تبلور اراده سیاسی ملت در ملی شدن صنعت نفت و برجام

در دوران معاصر نیز می توان به موارد بسیاری اشاره کرد که ایستادگی و پایمردی مردم ایران، حوادث بزرگی را خلق کرده است و آنان را شهره خاص و عام نموده است.

در یک سده اخیر؛ صرف نظر از انقلاب عظیم اسلامی در سال 57 و دوران هشت ساله دفاع مقدس؛ دو اتفاق بسیار مهم و حائز اهمیت که بر عزت ملی افزود و منفعت ملی را گسترده نمود وجود دارد که بازیگر اصلی آن، اراده سیاسی ملت ایران است. یکی مربوط به 28 سال قبل از انقلاب اسلامی و دیگری مربوط به 37 سال پس از آن.

ملی شدن صنعت نفت در سال 1329 با پایمردی و حضور در صحنه اتفاق افتاد؛ آنجایی که مدت ها قبل از طرح قانون، اعتصابات خونین کارگران رخ داد؛ آنجایی که با درایت روحانیت و بزرگان سیاسی، ملی شدن نفت، تبدیل به مطالبه عمومی شد؛ آنجایی که نمایندگان مردم به پشتوانه مردم، چنین قانونی را طرح کردند؛ آنجایی که مجلسین شورا و سنا با توجه به خواست عمومی مردم، قانون ملی شدن صنعت نفت را تصویب کردند؛ آنجایی که مردم ایران بر سختی های تحریم و ناملایمات ایجاد شده به واسطه ملی شدن نفت ایستادگی کردند و آنجایی که اراده سیاسی خود را به رخ جهانیان کشیدند.

دکتر مصدق در 19 خرداد 1331 و در دادگاه لاهه، اینگونه از ملت ایران، سخن بر زبان می راند: «بشریت مدتی است به فکر افتاده به جای توسل به زور و فشار، اختلافات خود را از طریق حق و عدالت حل و فصل کند... نباید از آقایان این حقیقت را پنهان کنم که در نزد ما ایرانیان، تشویش جلوگیری از هرگونه عملی که در حکم مداخله در صلاحیت ملی باشد شدیدتر از سایر ملل است و علت هم این است که ما ملل شرق، سالیان دراز مزه تلخ موسسات اختصاصی و استثنایی را که صرفا به منظور تامین بیگانگان بوجود آمده بود چشیده و به چشم خود دیده ایم که کشور ما میدان رقابت سیاست های استعماری بوده... ملت ایران که از این وضع به ستوه آمده بود در یک جنبش مردانه، با ملی ساختن صنایع نفت و قبول اصل پرداخت غرامت، یکباره به سلطه بیگانگان خاتمه داد... تصمیم ملی شدن صنعت نفت، نتیجه اراده سیاسی یک ملت مستقل و آزاد است...»

37 سال پس از انقلاب اسلامی و در اوج بلوغ سیاسی مردم ایران، بار دیگر اراده ملت تبلور یافت و معضلی دوازده ساله و ایجاد شده توسط دشمنان پیشرفت این مرز و بوم، با درایت نمایندگان حقوق خوانده و دیپلمات مردم و با پایمردی مردم و در جهت اعتلای نظام برآمده از خروش مردم،به سرانجامی خوش رسید و حقی ذاتی را به تثبیت بین المللی رساند.

تصویب و اجرایی شدن برجام در سال 1394 با خواست و اراده مردم محقق شد آنجایی که با رای به اعتدال، بر تغییر رویه ها و تبدیل بیانیه خوانی به مذاکره، تاکید کردند؛ آنجایی که بر مشکلات به وجود آمده از تحریم و سوء مدیریت های زمان اعمال تحریم، شکیبایی کردند؛ آنجایی که در دوران مذاکرات دو و نیم ساله و برای افزایش قدرت چانه زنی مذاکره کنندگان، با دولت همکاری کرده و تورم را کاهش داده و رشد اقتصادی منفی را به سمت رونق،سوق دادند. آنجایی که در مقابل حجم عظیم تبلیغات گمراه کننده و دلسرد کننده دلواپسان داخلی و خارجی، به حمایت از دولت و تیم مذاکره کننده پرداختند. آنجایی که به دنیا ثابت کردند که هیچگاه نباید یک ایرانی را تهدید کرد و آنجایی که اراده سیاسی خود را بر ادامه مسیر آغاز شده نشان داده و در انتخابات هفتم اسفند،حماسه ای دیگر خلق کردند. 

دکتر ظریف در 27 بهمن 1394 و در پارلمان اروپا تاکید کرد: « ایران در عین این که هیچ‌گاه قصد تجاوز به هیچ کشوری ندارد، نسبت به دفاع از استقلال و تمامیت ارضی خود قاطع عمل خواهد کرد... برنامه موشکی ایران به منظور دفاع از ایران است و صرفا کشورهایی است که هوس تعددی و تجاوز به ایران را داشته باشند.» ظریف در کنفرانس مطبوعاتی خود در بنگلادش و در مورد تفاهم هسته ای گفت: «نتایجی که در مذاکرات هسته ای حاصل شد پیروزی دیپلماسی و مقاومت بود و اینکه مردم قابل احترام ایران، زیر فشار تحمیل و تهدید، خواسته های دیگران را قبول نمی کنند.»