امیدی به ملی شدن رسانه ملی نیست

ماجرای فرزاد حسنی در حالی در هفته گذشته موجب تشدید فشار‌ها بر محمد سرافراز شده که البته نمی‌توان این عامل را تنها بهانه وی برای استعفا دانست، البته شکی در این موضوع نیست که رسوایی به بار آمده ناشی از فرزاد حسنی و برنامه اکسیر، تیز خلاصی برای سرافراز بود. 

عبدالله ناصری، عضو شورای مشورتی اصلاح‌طلبان، در مورد دوره ریاست سرافراز در صدا و سیما، در گفت‌و‌گو با رویداد۲۴ گفت: «دوره تقریبا ۲۰ ماهه مدیریت سرافراز بر صدا و سیما، دوره پرمساله‌ای بود. سرافراز اساسا به نحوی، توصیه‌های رهبری در حکم انتصاب را متوجه نشده بود و با این برداشت اقدام به امور ساختاری کرد. در واقع کوچک سازی یا تغییر ساختار نظام دیوانی صدا و سیما بود که زمان عمده مدیریت وی بر صدا و سیما را گرفت، اما در ‌‌نهایت دستاورد مهمی نیز به همراه نداشت.» 

ناصری در مورد رویکردهای سیاسی صدا و سیما گفت: «نکته مهم‌تر اینکه صدا و سیما همچنان مثل گذشته به عنوان رسانه‌ای با رویکرد خاص در نزد افکار عمومی مطرح شد، ولی با این تفاوت که این بار این موضوع شدید‌تر بود. در ابتدا با حذف معاونت سیاسی و به گفته سرافراز، با تاسیس معاونت خبری، این ادعا مطرح شد که صدا و سیما قصد دارد از این پس کار سیاسی انجام ندهد، اما این روند فعالیت‌های سیاسی و یکسویه نگری‌های سیاسی در دوره مدیریت سرافراز بسیار مشهود‌تر و پررنگ‌تر بود، به خصوص اینکه بخش قابل توجهی از این موضوع در دو رخداد بزرگ سیاسی، یعنی برجام و انتخابات هفتم اسفند، شکل گرفته بود. بنابراین از این جهت فضا برای سرافراز بسیار تنگ و تیره شده بود که عملا کارنامه مهمی را برای او برجای نگذاشت.» 

مدیرعامل سابق خبرگزاری ایرنا در زمان اصلاحات، در مورد ابعاد دیگر صدا و سیما گفت: «این سازمان عریض و طویل، سازمان بسیار هزینه بری است که در شرایط فعلی که بحران اقتصادی جدی گریبانگیر دولت شده و بسیاری از وزارتخانه‌های دولت نیز با این مساله روبرو هستند، طبیعتا بسیاری از انتظارات مالی صدا و سیما قابل برآورده کردن نبود. این سازمان با مشکل کاهش درآمدهای هنگفت دو دهه گذشته خود از تبلیغات و آگهی‌ها روبرو شد. این مسائل موجب شده که حتی کیفیت فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و فعالیت‌های تولیدی صدا و سیما نیز بسیار تنزل پیدا کند. صدا و سیمایی اگر بواسطه جهت گیری‌های سیاسی و خبری خاص، مخاطب خود را از دست داده بود، با برنامه‌های تولیدی خود تا حدودی این نقیصه را جبران می‌کرد، اما در دوره سرافراز در واقع این موضوع محقق نشد و پرونده و کارنامه بسیار ضعیفی را از وی برجا گذاشت.» 

