یادداشتی درباره جنجال ساختگی سفر معصومه ابتکار به آلمان/ اگر دین دارید، پس آزاده هم باشید
بین انتقاد و تخریب فاصله زیادی وجود دارد، حتی انتقاد منفی با اینکه بخواهید کسی را تخریب، تحقیر و تحت فشار قرار دهید، تفاوت‌های زیادی دارد. این روزها اگر بخواهید بین تفاوت‌های این دو مفهوم مثال عینی پیدا کنید، آدرسش به پارک پردیسان می‌رسد و زنی که بر صندلی ریاست سازمان حفاظت محیط زیست کشور تکیه زده است.
قبل از اینکه بخواهم موضوع را دقیق‌تر توضیح بدهم، باید اشاره‌ای کنم به توصیه‌های استادان روزنامه‌نگاری کشور که به هر دانشجو و طالب کار در این حوزه توصیه می‌کنند هیچ‌وقت خبرنگاری نباید شیفته و سینه چاک کسی باشد که در مسندی است و وظیفه‌اش را به عنوان بی‌طرف و تنها راوی شخصیت حقیقی و حقوقی او فراموش کند.
بنابراین این یادداشت با درنظر گرفتن همه انتقادهایی که در حوزه کاری محیط زیست وجود دارد و بارها ازتریبون همین خبرگزاری آنا مورد نقد و بررسی قرار گرفته، نوشته می‌شود.
اما انگیزه این یادداشت؛ روز پنج‌شنبه بخش‌های مختلف خبری صدا و سیما تصاویر خبری از سفر معصومه ابتکار به آلمان پخش می‌کنند. در این سفر بر اساس روال همیشه بین او و وزیر فدرال محیط زیست، حفظ طبیعت، ساختمان و ایمنی هسته‌ای آلمان تفاهم‌نامه همکاری نوشته و امضا می‌شود.
باربارا هندریکس که همتای ابتکار محسوب می‌شود، زنی است با موهای کوتاه و کت و شلوار بر تن دارد، ظاهر خانم هندریکس به مردان شباهت دارد، پخش شدن لحظه امضای تفاهم‌نامه و دست دادن آنها همان و شروع هجمه‌ها همان.
فضای مجازی دلواپس‌گونه پُر می‌شود از تیترها و مطالبی که بالاخره دست رئیس سازمان حفاظت محیط زیست‌مان رو شد و او با مردی دست داد.
از اینکه باید به دوستان دلواپسِ اعتقادات معصومه ابتکار، شب‌های عزیز دهه محرم را یادآوری کنیم، جای تاسف دارد، قطعا این عزیزان می‌دانند که تهمت زدن به افراد، آن هم زنی که از روزهای اول انقلاب با نام "خواهر مری" در عرصه حضور داشته تا اینکه به عنوان اولین زن در هیات دولت پس از انقلاب شناخته می‌شود تا کسب عنوان "بانوی محیط زیست جهان" از سوی بنیاد جهانی انرژی و همین حالا که در مسند ریاست سازمان حفاظت محیط زیست همچنان مشغول به کار و فعالیت در چارچوب قوانین رسمی و عرفی کشور است، چه معنایی خواهد داشت.
کاش رسانه‌هایی که مدت‌هاست ذره‌بین در دست گرفته‌اند تا حتی از بنیاد خیریه مادر معصومه ابتکار هم داستانی بسازند، دست‌کم در این ایام و در این روزها که همه شهر از آزادگی و مظلومیت امام سوم شیعیان سخن می‌گوید، کمی فکر کنند که اگر دین دارند باید آزاده هم باشند. آزاده از بند تهمت و افتراء، آزاده از بند تخریب و غرض‌ورزی.
