نقد و بررسی فیلم آنتیک جشنواره فجر| یک کمدی ضعیف و کلیشه‌ای

رویداد۲۴ | مازیار وکیلی: فیلم سینمایی «آنتیک» به کارگردانی هادی نائیجی از جمله فیلم‌های کمدی راه‌یافته به چهل و سومین جشنواره فیلم فجر است که محمود بابایی، تهیه‌کنندگی آن را برعهده دارد. فیلم کمدی «آنتیک» با بازی پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه‌خواه، ستاره پسیانی، غلامرضا نیکخواه، امیر نوروزی، آناهیتا افشار، فرزین محدث و ... در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده است.

هیئت داوران جشنواره فیلم امسال چهار فیلم کمدی را در بخش مسابقه سینمای ایران قرار داده است تا اعلام کند به سینمای کمدی اهمیت می‌دهد و قصد دارد با ترویج کمدی‌های خوش ساخت به رشد این ژانر مهم سینمایی که در ایران مردم زیادی طرفدار آن هستند کمک کند. بین چهار کمدی انتخاب شده برای جشنواره امسال آنتیک کنجکاوی‌انگیزترین آنها بود. عوامل فیلم از لو دادن خط قصه خودداری کرده بودند و به جای آن با پررنگ کردن حواشی و شایعات پیرامون فیلم کوشیدند تماشاگر ایرانی که عاشق کمدی است مشتاق تماشای فیلم نگه دارند.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی فیلم صیاد| برشی از زندگی صیاد شیرازی که در افتتاحیه جشنواره فجر به نمایش درآمد

میان منتقدان هم این امید به وجود آمده بود که قرار است بعد از مدت‌ها یک کمدی خوش ساخت و جذاب در جشنواره فیلم فجر اکران شود که ارزش دفاع کردن دارد و می‌توان آن را به عنوان نمونه‌ای از یک کمدی استاندارد به مخاطب عرضه کرد. اما اولین نمایش فیلم در سالن مطبوعات یک نااُمیدی مطلق بود. کمدی که قرار بود زینت بخش ویترین جشنواره باشد و تبدیل به پیشنهادی برای تماشاگر ایرانی شود به قدری نااُمید کننده از کار درآمده بود که بسیاری از منتقدان از حرف زدن درباره آن خجالت می‌کشیدند. آنتیک را هم باید در کنار و هم ردیف کمدی‌های مبتذل این سال‌های سینمای ایران قرار داد که نه تنها کمکی ارتقا رشد فرهنگی تماشاگر نمی‌کنند بلکه سلیقه او را به شکل نااُمید کننده‌ای تنزل می‌دهند و نابود می‌کنند.

چرا آنتیک فیلم بدی است؟

هادی نائیجی یکی از کارگردانانی است که پیش از ساخت آنتیک دو فیلم مذهبی هیهات و حق سکوت را ساخته بود. ظاهراً نائیجی که فلسفه خوانده و در مدیریت فرهنگی کشور هم دستی دارد به این جمع بندی رسیده که ساختن کمدی مبتذلی با بازی ستاره این سال‌های گیشه پژمان جمشیدی تنها راه بقا و دوام در سینمای ایران و پول درآوردن است.

 مشکل اصلی آنتیک در مبتذل بودن آن است. فیلم روی همان مدار کمدی‌های این سال‌ها حرکت می‌کند و تلاش می‌کند با استفاده از دیالوگ‌های مبتذل جنسی تماشاگر را بخواند. زحمت این کار هم بر عهده بیژن بنفشه خواه گذاشته شده که در آنتیک قرار است به سیاق فیلمفارسی‌های قبل از انقلاب نقش وردست بامزه فیلم را بازی کند. آنتیک بیش از آن‌که فیلمی مستقل با هویتی مشخص باشد تلفیقی از تمام کمدی‌های مبتذل این سال‌ها مانند فسیل، لونه زنبور، هزارپا و سریال زیرخاکی است. با تماشای آنتیک آدم اُمید خود را نسبت به ژانر کمدی در سینمای ایران از دست می‌دهد و با خودش می‌گوید سینماگران ایرانی با تلاش و کوشش فراوان توانستند این ژانر مهم سینمایی را به ابتذال بکشند.

صحبت‌های پژمان جمشیدی در نشست خبری جشنواره فیلم فجر درباره گران شدن قیمت دلار و انتقاد از دولت پزشکیان یک فرار به جلوی آشکار است. دم خروس صحبت‌های جمشیدی هم جایی بیرون می‌زند که او اعتراف می‌کند بازیگران درآمد‌های کلانی دارند ولی به دلیل بدی حال جامعه از آن لذت نمی‌برند. پاسخ ما به پژمان جمشیدی این است که شما می‌توانی به جای بازی در انبوهی از فیلم‌های ضعیف و سطح پایین به خاطر پول در فیلم‌های بهتری بازی کنی و پول کمتری بگیری یا حداقل بی‌خیال حضور در تبلیغات تلویزیونی بشوی. اما جمشیدی هیچ کدام از این کار‌ها را نمی‌کند، چون پول هم چنان همه چیز است.