیعی و درک ارتباط درونی انسان با محیط، همگی بهگونهای درون داستان تنیده شدهاند که نهتنها ارزشهای اخلاقی را به نوجوانان آموزش میدهد، بلکه آنها را به تفکر درباره جایگاه خود در جهان نیز وا میدارد.