عضو بنیاد باران ادامه داد: «نظر شخصی بنده از ابتدا همین بود، اگرچه سرافراز شاید تنها کسی بود در میان روسای صدا و سیما، از ابتدای انقلاب در صدا و سیما حضور داشته و به ظاهر این سازمان را به خوبی می‌شناخته، اما بخش عظیمی از مدیریت وی در بخش برون مرزی بوده و به یکباره وارد فضای جدیدی شد که این فضای جدید، فضای تولیدی سیما بود و کار با تهیه کننده و کارگردان که دنیای خاص خود را دارد و کاملا با دنیای برون مرزی متفاوت است. شبکه‌های برون مرزی، نه چندان اثرگذاری خارجی دارد و نه از مخاطبان داخلی چندانی برخوردار است، عمده نیروهای آن اتباع خارجی هستند، اما نکته آن است که صدا و سیمای برون مرزی هرگز مورد ارزیابی نخبگان، گروه‌های مرجه و کار‌شناسان رسانه در داخل قرار نمی‌گرفته که بتوان در آن زمان یک ارزیابی از سرافراز ارائه داد.» 

وی ادامه داد: «با این وجود، زمانی که وی (سرافراز) در کسوت ریاست صدا و سیما قرار گرفت، با شبکه‌های متنوع، چه در صدا و چه در سیما مواجه شد و طبیعتا انتظارات بالا و ضرورت افزایش مخاطب پذیری پیش آمد البته که این امر محقق نشد، به خصوص که نقش بسیار منفی که صدا و سیما در موضوع برجام ایفا کرد، باعث شد که افت شدیدی در نگاه نخبگان جامعه نسبت به سرافراز ایجاد شود. معتقدم که سرافراز کاملا به بن بست رسید و با اصرار، خود را از این گردونه خارج کرد.» 

ناصری در مورد جانشین سرافراز گفت: «چه علی عسگری و چه هر کس دیگری که وارد صدا و سیما شود، اولین اقدامی که باید انجام دهد که البته در حکم رهبری نیز مورد توجه قرار گرفته بود، توجه به رسانه در عصر فناوری و نوآوری‌های دیجیتال است؛ که اگر رسانه در این عصر، چست و چالاک نباشد، رسانه نیست. امروزه، رمز موفقیت رسانه‌های خارجی این است که بسیار سبکبال و سبکبار هستند.» 

وی ادامه داد: «صدا و سیما در دو دهه گذشته به یک نظام اداری و دیوانسالاری بسیار عظیم تبدیل شده که جز پول خوردن و بودجه خوردن هیچ کار دیگری نمی‌توانسته انجام دهد، بنابراین، این کار نیز بسیار طاقت فرسا و زمانبری است که به نظر می‌رسد در شرایط فعلی اجتماعی و روانی جامعه ما این کار شدنی نباشد.» 

ناصری گفت: «از سوی دیگر کاری که علی عسگری می‌تواند انجام دهد، آنکه صدا و سیما را از گردونه یک حوزه رسانه خطی و جناحی خارج کند، چون این امر در حوزه خبر و سیاسی تبلور پیدا می‌کند و همیشه در دو دهه گذشته، حوزه سیاسی و خبری خارج از دفتر مدیریت صدا و سیما مدیریت شده است. علی عسگری اگر بتواند این حوزه را زیر نظر بگیرد، گام موثری برخواهد داشت.» 

عضو شورای مشورتی اصلاح‌طلبان در مورد احتمال کنار گذاشتن رویکرد سیاسی از سوی صدا و سیما گفت: «با توجه به تشدید فضای دوقطبی که البته صدا و سیما نیز در کنار یکی از قطب‌ها قرار گرفته، خیلی بعید است که نهادهای بیرون از سازمان اجازه دهند که صدا و سیما یک رسانه مخاطب پذیر و آزاد و مستقل باشد که افکار عمومی را به خود جلب کند. امیدوارم که این آرزو روزی محقق شود اما بعید می‌دانم چرا که مدیر جدید نیز از نظر گرایش سیاسی متعلق به‌‌ همان جبهه‌ای است که مدیران پیشین در دو دهه گذشته در زمره آن قرار داشتند. بنابراین امیدی به ملی شدن رسانه ملی وجود ندارد.»