گزارش رویداد۲۴ درباره ضرورت توجه به راهکاری برای پایان دادن به هفتاد سال منازعه میان مسلمانان و یهودیان
رفراندوم در فلسطین؛ پیشنهادی منطقی و راهگشا
در خلأ ناشی از طرح یک راه حل منطقی، جمهوری اسلامی ایران به عنوان حامی مردم فلسطین و راهبر جبهه مقاومت، از پیشنهاد راه حلی سخن به میان آورد که برگرفته از منطق ادعایی و اعلامی دشمنان فلسطین بود و خواهان حل مسالمت آمیز منازعات موجود.
رویداد۲۴، محمد مهدی تولایی- نزدیک به هفت دهه از شروع رسمی بحران در فلسطین می‌گذرد. بحرانی که مدتها قبل از سال 1948، زمینهسازی شده بود و از این زمان، شکل علنی به خود یافت. تشکیل دولتی به نام اسرائیل در سرزمین‌های فلسطینی که مدتها مورد مناقشه مسلمانان و یهودیان بود و در نتیجه؛ اعلام مخالفت صریح مسلمانان با آغاز به کار این دولت، شروع مناقشات و منازعاتی بود که در طی هفتاد سال گذشته، تداوم داشته و فراز و نشیبهای گوناگونی را نیز تجربه کرده است.
در طی این مدت، راه حلهای مختلفی طرح شده و یا مورد آزمون، واقع شده است. از پیشنهاد سازش گرفته تا تصویب قطعنامههای متعدد در سازمان ملل و حتی شورای امنیت، از حمله مستقیم و نظامی اعراب به رژیم صهیونیستی گرفته تا پیگیری روند انتفاضه توسط فلسطینیان در سرزمین‌های اشغال شده، و از طرح ایده دو دولتی در سرزمین‌های اشغالی گرفته تا طرح ایده تک دولتی توسط مقامات صهیونیست. همه و همه در زمانهای خاصی مورد آزمایش قرار گرفته و یا طرح شده است و تاثیرات مختص به خود را نیز داشته است اما همچنان رخدادهای دردآور و منازعات پر تکرار، در مجرای خود به سرعت در حال پیشروی است و همچنان طرفین منازعه، بر یک راه حل نهایی، توافق نکرده‌اند.
به صورت روزانه، بر تعداد کشتههای فلسطینی افزوده می‌شود، بر تعداد شهرکهای رژیم صهیونیستی اضافه می‌شود، حجم خرابیها و گستردگی آوارگیها، به افزایش تعداد بی خانمان ها و آوارگان می انجامد، و همچنان مقامات رژیم صهیونیستی، بی توجه به مصوبات بین المللی، در جهت حذف کامل کشوری به نام فلسطین در نقشه جغرافیایی، به پیگیری مصوبات «کنیست»، اقدام می کنند.
در بحبوحه ارائه پیشنهادهای بی سرانجام و در خلأ ناشی از طرح یک راه حل منطقی، جمهوری اسلامی ایران به عنوان حامی مردم فلسطین و راهبر جبهه مقاومت، از پیشنهاد راه حلی سخن به میان آورد که برگرفته از منطق ادعایی و اعلامی دشمنان فلسطین بود و خواهان حل مسالمت آمیز منازعات موجود. پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران که توسط رهبری انقلاب اسلامی در سال 1379 مطرح گردید برگزاری «رفراندوم» و همه پرسی در سرزمین های فلسطینی و با حضور تمامی فلسطینیان و ساکنان اولیه سرزمین های مذکور بود. ایدهای که در صورت تحقق، به تشکیل یک دولت واحد در تمام سرزمین‌های فلسطینی منجر میشد و تمامی مسلمانان و یهودیان و ساکنان اولیه در تشکیل و اداره امور آن، نقش داشته و به پایان منازعات، ختم میشد.
ایده مذکور، هرچند با بی توجهی مقامات غربی و حامیان رژیم صهیونیستی مواجه شد و دچار بایکوت خبری توسط رسانه های بزرگ جهانی شد اما در طی 16 سال گذشته، به طور مرتب و پر تکرار، توسط مقامات جمهوری اسلامی ایران و به ویژه رهبر انقلاب اسلامی مورد تاکید واقع شد و تلاش شد تا با بهره گیری از ادعای اعلامی حامیان رژیم صهیونیستی، یعنی حق تعیین سرنوشت و حق انتخاب حکومت توسط مردم، راه حلی عقلانی برای پایان بخشی به منازعات ارائه شود.
