استخاره‌‌ بدِ پزشکیان در حال تعبیر است ؟

رویداد ۲۴| روح انگیز درّی: شش ماه پیش، مسعود پزشکیان در بدو ورود به نهاد ریاست جمهوری در مراسمی که زنده از تلویزیون پخش می‌شد، استخاره‌ای با قرآن انجام داد. ویدئوی این لحظه در آن روز‌ها دست به دست چرخید. لحظه‌ای که پزشکیان قران را باز کرد، سکوت کرد و بعد و آیه پیش چشم خود را دید: «در صف اقوام گمراهی از جن و انس که پیش از شما بودند در آتش وارد شوید...»

پزشکیان که انتظار چنین آیه‌ای از قرآن را نداشت بعد از تاکید حجت الاسلام گلپایگلنی که گفت «این که بده»، تاکید کرد «آره بابا! خیلی بده...». بعد، با لبخندی تلخ، قرآن را بست و به راهش ادامه داد.

شش ماه بعد از این استخاره بد، دولت پزشکیان حالا با منتقدینی عجیب رو به رو شده است. گروه‌هایی از رقیب تا به ظاهر رفیق که کمر به زمین زدن دولت او بستند.

بسته شدن پرونده حضور محمدجواد ظریف در دولت برای جبهه پایداری و نیرو‌های سعید جلیلی البته دستاوردی مهم بود، اما این تازه آغاز ماجراست.

مشخصا با کنار رفتن ظریف از دولت و برکناری عبدالناصر همتی توسط مجلس دوازدهم حالا برنامه‌های مخالفان دولت در ائتلاف پایداری و جلیلی وارد مرحله‌ای تازه شده و اینبار خود «مسعود پزشکیان» و البته بقیه اعضاء دولت در مرکز حملات قرار گرفته‌اند.

شاهد این ادعا نیز می‌تواند مصاحبه صریح کامران غضنفری، عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شورا‌های مجلس و البته عضو فعال جبهه پایداری باشد. او امروز – سه شنبه ۱۴ اسفند – در گفت‌و‌گو با پایگاه خبری دیده بان ایران تاکید کرده است که پزشکیان هنوز استعفای ظریف را نپذیرفته است و این مساله را نوعی لجبازی با مجلس تلقی کرده است.

غضنفری مشخصا از سیب قرار دادن پزشکیان برای حملات جدید این جریان خبر داده و به صراحت گفته است که «نمایندگان مجلس شکایتی را نیز علیه آقای پزشکیان در دیوان عالی کشور انجام داده‌اند، چون به هر حال، ایشان حکم انتصاب غیرقانونی آقای ظریف را با علم به غیرقانونی بودن این انتصاب صادر کرده است».

او همچنین تاکید کرده که «بررسی‌های نمایندگان مجلس نشان می‌دهد که نه فقط آقای ظریف، بلکه درباره بستگان پنج مدیر ارشد دولت چهاردهم غیر قانونی است.»

این اظهارات البته ساعاتی بعد از انتشار متن استعفای ظریف توسط امیرحسین ثابتی، عضو جبهه پایداری و نیروی اصلی سعید جلیلی در مجلس دوازدهم نیز گفته شد و او در توئیتی تاکید کرد که تعداد دیگری از اعضاء دولت نیز باید با استناد به قانون نحوه انتصاب اشخصا در مشاغل حساس از کار برکنار شوند.

حمید رسایی، دیگر چهره اصلی مخالف دولت نیز در صفحه شخصی خود در شبکه ایکس با اشاره به استعفای محمدجواد ظریف با انتشار ویدئویی از صحبت‌های گذشته ظریف که در آن با کنایه به تندرو‌ها به پاسخگویی به توییت‌های ترامپ اشاره‌ای کرده بود، با کنایه نوشت: «دیدید چه خاکی به سرمون شد! حالا که جناب ظریف عزل شد، چه کسی باید پاسخ توییت‌های ترامپ رو توی این چهار سال بده؟ دستی دستی خودمون رو بدبخت کردیم!».

بخش مهم توئیت رسایی، اما قسمت دوم است که به صورت صریح برنامه بعدی خود را اعلام می‌کند: «هنوز چند مسئول دیگر نیز در دولت حضور دارند که آنها نیز یا باید تابعیت دوم فرزندان شان را لغو کنند و یا از سمت خود برکنار شوند».

با این حساب تازه کار این جریان با دولت شروع شده است و رفتن ظریف برخلاف ادعا‌ها و گفته‌ها به هیچ وجه قرار نیست از شدت فشار‌ها بر دولت بکاهد. حتی می‌توان تاکید داشت که با برکنار کردن یا کنار رفتن ظریف، این جریان دوپینگ سیاسی هم کرده و تازه نفس‌تر از قبل تصمیم دارند تا افراد و چهره‌های بیشتری از دولت پزشکیان هدف و موضوعات دیگری را نیز بر دولت تحمیل کنند.

مشخص‌ترین نشانه این تصمیم در جلسه علنی مجلس هم دیده شد؛ طوماری با ۲۰۹ امضا برای فشار بر محمدباقر قالیباف در راستای ابلاغ قانون حجاب و عفاف.

امیرحسین بانکی‌پور، نماینده مردم اصفهان در جلسه علنی امروز (سه‌شنبه ۱۴ اسفند ماه) مجلس شورای اسلامی و طی نطق میان دستور خود بر لزوم اجرای قانون عفاف و حجاب در کشور تاکید کرد.

مشخصا این ۲۰۹ نماینده مجلس نیرو‌های پایداری یا سعید جلیلی نیستند و طیف قالیباف نیز در امضای این طومار و طرح این مطالبه نقش داشته‌اند؛ یا با هماهنگی رییس مجلس که نشان می‌دهد خود قالیباف نیز در زمره کسانی است که می‌خواهد بعد از رفتن ظریف و عزل همتی حالا با ابزار قانون حجاب و عفاف دولت پزشکیان را در کف خیابان‌ها درگیر کند و یا از اساس مدیریت افراد قالیباف در مجلس از کنترل او خارج شده است که البته گزینه دوم علی رغم کارنامه قالیباف در مدیریت مجلس یازدهم، بعید به نظر می‌رسد.

مشخصا با بررسی اظهارات و رخداد‌های روز‌های اخیر می‌توان دریافت که دولت پزشکیان با کنار رفتن محمدجواد ظریف در موضعی قرار گرفته که حالا بیشتر و شدیدتر در معرض فشار و حملات مختلف قرار می‌گیرد. حذف ظریف برای طرف مقابل نمادی از ناتوانی دولت در حفظ شاکله خود است، ناتوانی که به دهان مخالفانش نیز مزه کرده و باعث شده است تا فصل جدیدی در قائله فشار‌ها بر دولت آغاز شود.