وحدت جهان اسلام؛ شاکله حقیقی انتصاب امیرالمومنین(ع)

روز عید سعید غدیر از آن جهت، اهمیت فوق العاده دارد که مسیر تحقق هدف خداوند از ارائه دین کامل و جامع و سپس، عرضه آن به تمامی ابنای بشر را هموار می نماید؛ چراکه پروردگار جهانیان، دین پذیرفته شده و کاملی که خود نیز به آن رضایت داده است را «دین اسلام» نامیده است(ان الدین عندالله الاسلام) و لذا برای جهانشمولی و عرضه آن به آیندگان، و تاکید بر آنکه دین ارائه شده، مختص دوران حیات نبی مکرم اسلام نبوده است و تا برپاشدن قیامت، همین دین و همین مسیر، مورد نظر خداوند متعال است، جانشینانی الهی و منصوب از ناحیه رب الارباب را برای امامت امت و هدایت آنان به مسیر فلاح و رستگاری برگزیده است تا مسیر هدایت مردم، دچار انحراف و تعلل نشود و سردرگمی در مواجهه با پیشامدها به وجود نیاید.

با توجه به اینکه دین کامل و پیامبر خاتم(ص) از جانب خداوند برای بشریت برگزیده شدند و محور اتحاد خداباوران مسلمان گردیدند لذا برای امامت مردم و هدایت آنان به سوی رستگاری و تفسیر صحیح آیات و دستورات الهی نیز به منصوبانی الهی نیاز بود و همو که واضع دین و ارسال کننده رسول بود باید امام را نیز مشخص می‌کرد تا محور مشترک و خط مستقیمی در دسترس مسلمانان قرار گیرد تا دچار انحراف و تفرقه نشوند و چنین شد که در محل غدیر خم و در پایان مناسک حجه الوداع، معرفی جانشین منصوب از جانب خداوند توسط پیامبر اسلام(ص)، به عنوان وظیفه ای تبیین شد که در صورت سرپیچی از آن، تمامی رنج ها و زحمات دوران رسالت، بمثابه «کار ناکرده» تلقی می‌شد (و ان لم تفعل فما بلغت رسالته) و دین به درجه کمال خویش، دست نمی‌یافت.

شاکله اصلی و حقیقی انتصاب محور مشترکی به نام امیرالمومنین(ع) توسط خداوند برای مسلمانان و برگزیدن او به عنوان امام امت، حفظ وحدت و یکپارچگی آنان و دوری از تفرقه و چنددستگی پس از رحلت نبی مکرم اسلام(ص) بود.

حضرت علی علیه السلام به عنوان شایسته‌ترین شخصیت از نظر پیامبر اسلام(ص) و مومنان حقیقی در خصایل و ویژگی‌های بارز یک انسان کامل، منصوب شد تا جامعه از تفرقه و شکاف، مصون بماند و انرژی و توان مسلمانان، در جهت اعتلای جامعه اسلامی به کار بسته شود تا از رخنه و نفوذ دشمنان، ممانعت به عمل آید و جامعه اسلامی، الگویی برای جوامع دیگر شود.

«وحدت» و دوری از کشمکش و تفرقه، رمز پایداری جامعه اسلامی است و هرگاه مسلمانان از این ضرورت مهم، فاصله گرفته‌اند دچار مشکلات عدیده ای شدند. به همین دلیل است که امیرالمومنین(ع) در مواجهه با عهد شکنی‎ها، بر حکومت خویش اصرار نورزید و مصلحت جامعه اسلامی و وحدت آن را اولویت خویش قرار داد.

امروز و در زمانه حاضر، اصلی‎ترین مشکل جهان اسلام، مسئله وحدت است و فقدان همین عامل حیاتی، موجب شده است علاوه بر ایجاد نزاع داخلی در جهان اسلام و در میان حکومت‎های اسلامی، نسبت به سرنوشت مسلمانان در دیگر کشورها نیز نوعی بی تفاوتی حاکم شود. 

امروز مسلمانان میانمار، قتل عام می‎شوند، فلسطینیان کشته می‎شوند، مردم بحرین و یمن کشته می‎شوند ولی همچنان کشورهای اسلامی، نسبت به این مسائل، بی‎تفاوت بوده و در حال رجز خوانی برای یکدیگر هستند.

امروز ضرورت ایجاب می‎کند که مسلمانان به سمت و سوی محور مشترکی پیش روند که وحدت و یکپارچگی آنان را تضمین نماید و آنان را از این همه نزاع درونی و خمودگی نسبت به مسائل مسلمانان، خارج نماید و چه اولویتی بالاتر از حفظ اسلام و یکپارچگی در ذیل کلمه لا اله الا الله برای دستیابی به وحدت و بازگشت عظمت به جامعه مسلمین. 

مسلمانان باید هرچه سریعتر و قبل از آنکه جامعه اسلامی، بیش از این دستخوش دگرگونی و چندپارگی شود دست به کار شوند و بار دیگر، وحدت را سرلوحه عملکرد خویش قرار دهند تا عظمت اسلام، احیا شود.