موضوع برگزاری رفراندوم در فلسطین، یکی از موضوعات مورد توجه در ششمین کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین در تهران بود و به همین جهت، بند هفتم بیانیه پایانی کنفرانس نیز به همین موضوع، اختصاص یافت. در این بند آمده است: «تاکید بر حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین آباء و اجدادی و املاک خود به عنوان حق طبیعی و غیرقابل معامله و اجرای همه‌پرسی میان ساکنان اصلی سرزمین تاریخی فلسطین برای تعیین سرنوشت خود در جهت آزادی همه سرزمین‌های تاریخی فلسطین از اشغال صهیونیست‌ها که با توجه به شکست همه تلاش‌های سازش در دهه‌های اخیر، تنها راه حل آزادی فلسطین است.»
ایده برگزاری رفراندوم در فلسطین و طرح آن، اهدافی را دنبال می کند که به برخی از آنها اشاره می شود.
1- اولین هدف از طرح این ایده، آگاه سازی جهانیان و افکار عمومی از عدم پایبندی کسانی است که شعار حق تعیین سرنوشت توسط مردم را سر می دهند ولی خودشان حاضر نیستند در مواردی که ممکن است بر علیه منافع آنها باشد چنین ادعایی را به مرحله اجرا برسانند. ایده برگزاری رفراندوم در سرزمین های فلسطینی می خواهد دروغین بودن ادعای قدرت های زورگو در حمایت از حقوق مردم را اثبات کند و در ذهن همگان، این پرسش را مطرح کند که چگونه رفراندوم برای همه خوب است اما برای مردم فلسطین، خوب نیست؟
2- هدف دیگر از طرح موضوع رفراندوم، حمله به منطق حامیان اسرائیل با استفاده از منطق اعلامی خودشان است. حامیان این رژیم، بارها و بارها در موضوعات مختلف مستحدثه در جهان، از پایان بخشی مسالمت آمیز به منازعات از طریق آرای مردم سخن به میان آورده اند و خود را در جایگاه حامی حقوق مردم قرار داده اند.بر این اساس، ایده برگزاری رفراندوم می خواهد این فرضیه اعلامی را به بوته آزمون گذارد و پایبندی مدعیان را محک بزند.
3- در حقیقت، ایده رفراندوم بیانگر این فرضیه است که هیچ راهکار «تحکمی»، «یک جانبه» و «مدیریت شده از خارج»، در حل منازعه موجود در فلسطین، به سرانجام نمی رسد و در نهایت، باید به خواست مردم فلسطین رجوع کرد. نه راهکار «تک دولتی» که توسط مقامات صهیونیست، پیگیری می شود و با مخالفت فلسطینی ها روبرو است، نه راهکار «دو دولتی» که در صورت تحقق نیز، پایانی بر منازعات نخواهد بود، و نه راهکار «سازش» که تجربه نشان داد عملی شدن آن هم تاثیری بر پایان بخشی به دست درازی ها و خونریزی ها ندارد و در حقیقت، مجوزی است برای پایمال شدن بیش از پیش حقوق مردم فلسطین، هیچکدام نتوانسته اند بحران موجود را خاتمه دهند و لذا اینک و پس از سالهای طولانی، باید سنگ اندازی ها و دخالت های بیرونی را خاتمه داد و این بار به مردم فلسطین رجوع کرد و حق تعیین سرنوشت را بر عهده آنان گذارد تا پایانی بر هفت دهه منازعه باشند.
4- ایده رفراندوم می خواهد به موضوعی مهم جامه عمل بپوشاند و آن هم اینست که علاوه بر حق طبیعی ساکنان اولیه و آوارگان فلسطینی برای بازگشت به سرزمین خود، آنان حق تعیین سرنوشت و تعیین نظام یکپارچه حاکم بر سرزمین فلسطین را هم دارا هستند و باید از این حق خود، بهره مند شوند. موضوع اشاره شده، این هدف را هم دنبال می کند که مهاجرین منتقل شده توسط رژیم صهیونیستی که از نقاط مختلف دنیا به این سرزمین گسیل یافته اند و شهرک سازی های اسرائیل نیز برای اسکان همین مهاجرین ادامه یافته است حقی در تعیین نظام حاکم بر فلسطین ندارند و تنها در صورتی این حق به آنان اعطا می شود که دولت واحد فلسطین تشکیل شود و برای آنان تابعیت فلسطینی صادر نماید.
