دولت با مُسکن‌های زودگذر و بدون حل و فصل مسائل، وقت‌گذرانی می‌کند/ نمایندگان به دلیل نیاز به رای مردم، وزارت آموزش و پرورش را به هر کسی واگذار نمی‌کنند
رویداد۲۴ محمدصادق جوادی حصار، درباره این‌که مشاهده می‌شود علیرغم ادعای مجلس و دولت مبنی بر یکدستی کامل برای حل مشکلات، اختلافات میان آن‌ها در حال بروز است. نمونه این اختلافات در جلسه رأی اعتماد به وزیر آموزش و پرورش مشاهده شد، آیا این اختلافات کاهش پیدا می‌کند یا دولت و مجلس مسیر دیگری را خواهند پیمود، گفت: مجلس و دولت تحلیل درستی از اتفاقات کشور ندارند و یا اگر هم داشته‌اند می‌خواستند با دادن آدرس اشتباه به مردم، پس از یکدست‌سازی قوا بخشی از حقایق را کتمان کرده و روی پاره‌ای از واقعیت‌ها نیز سرپوش بگذارند تا حتی المقدور مشکلات را کوچک جلوه دهند، اما متاسفانه واقعیت‌های سیاسی و اقتصادی آنقدر بی‌رحم هستند که بعد از مدت کوتاهی خودشان را عیان و عریان به جامعه نشان دهند.
سخنگوی حزب اعتماد ملی ادامه داد: در ماجرای اخیر (جلسه رأی اعتماد به وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش) که دولت و مجلس با هم اختلافاتی پیدا کردند باید دنبال علت‌های متنوعی گشت. همانطور که مشاهده کردیم رئیس‌جمهور ۲ نفر را برای تصدی وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی کرد، اما نمایندگان به این وزرا رأی ندادند.
بیشتر بخوانید: برآورده‌کردن انتظارات مردم در توان دولت نیست/ دولت اول باید خزانه را پر کند
وی افزود: پاره‌ای از صاحب‌نظران معتقدند که علت اصلی رای ندادن مجلس به وزرای پیشنهادی آموزش و پرورش این است که وزارت مذکور یک وزارتخانه گسترده و بالقوه مسئله‌آفرین است، یعنی اگر به درستی به مسائل موجود این وزارتخانه توجه نشود می‌تواند مسائل جدیدتری را به وجود بیاورد.
جوادی حصار خاطرنشان کرد: معرفی وزرایی از جنس آقای فیاضی نشان می‌دهد دولت اهتمام لازم را برای حل مشکلات بنیادی در آموزش و پرورش ندارد و می‌خواهد با مسکن‌های زودگذر بدون حل و فصل ریشه‌ای مسائل وقت‌گذرانی کند. در صورتی که برخی نمایندگان معتقدند وزارت آموزش و پرورش بدنه علمی و کارشناسی قدرتمندی دارد و هر وزیری را معرفی کنند اگر نتواند با این بدنه قدرتمند هماهنگ شود، این وزارتخانه دچار چالش خواهد شد.
وی بیان کرد: از سوی دیگر بعضی دیگر از کارشناسان معتقدند دولت به تنها جایی که سهم لازم را نداده است بخش سیاسی و فرهنگی حوزه علمیه است که بدنه جدید این مجموعه را مدیریت می‌کند و می‌خواهد آموزش و پرورش را به عنوان یک مجموعه همسو و مرتبط باحوزه در خصوص مسائل فرهنگی از آن خود کند. البته در گذشته هم گام‌هایی در این مسیر برداشتند؛ به طور مثال طرح بکارگیری نیرو‌های پرورشی از میان طلاب حوزه علمیه و به کارگیری طلاب به عنوان نیروی پرورشی در مدارس مطرح شد که گامی برای به دست آوردن کرسی‌هایی در بدنه آموزش و پرورش بود تا بعد‌ها از این طریق اگر خواستند وزیری را انتخاب کنند بگویند وی ۱۰ سال کارشناس برجسته تربیتی بوده است، اما این اتفاق آن طور که باید نتوانست جای خودش را باز کند.
وی اظهار داشت: من تصور می‌کنم اختلافات مجلس و دولت از اینجا نشأت می‌گیرد که بالاخره بدنه مجلس می‌خواهد دور بعدی از مردم رأی بگیرد و می‌داند که آموزش و پرورش گسترده‌ترین مجموعه دولت است که اتفاقا نیروهایش در امر برگزاری انتخابات و بسیج مردم نقش مهمی بازی می‌کنند از این رو نمی‌توانند به هر فرد از راه رسیده‌ای کرسی وزارت را واگذار کنند.
نماینده گان مجلس نیازی به رای مردم ندارد انتخابشان بستگی به تاییدیه دولتی داره اگر تاییدیه بگیرند رای افراد دور و بر خود برای انتخاب کافیست 
