اتوبوس خوابی در تهران
رویداد۲۴ وقتی سخن از سرما نباشد، گوشه و کنار شهر تهران، زیر پل‌ها، نیمکت پارک‌ها، ایستگاه‌های اتوبوس و حتی گور‌های شهر پناه بی‌پناهان و بی‌خانمان‌هاست.
اما در وقت سرما، داشتن محلی گرم برای چند ساعت خوابیدن در یکی از گران‌ترین سکونتگاه‌های جهان یعنی تهران، برای چنین شهروندانی کار آسانی نبوده وهنوز هم نیست.
حالا هم زمستان است و هم سرد! و تهران، هر شب بی‌خانمان‌ها را روانه اتوبوسهای ۲۴ ساعته خود می‌کند. معمولا هر شب این افراد با مشقت فراوان خود را به محل عبور اتوبوسهای شرکت واحد می‌رسانند تا از سرما یخ نزنند و اگر توانستند چند دقیقه‌ای چشم برهم بگذارند و بخوابند.
اتوبوس‌هایی که در این شب‌های سرد، مملو از زنان، مردان و حتی کودکان بی‌سرپناهی است که هر یک داستان خود را دارند، اما در بی‌خانمانی شبیه به یکدیگرند.
ماجرای خوابیدن این افراد در اتوبوس، در ساعات اولیه بامداد آغاز میشود و تا حوالی ساعت ۵ صبح ادامه دارد، یعنی دم صبح و زمانی که سایر شهروندان نیز برای استفاده از اتوبوس‌ها راهی ایستگاه‌ها می‌شوند.
نداشتن ۲۵ هزار تومان بیشتر (هزینه ارزان‌ترین مسافرخانه در تهران ۵۰ هزار تومان است) باعث شده تا رفتن به مسافرخانه‌ها برای آن‌ها منتفی باشد.
گرم خانه‌ها نیز به گفته برخی از این افراد آنچنان غیربهداشتی است که تحمل آن برایشان بسیار دشوارتر از خوابیدن در اتوبوس است. سرما هم که اجازه ماندن در خیابان را به آن‌ها را نمی‌دهد.
می‌ماند صندلی اتوبوس، به شرطی که بهای بلیت اتوبوس را بپردازند و در انتهای مسیر پیاده شوند و باز به اتوبوس دیگری بروند و مسیر رفته را بازگردند.
اتوبوسهای ۲۴ ساعته تهران تنها مامن این افراد است. افرادی که به گفته خودشان، روز‌ها یا کارگری می‌کنند یا دستفروشی یا هرچه که از دستشان برآید. در بین این افراد، معتادان هم حضور دارند، اما تعدادشان اندک است.
از اواسط آذر ماه برای تهیه این مجموعه چندین شب را در کنار این افراد سپری کردیم و پای صحبت آن‌ها نشستیم و درد دل هایشان را شنیدیم.
بیشتر بخوانید: بعد از گورخوابی نوبت به اتوبوس‌خوابی رسید
در این مدت متوجه شدیم که تعدادی از این افراد به صورت دائم در اتوبوس می‌خوابند و تعدادی دیگر هم برخی شب‌ها به خوابیدن در اتوبوس فکر می‌کنند.
تعدادشان کم نیست و در دو خط شمال به جنوب (تجریش – راه آهن و ترمینال جنوب – پارک وی) و یک خط شرق به غرب (تهرانپارس – آزادی) می‌توان آن‌ها را دید.
این گزارش حاصل چندین شب همراهی با این افراد است. شاید دیدن تصاویری از این افراد در نیمه‌های شب تهران و در اتوبوس و در خیابان بتواند تنها بخشی از سختی‌های بی سرپناهی این افراد را به نمایش بگذارد. اما خواب چند تکه، بیشتر شبیه چشم برهم نهادنی موقتی است تا خوابی عمیق و آرامش بخش! در تصاویر روز عکس‌هایی از اتوبوس خوابی در تهران را ببینید.
منبع: ایسنا
این صحنه ها و بسیاری از صحنه های ناهنجار مشابه همه نتیجه نداشتن راهبرد علمی در حکمرانی است. به عنوان مثال در حکمرانی اقتصادی شما باید شرایط کسب و کار، تولید کالا و خدمات، گردشگری و صادرات و... را تسهیل کنید. این کار نیاز به سرمایه دارد اما کشور ما چنین سرمایه ای ندارد لذا باید سرمایه لازم را وارد کند. برای ورود سرمایه دو پیش شرط عمده مطرح است: اولاً باید با دنیا ارتباط حسنه داشته باشی و ثانیاً سرمایه گذار خارجی باید به شما اعتماد کند تا سرمایه خود را به کشور شما انتقال دهد. وقتی به هر دلیلی مثلاً فساد سیستماتیک نتوانستی یا نخواستی با دنیا رابطه خوب داشته باشی یا نتوانستی اعتماد سرمایه گذار خارجی را جلب کنی اقتصاد می خوابد. تولید می خوابد. کارخانه تعطیل می شود. کارگر و مشاغل جانبی تعطیل می شوند.طلاق، مهاجرت، دزدی، زورگیری، قاچاق، اعتصاب، اعتراض و... زیاد می شود. کارگر و کارمند و مستأجر و فقیر بدبخت می شوند. درآمد کم می شود و خانواده از هم می پاشد. تعداد بی خانمانها زیاد می شود. این افراد بی خانمان مجبورند برای در امان ماندن از سوز سرمای زمستان به هر جایی پناه ببرند تا از سرما نمیرند. یکی از این مکانها هم اتوبوسهای شرکت واحد هستند. پس پدیده هایی مانند گورخوابی، پشت بام خوابی و اتوبوس خوابی ارتباط مستقیم با شیوه حکمرانی دارند و تا در فرآیند حکمرانی علم جای ایدئولوژی را نگیرد در بر همین پاشنه خواهد چرخید. 