لذا ایده برگزاری رفراندوم، خواهان آنست که علاوه بر پایان بحران موجود در سرزمین های فلسطینی و تشکیل یک دولت واحد و یکپارچه، زمینه بازگشت ساکنان اولیه و آوارگان فلسطینی به موطن اصلی مهیا شود و آنان نیز در کنار سایر مسلمانان و یهودیان فلسطینی؛ و نه مهاجرین، سهمی در تعیین نظام و دولت حاکم داشته باشند و در استقرار و اداره امور آن، مشارکت نمایند.
بنابراین در جهت تحقق ایده برگزاری رفراندوم در فلسطین، باید تلاش مضاعفی برای توجیه افکار عمومی و تثبیت اصول ایده مذکور در اذهان جهانیان کرد تا برای حامیان اسرائیل، تنها راه حل موجود، توسل به رفراندوم ترسیم شود.
در طی این مدت، راه حلهای مختلفی طرح شده و یا مورد آزمون، واقع شده است. از پیشنهاد سازش گرفته تا تصویب قطعنامههای متعدد در سازمان ملل و حتی شورای امنیت، از حمله مستقیم و نظامی اعراب به رژیم صهیونیستی گرفته تا پیگیری روند انتفاضه توسط فلسطینیان در سرزمین‌های اشغال شده، و از طرح ایده دو دولتی در سرزمین‌های اشغالی گرفته تا طرح ایده تک دولتی توسط مقامات صهیونیست. همه و همه در زمانهای خاصی مورد آزمایش قرار گرفته و یا طرح شده است و تاثیرات مختص به خود را نیز داشته است اما همچنان رخدادهای دردآور و منازعات پر تکرار، در مجرای خود به سرعت در حال پیشروی است و همچنان طرفین منازعه، بر یک راه حل نهایی، توافق نکرده‌اند.
به صورت روزانه، بر تعداد کشتههای فلسطینی افزوده می‌شود، بر تعداد شهرکهای رژیم صهیونیستی اضافه می‌شود، حجم خرابیها و گستردگی آوارگیها، به افزایش تعداد بی خانمان ها و آوارگان می انجامد، و همچنان مقامات رژیم صهیونیستی، بی توجه به مصوبات بین المللی، در جهت حذف کامل کشوری به نام فلسطین در نقشه جغرافیایی، به پیگیری مصوبات «کنیست»، اقدام می کنند.
در بحبوحه ارائه پیشنهادهای بی سرانجام و در خلأ ناشی از طرح یک راه حل منطقی، جمهوری اسلامی ایران به عنوان حامی مردم فلسطین و راهبر جبهه مقاومت، از پیشنهاد راه حلی سخن به میان آورد که برگرفته از منطق ادعایی و اعلامی دشمنان فلسطین بود و خواهان حل مسالمت آمیز منازعات موجود. پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران که توسط رهبری انقلاب اسلامی در سال 1379 مطرح گردید برگزاری «رفراندوم» و همه پرسی در سرزمین های فلسطینی و با حضور تمامی فلسطینیان و ساکنان اولیه سرزمین های مذکور بود. ایدهای که در صورت تحقق، به تشکیل یک دولت واحد در تمام سرزمین‌های فلسطینی منجر میشد و تمامی مسلمانان و یهودیان و ساکنان اولیه در تشکیل و اداره امور آن، نقش داشته و به پایان منازعات، ختم میشد.
ایده مذکور، هرچند با بی توجهی مقامات غربی و حامیان رژیم صهیونیستی مواجه شد و دچار بایکوت خبری توسط رسانه های بزرگ جهانی شد اما در طی 16 سال گذشته، به طور مرتب و پر تکرار، توسط مقامات جمهوری اسلامی ایران و به ویژه رهبر انقلاب اسلامی مورد تاکید واقع شد و تلاش شد تا با بهره گیری از ادعای اعلامی حامیان رژیم صهیونیستی، یعنی حق تعیین سرنوشت و حق انتخاب حکومت توسط مردم، راه حلی عقلانی برای پایان بخشی به منازعات ارائه شود.
موضوع برگزاری رفراندوم در فلسطین، یکی از موضوعات مورد توجه در ششمین کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین در تهران بود و به همین جهت، بند هفتم بیانیه پایانی کنفرانس نیز به همین موضوع، اختصاص یافت. در این بند آمده است: «تاکید بر حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین آباء و اجدادی و املاک خود به عنوان حق طبیعی و غیرقابل معامله و اجرای همه‌پرسی میان ساکنان اصلی سرزمین تاریخی فلسطین برای تعیین سرنوشت خود در جهت آزادی همه سرزمین‌های تاریخی فلسطین از اشغال صهیونیست‌ها که با توجه به شکست همه تلاش‌های سازش در دهه‌های اخیر، تنها راه حل آزادی فلسطین است.»
