استقبال «خراسان» از برخورد پزشکیان با قائمپناه؛ مشاییِ دولت چهاردهم را جدی بگیرید
رویداد ۲۴| واکنش صریح رئیسجمهور به تملق علنی معاون اجراییاش، محمدجعفر قائمپناه، در نشست «نهضت توسعه و عدالت آموزشی» در زنجان، بازتاب گستردهای در رسانهها داشت. پزشکیان در حالی که معاونش مشغول تعریف و تمجید از او بود، با لحنی قاطع گفت: «جعفر! ول کن، حرفت را بزن».
به گزارش خراسان، این جمله نهتنها غافلگیرکننده بود، بلکه بهنوعی «تسویهحساب با فرهنگ تملقگویی» در ساختار سیاسی کشور تعبیر شد. در تحلیل این واکنش، روزنامه خراسان مینویسد: «در ظاهر، این صراحت پزشکیان پاسخی بود به تعریف و تمجیدهایی که بسیاری آن را نه از سر اعتقاد، بلکه تلاشی برای پوشاندن کارنامهای مبهم تلقی میکردند. اما در باطن، این واکنش را میتوان نمونهای از یک اصلاح ساختاری دانست.»
در ادامه این گزارش آمده است که عملکرد جعفر قائمپناه از ابتدای دولت چهاردهم چندان برجسته نبوده و حتی برخی منابع، نام او را با حذف نیروهای شایستهای، چون ظریف، طیبنیا و آذریجهرمی پیوند زدهاند. خراسان او را با اسفندیار رحیممشایی مقایسه کرده و نوشته است: «برخی حتی او را با مشایی مقایسه کردهاند؛ فردی که نفوذش بیش از صلاحیتهای حقوقیاش بود.»
نویسنده یادداشت مینویسد: «چاپلوسی علنی قائمپناه، بیش از آنکه صمیمانه تلقی شود، تداعیکننده تلاش برای پوشاندن ضعف کارنامه او بود. واکنش تند پزشکیان نشان داد که خود وی نیز از این وضعیت ناراضی است و حاضر نیست شنونده تعریفهای غیرضروری باشد.»
پیام دوم و مهمتر این ماجرا، به گفته خراسان، نکوهش فرهنگ تملقگویی در ساختار قدرت بود: «تاریخ معاصر ما مشحون از مواردی است که تمجید اغراقآمیز اطرافیان، زمامداران را از واقعیت دور کرده و به تصمیمات نادرست انجامیده است.»
نویسنده همچنین با یادآوری جمله تاریخی امام خمینی در سال ۱۳۵۹ پس از مدیحهسرایی فخرالدین حجازی – «من خوف آن دارم که آنچه را آقای حجازی گفتند باورم شود» – تأکید کرده است که فرهنگ دینی و انقلابی ما نیز با تملق سر سازگاری ندارد.
در بخش پایانی گزارش، تأکید میشود که «بزرگترین موانع اصلاح، گاه در درونیترین لایههای قدرت لانه میکنند» و اگر پالایش در حلقه اطراف رئیسجمهور صورت نگیرد، «پویایی دولت و اعتماد عمومی از بین میرود». از این رو، برخورد پزشکیان، تنها با یک فرد نبود، بلکه تلاشی برای باز کردن فضا برای شایستگان و مقابله با روندهای ناسالم تصمیمسازی در دولت تلقی شده است.
همچنین قیاس نفرمایندچرا که با مغلطه مقایسه علی ومالک _ پیامبر وابوذر_ خمینی وحجازی_مشائی واحمدی نژاد وبه کار بردن الفاظی چون علی گویان بدو تولد_ علی وار زندگی کردن در جامعه خریداری ندارد وغیر ازدین گریزیم ثمری نداشته اقای علم الهدی خطبه ها را درحرم رضوی نخوانند دین وسیاست جداست مگر اقای قاسمیان همین ایده را به شکل دیگر مطرح نکرد وقتی سئوال شد این همه تلاش دیپلماتیک برای ارتباط را به باد دادی سفیر ورئیس حجاج و.... محکوم واو در جواب گفت من عالم دینی هستم شیوه وروشم با دیپلمات متفاوت است