کوششگرِ زبده حوزه کتاب
رویداد۲۴-سال 1346 یا 47 بود که با پوراندخت سلطانی شیرازی آشنا شدم؛ آن زمان او از نخستین فارغ‌التحصیلان دوره نوین آموزش کتابداری در ایران بود. علاقه بسیاری به رشته‌ای که در آن تحصیل کرده بود داشت چراکه کتابداری به شکل عجیبی با روحیه‌اش عجین بود. در همان سال‌ها کارشناسان امریکایی حاضر در ایران، پیشنهاد دایرکردن دو مرکز«خدمات کتابداری» و «اسناد و مدارک علمی» را مطرح کردند و خانم سلطانی هم بلافاصله در مرکز خدمات کتابداری مشغول فعالیت شد.فهرست‌نویسی کتاب‌ها در یک مرکز و بعد ارسال آنها به کتابخانه‌های سراسر کشور فکری بود که در آن محل پایه‌گذاری شد و به سرانجام رسید. زنده یاد سلطانی برخلاف برخی، به هیچ وجه شیفته غرب نبود، من، ایشان و دیگر همدوره‌ای هایمان در آن سال‌ها همگی به تلفیق تجربه‌های جهانی با تجربه‌های ایرانی معتقد بودیم. او در مرکز خدمات کتابداری که هیچ گاه مدیریت آن را قبول نکرد و تنها در بخش علمی‌اش باقی ماند، دست به کارهای بزرگی زد و بنای اقدامات پایه‌ای بسیاری را گذاشت.سلطانی توانست گروهی از کتابداران زبده ودانشمندان علاقه‌مند را به این مرکز جذب کند؛ توانایی بسیار بالایی در برنامه‌ریزی و از سویی مدیریت داشت. بسیار اهل مشورت بود و کارهای بزرگی همچون «سرعنوان‌های موضوعی فارسی» و«دانشنامه کتابداری و اطلاع‌رسانی» را منتشر کرد. علاوه براینها، تحولات بزرگی در بخش علمی کتابداری ایران بواسطه تلاش‌های ایشان انجام شد. زمانی که قرار به ادامه فعالیت کتابخانه ملی به شکلی جدید شد ایشان از جمله افرادی بود که خواهان ادغام کتابخانه ملی با مرکز خدمات کتابداری بود. کتابخانه ملی با این اقدام که منطبق با استانداردهای جهانی نبود، حداقل چندین دهه جلو افتاد و گروه حرفه‌ای این مرکز به کتابخانه ملی پیوست. ایشان از جهت بین‌المللی هم مشهورترین فرد در حوزه کتابداری و اطلاع‌رسانی بود. او به واسطه فعالیت‌هایی عمیق در این حوزه که منطبق بر استانداردهای جهانی بودند، هم به فرهنگی ایرانی و هم به فرهنگ جهانی علاقه بسیاری داشت و گفتمانی علمی میان ایران و جهان ایجاد کرد.
