بدبیاری وزیران کار انقلاب؛ از قتل‌های زنجیره‌ای تا همنشینی با بابک زنجانی/ وزارتخانه پر دردسر برای وزیر جدید
رویداد۲۴ خرافاتی‌ها اعتقاد دارند بعضی اعداد، رفتار‌ها و روزها، نحس هستند. شاید به خاطر بعضی اتفاقاتی که در گذشته رخ داده، این موضوع در ذهن آن‌ها شکل گرفته است. اگر تکرار یک اتفاق، مبنای خرافه آنان باشد، بدون شک روزی خواهد رسید که وزارت کار ایران در رده مشاغلی که بدبیاری می‌آورد، رده‌بندی شود!
نخستین وزیر کار؛ قربانی قتل‌های زنجیره‌ای
اولین وزیر کار ایران، داریوش فروهر بود. مثل همه وزیران موقت، عمر وزارت او نیز موقت بود. بعد‌ها برای ریاست جمهوری نامزد شد تا با بنی‌صدر رقابت کند. اول آذر ۷۷ جمعی از نیرو‌های خودسر وزارت اطلاعات به منزل او رفتند و اتفاقی افتاد که در تاریخ ایران بی‌سابقه بود. با همسرش قربانی اتفاقات تلخی شدند که بعد‌ها قتل‌های زنجیره‌ای نام گرفت.
احمد توکلی؛ بازنده بازی با خانه کارگر!
بعد از یک دوره کوتاه، حضور میرمحمد صادقی، احمد توکلی بر صندلی وزارت کار نشست. صندلی دولتی برای توکلی آنقدر شیرین بود که بعد از آن دو بار تصمیم گرفت رئیس جمهور شود و هر دو بار از گرفتن آرای مردم ناکام بود. توکلی بعد از دوران وزارت به دانشگاه رفت و مدرک دکترای اقتصاد گرفت، اما در دولت‌های بعدی به او اعتماد نشد و گرچه در مجلس هفتم، رئیس مرکز پژوهشها شد، اما به مرور از لایه اول رهبران اصولگرا کنار رفت.
اختلافات احمد توکلی و نخست وزیر ایران، باعث شد وزارت کار به یکی از رهبران حزب جدید التاسیس خانه کارگر برسد. ابوالقاسم سرحدی زاده. مهمترین وزیر کار ایران که نامزد ریاست جمهوری نشده است! با این حال اعضای این حزب از سال ۶۲ تا ۸۰ به مدت هجده سال و از سال ۹۲ تا یکی دو ماه پیش، در مجموع نزدیک ۲۴ سال وزارت کار ایران مدیریت کردند. مدیریتی که البته نتایج درخشانی نداشت و از طرفی کارگران معتقد بودند که این وزارتخانه به خاطر انحصار خانه کارگر، مانع رشد سندیکاها و تشکل‌های کارگری شده است. تحلیلی که از واقعیت دور نیست و کماکان محجوب و خانه کارگر، با وجود دفاع از حقوق معیشتی کارگران، به شدت مخالف تاسیس سندیکاها و اتحادیه‌های آزاد کارگری هستند.
پیش از این گزارش‌هایی منتشر شده بود که نشان می‌داد اکثریت اعضای شورای مرکزی حزب اسلامی کار، در مسئولیت‌های ارشد وزارت کار قرار دارند و از همین رو، همیشه انتخابات شورای مرکزی این حزب، با حاشیه‌های فراوانی رو به رو است.
صفدر حسینی؛ یک دهه انتظار!
در دولت دوم خاتمی، سید صفدر حسینی به وزارتخانه کار رفت تا تغییری ایجاد کند. با این حال صفدر حسینی هم از نظر قدرت دادن به اطرافیان دست کمی از دوستان خانه کارگری نداشت. نام صفدر حسینی یک دهه بعد در زمان حضورش در صندوق توسعه ملی بیشتر بر سر زبان افتاد؛ آنجا که حقوق نجومی او به اندازه حقوق چهل کارگر بود و انواع ردیف‌های پاداش و اضافه کاری برای او منظور شده بود. صفدر حسینی البته تا آخر دولت خاتمی دوام نیاورد و ناصر خالقی جایگزین او شد.
جهرمی؛ پایان کار با جریمه‌ای اندک
وزیران کار دولت پاکدست احمدی‌نژاد هم در پاکدستی، کم از وزیران قبلی نداشتند! محمد جهرمی اولین وزیر کار احمدی نژاد هر چند در دوره وزارت کم حاشیه بود، اما مثل صفدر حسینی، در مسئولیت بعدی، بوی رایحه خوش خدمت او به مشام رسید و در بانک صادرات با انواع پرونده‌ها رو به رو شد. او به نسبت دو ضلع دیگر مثلث کرج (کردان، رحیمی، جهرمی) سرنوشت بهتری داشت و زمانی هم مدعی ریاست جمهوری هم بود.
شیخ‌الاسلام؛ نامی گره خورده با مرتضوی و بابک زنجانی
شیخ الاسلامی هم وزیر دیگر محمود احمدی‌نژاد است. این یکی آنقدر نامحبوب بود که چند ماه بعد از وزارت، مردم تهران حتی برای نشستن بر صندلی شورای شهر به او اعتماد نکردند. سعید مرتضوی، در زمان وزارت شیخ الاسلام وارد بدنه وزارت کار شد و افرادی مثل بابک زنجانی شماره یک، رفت و آمد زیادی به این وزارتخانه داشتند. اسدالله عباسی، آخرین وزیر احمدی‌نژاد (و اولین وزیر وزرارتخانه ادغام شده کار، رفاه و امور اجتماعی) بود.
حالا وزیر جوان کابینه سیدمحمد خاتمی و وزیر میانسال این روزهای کابینه روحانی باید برای نشستن روی صندلی وزارتخانه‌ای که از ابتدای انقلاب یکی از پرحاشیه‌ترین جایگاه‌ها بوده از خود دفاع کند. گفته‌اند تصمیم شریعتمداری آن بود که از جایگاه وزیر صمت به پرسش نمایندگان پاسخ دهد و روز استیضاح سوالی را بدون پاسخ نگذارد تا وزارتخانه‌ای بزرگ را با حاشیه‌های فراوان ترک نکند؛ اتفاقی که نیفتاد و روحانی تصمیم گرفت او را به وزارتخانه‌ای منتقل کند که عملکرد وزیرش چنگی به دل خود رئیس جمهور هم نزده بود. یک‌شنبه آینده مشخص خواهد شد که آیا شریعتمداری، وزیر جدید وزارتخانه کار خواهد شد یا خیر؟
پس داستان ربیعی چه شد این وسط 
