حضور ترکیه در بازار خودرو ایران چقدر واقعی است؟

رویداد۲۴ بدعهدی رنو و پژو باعث شد ایران نوع نگاه خود به همکاری با این شرکت‌ها را تغییر دهد به طوری که اخیرا وزیر صمت اعلام کرد: «حتی اگر تحریم هم برداشته شود، رنو و پژو دیگر جایی در ایران ندارند».

رضا رحمانی گفته بود: «نباید فراموش کرد شرکت‌های رنو و پژو خیلی بد با ما رفتار کردند، خلاف تعهدات و هرگونه اصول همکاری و بازرگانی، در واقع هیچ شریکی با شریکش اینگونه رفتار نمی‌کرد. آن‌ها فکر می‌کنند که وضعیت همیشه اینگونه خواهد ماند، ما به آن‌ها گفتیم که بروند و دیگر هم برنگردند یعنی اگر تحریم هم برداشته شود این‌ها جایی ندارند».

این تهدید باعث شد صنعت خودروسازی در ایران دوره جدیدی را بدون دو شرکتی که بازار ایران را غبظه کرده بودند آغاز کند. پس از ترک بازار خودروی ایران توسط پژو و رنو، نگاه خودروسازان داخلی به شرکت‌های خودروسازی روسیه رفت و اخیرا نیز بحث حضور ترکیه در بازار خودرو ایران شنیده می‌شود. اما حضور ترک‌ها در بازار ایران تا چه می‌تواند صنعت خودروسازی در ایران را متحول کند؟

حضور ترکیه در بازار خودرو ایران؟
امیرحسن کاکایی، کارشناس خودرو در این باره به خبرنگار اقتصاد۲۴ گفت: در این رابطه باید به این مقوله توجه کرد که دولت ترکیه با وجود استقلالی که دارد، اما شرکت‌های آن به شدت به شرکت‌های غربی وابسته هستند و بازار جهانی برای آن‌ها مهم بشمار می‌آیند.

این کارشناس خودرو درمورد پیش‌بینی خود از این همکاری گفت: صنعت خودرو در ایران راه سختی را در پیش دارد و همانطور که ذکر شد با وجود اینکه دولت ترکیه با دولت ایران همراه است، اما واقعیت این است که شرکت‌های ترکیه مستقل از بازار جهانی به خصوص آمریکا نیستند و روابطی دارند که بسیار گسترده‌تر از کشور ما است؛ به طور مثال شرکت رنو در دوره قبل بسیار خوب همکاری کرد، اما در این دوره مضرات این کار از منافعش برای آن‌ها بیشتر بود و در نتیجه علیرغم سرمایه‌گذاری که انجام داده بود تصمیم گرفت ایران را ترک کند.

وی در این باره تصریح کرد: به طور کلی به نظر نمی‌آید بتوان به جز در موارد محدودی با شرکت‌های ترک کار کرد و اگر کار رسمی نیز صورت بگیرد آن‌ها تحت تحریم واقع خواهند شد.

کاکایی در خصوص پیش‌بینی خود با توجه به این مقوله در صنعت خودرو گفت: در حال حاضر با وجود وضعیت روابط بین‌الملل و تحریم‌های آمریکا باید با قطعه‌سازان و فناوران بین المللی کار کنیم؛ فرق آن این است که این همکایر از نظر ظاهری در سطوح پایین تری انجام می‌شود، اما ارزش افزوده بیشتری در داخل کشور تولید می‌کند. ضمنا می‌توان بر روی فناوری‌های آن‌ها سرمایه‌گذاری کرد به این معنی که به جای واردات کالا، فناوری را منتقل کرد.

این کارشناس خودرو در پایان خاطرنشان کرد: در این وضعیت نگاه به شرکایی مثل ترکیه خیلی نمی‌تواند امیدبخش باشد همانطور که در چند وقت گذشته عده‌ای روی شرکای چینی حساب باز کرده بودند. پیش‌بینی می‌شود شرکت‌های ترکیه‌ای نیز با تمام توانمندی‌هایی که دارند از آنجایی که وابسته مستقیم به خصوص به اروپایی‌ها هستند بعید است این ارتباط شکل جدی بگیرد.