رویداد۲۴| حسین فلاحی: بلکبرن بوکانییر (Blackburn Buccaneer)، در ابتدا در دهه ۱۹۵۰ توسط شرکت بلکبرن ایرکرفت به عنوان یک هواپیمای ضربتی با قابلیت ناونشینی و فرود روی ناو هواپیمابر برای نیروی دریایی سلطنتی طراحی و تولید شد. این هواپیما رسماً زمانی که بلکبرن توسط گروه هاوکر سیدلی ادغام شد، هاوکر سیدلی بوکانییر نامگذاری شد.
بوکانییر اولین بار در آوریل ۱۹۵۸ پرواز کرد و در ژوئیه ۱۹۶۲ معرفی شد. این جنگنده در مارس ۱۹۹۴ بازنشسته شد و در مجموع ۲۱۱ فروند از آن ساخته شده است.
بوکانییر اس.۲ با چندین تغییر از روی مدلای.۱ ساخته و به موتورهای قدرتمندتری مجهز شد. این هواپیما میتوانست دو خدمه را حمل کند و طول خارجی آن ۱۹.۳۳ متر، ارتفاع خارجی آن ۳.۲ متر و قطر بدنه آن ۱.۴ متر بود. ارتفاع دم بوکانییر ۴.۹۵ متر و فاصله بین دو محور آن ۶ متر بود. طول بالهای بوکانییر ۱۳ متر و مساحت بال آن ۴۷.۸ متر مربع است. وزن خالی بوکانییر ۱۳۶۰۸ کیلوگرم، وزن ناخالص آن ۲۸۱۲۳ کیلوگرم، حداکثر بار مجاز آن ۷۵۰۰ کیلوگرم و ظرفیت مخزن سوخت آن ۱۸۷۱ گالن آمریکایی بود.
این هواپیما از دو موتور Rolls-Royce Spey Mk.۱۰۱ نیرو میگرفت. موتور این هواپیما از نوع توربوفن با بایپس پایین با یک کمپرسور جریان محوری پنج مرحلهای LP دوازده مرحلهای HP، ده محفظه احتراق حلقهای و یک توربین دو مرحلهای LP دو مرحلهای HP بود.
هر موتور حداکثر نیروی برخاست ۱۱۰۰۰ پوند-نیرو تولید میکرد. بوکانییر حداکثر سرعت ۵۸۰ گره دریایی در ارتفاع ۲۰۰ فوت و برد ۲۰۰۰ مایل دریایی داشت. سقف پرواز آن تا ۴۰۰۰۰ فوت بود.
بیشتر بخوانید: مشخصات جنگنده ساب ۳۷ ویگن
بوکانییر مجهز به چهار جایگاه حمل بمب در زیر بال بود که میتوانست تا ۱۸۱۴ کیلوگرم بمب حمل کنند و یک محفظه بمب چرخان داخلی با ظرفیت تا ۵۴۴۳ کیلوگرم داشت که امکان حمل ترکیبی از چهار غلاف راکت ماترا با هجده راکت هوا به زمین غیر هدایتشونده ۶۸ میلیمتری SNEB را فراهم میکرد.
این هواپیما همچنین می توانست به دو موشک AIM-۹ سایدویندر برای دفاع از خود، دو موشک AS-۳۷ مارتل یا چهار موشک سی ایگل مسلح شود. این جنگنده قادر به حمل بمبهای مختلفی از جمله بمبهای غیر هدایتشونده، بمبهای هدایتشونده لیزری و بمبهای هستهای تاکتیکی رِد برید یا WE.۱۱۷ بود.
از دیگر تسلیحات بلکبرن بوکانییر میتوان به غلاف حفاظت ECM AN/ALQ-۱۰۱، غلاف نشانگذاری لیزری پاو اسپایک AN/AVQ-۲۳ ، بسته سوختگیری مجدد برای جنگنده های خودی یا مخازن برای افزایش برد اشاره کرد. این هواپیما همچنین دارای سیستم اویونیک رادار جستوجو/حمله بلو پاروت ASV بود.