ایده برگزاری رفراندوم در فلسطین و طرح آن، اهدافی را دنبال می کند که به برخی از آنها اشاره می شود.
1- اولین هدف از طرح این ایده، آگاه سازی جهانیان و افکار عمومی از عدم پایبندی کسانی است که شعار حق تعیین سرنوشت توسط مردم را سر می دهند ولی خودشان حاضر نیستند در مواردی که ممکن است بر علیه منافع آنها باشد چنین ادعایی را به مرحله اجرا برسانند. ایده برگزاری رفراندوم در سرزمین های فلسطینی می خواهد دروغین بودن ادعای قدرت های زورگو در حمایت از حقوق مردم را اثبات کند و در ذهن همگان، این پرسش را مطرح کند که چگونه رفراندوم برای همه خوب است اما برای مردم فلسطین، خوب نیست؟
2- هدف دیگر از طرح موضوع رفراندوم، حمله به منطق حامیان اسرائیل با استفاده از منطق اعلامی خودشان است. حامیان این رژیم، بارها و بارها در موضوعات مختلف مستحدثه در جهان، از پایان بخشی مسالمت آمیز به منازعات از طریق آرای مردم سخن به میان آورده اند و خود را در جایگاه حامی حقوق مردم قرار داده اند.بر این اساس، ایده برگزاری رفراندوم می خواهد این فرضیه اعلامی را به بوته آزمون گذارد و پایبندی مدعیان را محک بزند.
3- در حقیقت، ایده رفراندوم بیانگر این فرضیه است که هیچ راهکار «تحکمی»، «یک جانبه» و «مدیریت شده از خارج»، در حل منازعه موجود در فلسطین، به سرانجام نمی رسد و در نهایت، باید به خواست مردم فلسطین رجوع کرد. نه راهکار «تک دولتی» که توسط مقامات صهیونیست، پیگیری می شود و با مخالفت فلسطینی ها روبرو است، نه راهکار «دو دولتی» که در صورت تحقق نیز، پایانی بر منازعات نخواهد بود، و نه راهکار «سازش» که تجربه نشان داد عملی شدن آن هم تاثیری بر پایان بخشی به دست درازی ها و خونریزی ها ندارد و در حقیقت، مجوزی است برای پایمال شدن بیش از پیش حقوق مردم فلسطین، هیچکدام نتوانسته اند بحران موجود را خاتمه دهند و لذا اینک و پس از سالهای طولانی، باید سنگ اندازی ها و دخالت های بیرونی را خاتمه داد و این بار به مردم فلسطین رجوع کرد و حق تعیین سرنوشت را بر عهده آنان گذارد تا پایانی بر هفت دهه منازعه باشند.
4- ایده رفراندوم می خواهد به موضوعی مهم جامه عمل بپوشاند و آن هم اینست که علاوه بر حق طبیعی ساکنان اولیه و آوارگان فلسطینی برای بازگشت به سرزمین خود، آنان حق تعیین سرنوشت و تعیین نظام یکپارچه حاکم بر سرزمین فلسطین را هم دارا هستند و باید از این حق خود، بهره مند شوند. موضوع اشاره شده، این هدف را هم دنبال می کند که مهاجرین منتقل شده توسط رژیم صهیونیستی که از نقاط مختلف دنیا به این سرزمین گسیل یافته اند و شهرک سازی های اسرائیل نیز برای اسکان همین مهاجرین ادامه یافته است حقی در تعیین نظام حاکم بر فلسطین ندارند و تنها در صورتی این حق به آنان اعطا می شود که دولت واحد فلسطین تشکیل شود و برای آنان تابعیت فلسطینی صادر نماید.
لذا ایده برگزاری رفراندوم، خواهان آنست که علاوه بر پایان بحران موجود در سرزمین های فلسطینی و تشکیل یک دولت واحد و یکپارچه، زمینه بازگشت ساکنان اولیه و آوارگان فلسطینی به موطن اصلی مهیا شود و آنان نیز در کنار سایر مسلمانان و یهودیان فلسطینی؛ و نه مهاجرین، سهمی در تعیین نظام و دولت حاکم داشته باشند و در استقرار و اداره امور آن، مشارکت نمایند.
بنابراین در جهت تحقق ایده برگزاری رفراندوم در فلسطین، باید تلاش مضاعفی برای توجیه افکار عمومی و تثبیت اصول ایده مذکور در اذهان جهانیان کرد تا برای حامیان اسرائیل، تنها راه حل موجود، توسل به رفراندوم ترسیم شود.
عالی