حرکت اصولگرایان در مدار صفر درجه /کاندیدا پشت کاندیدا

 یک رقابت تمام عیار شکل گرفته است؛ نه میان اصلاح طلبان و اصولگرایان بلکه میان طیف های مختلف اصولگرایان. مشکل بر سر این است :«همه می خواهند رقیب حسن روحانی در انتخابات 96 باشند.» ترسیم آرایش سیاسی راستگرایان معادلات پیش رو را تا حدودی پیش‌بینی پذیر خواهد کرد.

چالش اول؛ جلیلی می آید، به هر قیمتی
می گویند حتی رایزنی با آیت الله مصباح هم فایده ای نداشته است؛ او هم بنای واسطه گری برای انصراف سعید جلیلی ندارد. کاری نمی شود کرد تصمیم خودش را گرفته است؛ می خواهد حتما در انتخابات اردیبهشت ماه حضور داشته باشد.این گزاره را دیگر چند وقتی است همه تحلیلگران مسایل سیاسی جزو مولفه های پیش فرض خود قلمداد می کنند. او البته مخالفان تند و تیزی هم در جناح اصولگرایان دارد که ابایی ندارند از اینکه اعتراض شان را نسبت به حضور او در انتخابات بیان کنند .

شاخص ترین این مخالفان محمد رضا‌باهنر است. دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری که از بانفوذ ترین چهره های جناح است تا کنون چندین بار صریح و روشن مخالفتش را با حضور سعید جلیلی در انتخابات نشان داده است . او در تازه ترین سخنانش در این مورد گفته است :« دوستان ما باید متوجه باشند که انتخابات ریاست جمهوری پیش‌رو، تنها دو کاندیدای شاخص خواهد داشت و کسانیکه می‌خواهند زیرآبی بروند، با یک افت سنگین مواجه خواهند شد؛ اینکه کسی تصور کند با ۵ الی ۶ میلیون رای می‌تواند مزاحمت ایجاد کند و سبد رای فلان جریان را بشکند، چنین چیزی نیست و چنین کاندیدایی نهایتا می‌تواند ۵۰۰ هزار الی ۶۰۰ هزار رای کاندیدای یک جریان را خراب کند.»

او البته پیش از این نیز کنایه هایی به سعید جلیلی داشت که مضمونش توصیه به او برای عدم حضور در انتخابات بود . دبیر کل جبهه پیروان گفته بود :« افرادی که دو الی سه بار تاکنون درانتخابات هایی مانند ریاست جمهوری در کشور شرکت کرده و از آنها اقبال نشده نباید اصرار به نامزدی در انتخابات کنند که این اصرار اصلا مدبرانه نیست.» بعد از بیان این سخنان باهنر همه نگاه ها به محمد باقر قالیباف و سعید جلیلی دوخته شد. چه آنکه مخاطب اصلی سخنان باهنر همین دو نفر به نظر می رسیدند؛ نکته اما این است که محمدرضا باهنر بعد از آن بلافاصله عنوان کرد که حساب محمدباقر قالیباف از آن قاعده ای که اعلام کرده جداست. حالا دیگر شکی نمانده بود که دبیر کل جبهه پیروان دقیقا خطاب به سعید جلیلی این تذکر را داده است.

این نوع مواجهه با سعید جلیلی اما واکنش هایی را نیز به همراه داشته است. آنچنان که یکی از چهره های نزدیک به سعید جلیلی در کانال تلگرامی خود نوشت«اخیرا محمدرضا باهنر ضمن انتقاد از دکتر سعید جلیلی و در دفاع از جمنا گفته: «کسانیکه می‌خواهند زیرآبی بروند، با یک افت سنگین مواجه خواهند شد؛ اینکه کسی تصور کند با 5 الی 6 میلیون رای می‌تواند مزاحمت ایجاد کند و سبد رای فلان جریان را بشکند، چنین چیزی نیست و چنین کاندیدایی نهایتا می‌تواند 500 هزار الی 600 هزار رای کاندیدای یک جریان را خراب کند باید از محمدرضا باهنر تشکر کرد که هر طور شده تلاش میکند به مردم بفهماند، سعید جلیلی از طیف اشراف سیاسی نیست.»

هر چه هست اصرار سعید جلیلی برای حضور در انتخابات آنچنان جدی است که به نظر نمی رسد با لابی و هشدار بتوان او را منصرف کرد. او را از همین حالا باید یکی از قطب های انتخابات اردیبهشت ماه به حساب آورد. یک رویداد محتمل که نتیجه آن از نظر برخی راستگرایان به صورت مطلق به ضرر جناح خواهد بود. این طیف معتقد است نامزدی جلیلی دقیقا همان صحنه انتخابات سال 92 را بازسازی خواهد کرد. با آمدن او نامزد اصولگرایان به حاشیه خواهد رفت و باز خیلی ها در انتخابات به نفع روحانی رای خواهند داد تا رییس جمهور نشدن سعید جلیلی را تضمین کنند.

