خودسرها به بهشت نمی‎روند

به عبارت دیگر، بهره گیری صحیح از فرصتها و همچنین تبدیل تهدیدها به فرصتها. رسیدن به چنین جایگاهی، نیازمند برطرف کردن موانع موجود در مسیر است و مسامحه با این موانع، معنایی جز هدر دادن فرصتها و حتی تبدیل فرصت ها به تهدیدها نخواهد داشت. از بین بردن چنین موانعی، نیازمند اتکای به قانون و اجرای صحیح و درست آن به دور از سلیقه گرایی است. اگر قانون ملاک شد، پیشبرد اهداف و حذف موانع، تسریع خواهد شد.


یکی از موانع ارتقایی که سال‎هاست در کشور ما،خودنمایی می‎کند و هزینه‎های فراوانی را به کشور و نظام، وارد کرذه وجود حرکت‎های خودسرانه و خلاف قانون است.

اینکه عده ای تشخیص می‎دهند در موضوعی خاص-بنا به تشخیص خود- دست به اقداماتی بزنند و مانع اجرای قانون شوند و از هیچ ارگان و سازمانی هم واهمه نداشته باشند معضلی است که موجبات سلب حرکت در مجرای صحیح را فراهم آورده است.

یکی از کارهای شگفت انگیز گروه‎های خودسر در روزهای اخیر، حمله به سفارت‎خانه و کنسولگری عربستان سعودی در تهران و مشهد و تخریب و به آتش کشیدن این اماکن بوده است که واکنش‎های فراوانی را در پی داشته است و بهانه‎ای برای نگارش مطالب این تحلیل شده است.


در این مطلب کوتاه، به برخی از معضلاتی که گروههای خودسر با اقدامات خودسرانه خود، موجب شده اند اشاره می شود:

1- تضعیف اقتدار قانون
اگر ما بپذیریم که "وجود قانون بد، از بی قانونی بهتر است" و اگر بپذیریم که "راه اصلاح قوانین، از طریق آرای مردم و پارلمان است" پس باید اقتدار قانون را با اجرای صحیح آن، تسبیط نماییم و از تضعیف آن، ابا داشته باشیم.

اصلی ترین هدف حرکت های خودسرانه و افراد خودسر، تضعیف قانون است در جهت حاکم شدن هرج و مرج، تا هر عملی که به تشخیصشان درست آمد و منافعشان را تامین می کرد انجام دهند.

به همین جهت است که دست به اقدامات خلاف قانون فراوانی می زنند. از سخنرانی دارای مجوز، جلوگیری می کنند تا مانع آگاهی شوند،به سخنرانانی که برحسب قانون، برای سخنرانی دعوت می شوند به قصد نابودی، حمله ور می شوند، برای تضعیف دولتی که بر سر کار است به سفارتخانه ها هجوم می برند، خطاب به مقامات نظام، الفاظ رکیک به کار می برند و قص علی هذا. لذا اگر نظامی خواهان حفظ و تقویت قوانین مصوب خود است باید با تضعیف کنندگان آن، برخورد کند و مدارا با چنین گروه‎هایی، نتیجه ای جز هرج و مرج نخواهد داشت.


2- استفاده ابزاری از شعائر دینی
متاسفانه در موارد متعددی، مشاهده شده است که گروه‎های خودسر، شعار آغازین خود را با بهره گیری از شعائر دینی اعلام کرده و پشتوانه انجام اعمال خلاف قانون خود را اسلام معرفی می کنند. آنان، خودسرانه اجتهاد می کنند، خودسرانه حکم می کنند، خودسرانه شعار می سازند و خودسرانه اقدام می نمایند بدون آنکه از اسلام، بهره ای برده باشند. کجای اسلام، اجازه برخوردهای اینچنین زننده با مردم کوچه و بازار را می دهد؟ کجای اسلام، اجازه تهمت پراکنی و افترا زنی به مومن و مومنه ای را می دهد؟ کجای اسلام، اجازه انجام خلاف قانون نظام اسلامی را می دهد؟ کجای اسلام، اجازه تعرض به مجریان قانون را می دهد؟ کجای اسلام، اجازه تعرض به اماکنی را می دهد که در تعهد حفاظت نظام اسلامی هستند؟ و ... مگر نه اینکه حضرت امام خمینی(ره) فرمودند"خلاف قانون جمهوری اسلامی، خلاف اسلام است" پس چرا از کنسرت گرفته تا سفارت، خلاف قانون می کنند؟

به همین جهت است که اذهان دغدغه مند، پی به تحرکات خودسرانه این افراد در مسیر استفاده ابزار گونه از دین می برند و متوجه می شوند که این قشر، دلواپس است که مبادا، قوانین نظام اسلامی به صورت صحیح اجرایی شود و لذا دست به تحریف و استفاده ابزاری از دین در جهت رسیدن به منافع خود می یازد.


3- هتک حیثیت نظام و مسوولان نظام
انجام اقدامات خودسرانه، بازخوردهای فراوانی برای نظام اسلامی دارد. یکی از این بازخوردها، نمایان شدن عدم اقتدار نظام در اجرای قوانین مصوب خود است.نظامی که تعدادی خودسر بتوانند مانع اجرای قوانین آن شوند، نمایی بیرونی از خود منتشر می نماید که همانا عدم وجود  استحکام لازم درونی برای پیاده نمودن فرامین است. مجوزها و قوانین با اقدامات خودسرانه مثل آب خوردن، اجرایی نمی شود و هیچکس هم جرات مقابله ندارد.


بازخورد دیگر، وهن جایگاه مسوولان نظام و تخریب شخصیت آنان است. بارها و بارها شده است که افراد خودسر، دست به ایجاد آشوب در جلسه مسوولان نظام اسلامی و تخریب شخصیت آنان زده اند و حتی کفش و مهر به سمت آنان پرتاب کرده اند و اینقدر این رویه را ادامه داده اند و هیچکس هم با آنان کاری نداشته است که به خود جرات داده اند که در محضر رهبر معظم انقلاب هم به توهین و تخریب مسوولان نظام بپردازند.



یکی دیگر از بازخوردها، تخریب جایگاه نظام در عرصه بین الملل می باشد.غافلگیری یا عدم توانایی برای مقابله با متعرضین به سفارت خانه یک کشور بیگانه، توجیه قابل قبولی نیست. پایبند نبودن به تعهدات کنسولی و دیپلماتیک، رویه شدن حمله به سفارت خانه ها و ورود و تخریب آن اماکن، عدم وجود تضمین برای تکرار نشدن این قبیل اتفاقات و ... همه و همه، باعث تنزل جایگاه بین المللی نظام جمهوری اسلامی می شود.در روزهای اخیر، بارها و بارها، از کشورهای مختلف با جمهوری اسلامی تماس گرفته شده است و از امنیت دیپلماتها و سفارت خانه ها، ابراز نگرانی شده است.آیا چنین موضوعی زیبنده نظام اسلامی است؟چه کسی این جفا را پاسخ خواهد داد؟
آیا نباید فکری اساسی کرد؟ تا کی باید تاوان این حرکات را داد؟ آیا زمان برخورد قاطع، فرا نرسیده است؟