نظاميان سياست‎مدار؛ همه‌کاره و هیچ‌کاره

محسن رضایی برای انتخابات سال 84 لباس نظامی را از تن درآورد و خود را به‌عنوان یک کارشناس مسائل اقتصادی معرفی کرد این روند تا انتخابات سال 92 ادامه یافت، اما پس از چشیدن طعم شکست سه‌باره در انتخابات ریاست جمهوری مجدد لباس نظامی بر تن کرد و به سپاه پیوست.

اما با توجه به اخبار انتشاریافته به نظر می‌رسد که محسن رضایی در ظاهر هنوز دراین‌باره که باید سپاهی باشد یا صاحب‌نظر اقتصادی به نتیجه قاطعی دست نیافته است. هفته گذشته تصویر او در ردیف اول صف نشست جبهه مردمی انقلاب اسلامی دیده شد. علاوه بر این وی اعلام کرده که در صورت تقاضا برای بار چهارم وارد عرصه رقابت انتخاباتی به‌عنوان کاندید ریاست جمهوری خواهد شد.

این روش محسن رضایی یعنی رفت‌وآمد بین نیروهای نظامی و سیاست تنها مختص به او نیست و می‌توان به سردار اسماعیل کوثری، نماینده سابق مجلس و محمدباقر ذوالقدر، معاون راهبردی قوه قضائیه که این روزها به‌عنوان یکی از مؤسسین جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی از او نام‌برده می‌شود هم اشاره داشت.

وجه مشترک این افراد قدر مسلم غیر دموکرات بودن رفتارشان در رفت و برگشت به سياست است و شاید یکی از دلایل منع حضور نظامیان در عرصه سیاست همین موضوع باشد زیرا در بلاتکلیفی بین سیاست و امور نظامی قرار دارند.

رسول منتجب نیا، قائم‌مقام حزب اعتماد ملی، در گفت‌وگو با رویداد۲۴ درباره رفت‌وبرگشت نظاميان به سیاست و برعکس گفت: هر مسئولیت و سمتی به تخصص و کارآمدی خاص آن نیاز دارد. همان‌گونه که برای یک فرمانده یا سردار خوب بودن باید آموزش‌های مرتبط را دید و دارای تخصص‌های لازم در این زمینه شد در بخش‌های سیاستی و مدیریتی هم نیاز است کسانی عهده‌دار این مسئولیت شوند که در کنار تجربه کار سیاسی، مدیریت هم انجام داده باشند. علاوه بر این نباید از تجربه موفقی در کارنامه خود بی‌بهره باشند و به‌صرف اینکه شخصی در یک بخش کارکرده هرچند خوب، دلیل بر کارآمدی آن در مسئولیت دیگری نیست.

وی در ادامه اضافه کرد: برفرض کسی که امام‌جمعه یا نماینده رهبری خوبی است، دلیل نمی‌شود که یک وزیر مناسب هم باشد تا چه رسد به اینکه درصدد برآید نقش رئیس‌جمهوری را بر عهده گیرد. به‌هرحال هر سمتی یک سلسله تخصص‌ها و آشنایی‌هایی را می‌طلبد که نیازمند تجربیات موفقی در آن است.

منتجب نیا در ادامه یادآور شد: روسای جمهور ما نوعاً تجربه مدیریت سیاسی و تقنینی داشتند، اما اینکه برادران نظامی ما باوجود کارآمدی بخواهند در امور سیاسی مسئولیت گیرند، تداخل به وجود می‌آید و درواقع واگذاری این کار به غیر کاردان است. علاوه بر این فردی که سال‌ها در لباس نظامی بوده، نمی‌تواند از این حالت خود خارج شود و این سؤال پیش می‌آید که چگونه می‌تواند به سمتی ورود پیدا کند که در آن برخورد با رقبا و ارتباط منفی و مثبت با جناح‌ها جزء لاینفک آن است.

منتجب نیا درباره توصیه امام به نظامیان برای عدم ورود به سیاست، تصریح کرد: امام به همین دلایل بود که نظامی‌ها را از ورود به مسائل سیاسی منع کردند زیرا یک کار صد در صد سیاسی در برابر یک کار صد در صد نظامی قرار می‌گیرد بنابراین ورود آنان به سیاست مضر و مخل جامعه است و اینکه گاهی نظامی، گاهی اقتصادی و گاهی سیاسی رفتار شود، کارآمدی را بالا نمی‌برد زیرا انسان نمی‌تواند در تمام امور تخصص داشته باشد و اگر چنین باشد مثال «همه‌کاره و هیچ‌کاره» را به ذهن می‌رساند.

قائم‌مقام حزب اعتماد ملی در ادامه افزود: متأسفانه مشاهده می‌شود افرادی که در یک مسئولیتی قرار دارند حال تخصص آن را داشته باشند یا خیر که این خود مسئله‌ای است، به‌سادگی مسئولیت‌های دیگری را بر عهده می‌گیرند که توانایی مجزایی نسبت به آنچه درگذشته بوده را طلب می‌کند، بنابراین به همین دلیل است که مسائل سیاسی سایه بر تمام مسائل اجتماعی، اقتصادی و ... می‌افکند.