چالش دوم؛ نامزدهایی که هر لحظه از راه می رسند
قاطعیت سعید جلیلی برای حضور در انتخابات تنها مشکل و چالش راستگرایان نیست. آنها با افرادی مواجه اند که یکی پس از دیگری نشانه هایی از اراده اشان را برای حضور در انتخابات پیش رو نمایان می کنند. تعداد این افراد کم نیست از حواریون و وزرای محمود احمدی نژاد تا برخی چهره ها از طیف های مختلف جناح. همان افراد پرشماری که بنا به گفته باهنر کنار زمین در حال گرم کردن خودشان هستند.

از این هم که بگذریم یک اتفاق دیگر این است که موتلفه گویا تصمیمات دیگری گرفته است. در اظهار نظری قابل توجه در این مورد، محمد حسن غفوری فرد ،عضو شورای مرکزی حزب موتلفه گفته است: فعلا میرسلیم، گزینه حزب موتلفه برای انتخابات ۹۶است اما گزینه‌های دیگری هم داریم که اوایل اسفند ماه معرفی می‌شوند. این در حالی است که میرسلیم پیش تر گفته بود«وقتی اعضای شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی پیشنهاد نامزدی برای انتخابات ۹۶ را به بنده دادند، گفتم اگر بحث خدمت کردن مطرح باشد من آمادگی دارم و الا‌‌‌به‌دنبال قدرت‌طلبی، شهرت‌طلبی و مقام‌پرستی نیستم.باید کارهای زیادی انجام دهیم تا بتوانیم بگوییم شأن انقلاب اسلامی را محترم شمرده‌ایم. من باتوجه به این مهم پیشنهاد دوستان برای کاندیداتوری را پذیرفته‌ام. موتلفه اسلامی به بنده ماموریت داده است تا اهداف و راهبردهای تعیین شده حزب را در صحنه انتخابات ریاست‌جمهوری محقق کنم.»

اینکه آیا موتلفه به یکباره به فکر عبور از میرسلیم افتاده و البته اینکه چه کسی قرار است جایگزین او شود سوالات مهمی است که پاسخ آن فعلا در سینه ساکنان ساختمان شورای مرکزی حزب موتلفه حفظ است.

در این میان اما خبرهای تازه ای دیگری هم به صورت درگوشی و سینه و به سینه نقل می شود که بر اساس آن یک جبهه دیگر برای انتخابات بزودی اعلام موجودیت خواهد کرد. تشکلی که منتقدان ائتلاف فعلی اصولگرایان آن را سامان داده اند و آخرین روزهای هماهنگی های تشکیلاتی اش را پشت سر می گذارد. فعلا همه اعضا بنا را بر محرمانه ماندن تشکیل این جبهه جدید گذاشته‌اند.

نوپدیدهای اصولگرا پایه گذاران اصلی این جبهه جدید هستند. سوال مهم این است که آیا نوپدید ها برای حمایت از سعید جلیلی این جبهه راتشکیل داده اند یا قرار است با چهره های دیگری در انتخابات حاضر شوند. در مجموع آنچه رخ داده این است که برخی طیف های راستگرایان در جلسات محرمانه به یکدیگر دست دوستی داده اند تا قاعده بازی را در جناح بهم بزنند. یک رویداد نه چندان عجیب که معمولا در ایام انتخابات در میان اصولگرایان تکرار می شود.

چالش سوم؛ موافقان و مخالفان آقای شهردار
محمدرضا باهنر درست می گوید؛ محمد باقر قالیباف پرشانس ترین چهره اصولگرایان برای انتخابات پیش روست . او در نظرسنجی هایی که تا امروز انجام شده بالاترین میزان رای را در میان سایر چهره های این جناح دارد. مخالفان او در جناح اصولگرایان برای تخریبش کم نمی گذارند. کافی است بهانه و زمینه ای پیدا کنند. یک روز ماجرای املاک و روز دیگر داستان پلاسکو . آنها گاهی پیش رو تر از رقیب ، محمد باقر قالیباف را با نقد مواجه می سازند. موافقان و مخالفان محمد باقر قالیباف مباحثه رسانه ای را کلید زده اند.

اردیبهشت داغ؛ انتخابات تعیین کننده
خیلی بیشتر از آنچه تصور می شد انتخابات ریاست جمهوری پیش رو دچار پیچیدگی شده است ؛ از همه بیشتر برای راستگرایان . آیا آنها می توانند بی نظمی این روزهای خود را سامان داده و صحنه انتخابات را منظم کنند ؟ سوال مهم تر اینکه ما در انتخاباتی که از راه می رسد با آرایشی شبیه سال 92 مواجه خواهیم بود ویا صحنه ای مانند سال 84 را تجربه خواهیم کرد ؟ چاره ای نیست ؛ باید برای رسیدن به پاسخ صبر کنیم .