مشخصات بمب GBU-۳۱ ارتش آمریکا

رویداد۲۴| حسین فلاحی: مهمات حمله مستقیم مشترک (Joint Direct Attack Munition) یک سلاح تهاجمی سطحی، خودکار و قابل استفاده در همه شرایط آب و هوایی با هدایت جی پی اس/اینرسی است. نیروی هوایی و نیروی دریایی ایالات متحده در یک برنامه مشترک، موجودی بمب‌های عمومی موجود ارتش این کشور را با اضافه کردن یک کیت هدایت جی پی اس/اینرسی برای حمله دقیق در همه شرایط آب و هوایی از ارتفاعات متوسط/بالا ارتقا دادند.

مهمات حمله مستقیم مشترک شامل یک کیت دم هدایت‌شونده است که بمب‌های سقوط آزاد غیر هدایت‌شونده موجود را به مهمات هوشمند دقیق و مناسب برای آب و هوای نامساعد تبدیل می‌کند. با اضافه شدن یک بخش دم جدید که شامل یک سیستم ناوبری اینرسی و یک واحد کنترل هدایت سیستم موقعیت‌یاب جهانی یا جی پی اس است، مهمات حمله مستقیم مشترک دقت بمب‌های غیر هدایت‌شونده عمومی را در هر شرایط آب و هوایی ارتقا می‌دهند.

بیشتر بخوانید: مشخصات بمب سنگر شکن GBU-۷۲| قاتل اهداف زیرزمینی

این سلاح‌ها اطلاعات هدف‌گیری را از سیستم‌های الکترونیکی هواپیما دریافت می‌کنند. پس از رهاسازی، یک کیت هدایت اینرسیایی، با کمک به‌روزرسانی‌های جی پی اس، سلاح را هدایت می‌کند.

کیت‌های جستجوگر/دم مهمات حمله مستقیم مشترک را می‌توان روی کلاهک‌های عمومی یا نفوذی در هر کلاس وزنی نصب کرد. مهمات حمله مستقیم مشترک همچنین می‌تواند از سلاح ۵۰۰ پوندی با آسیب جانبی بسیار کم با پوشش فیبر کربنی برای اهداف حساس استفاده کند.

وقتی کیت مهمات حمله مستقیم مشترک روی یک بمب هواپیما نصب می‌شود، نام واحد بمب هدایت‌شونده (GBU) به آن داده می‌شود که جایگزین نام Mk-۸۰ یا BLU (واحد بمب زنده) می شود.

مهمات حمله مستقیم مشترک یک سلاح مستقل نیست، بلکه یک بسته هدایت شونده است که بمب‌های هواپیما با وزن غیر هدایت‌شونده را به یک مهمات هدایت‌شونده دقیق از جمله GBU-۳۸ (Mk-۸۲)، GBU-۵۴ (Mk-۸۲)، JDAM-ER (Mk-۸۲)، GBU-۳۲ (Mk-۸۳)، GBU-۵۵ (Mk-۸۳)، GBU-۳۱ (Mk-۸۴) و GBU-۵۶ (MK-۸۴ و BLU-۱۰۹) تبدیل می‌کند. اجزای کلیدی این سیستم شامل یک بخش دم با سطوح کنترل آیرودینامیکی، یک کیت ضربه (بدنه) و یک سیستم هدایت ترکیبی INS و واحد کنترل هدایت جی پس اس است.

GBU-۳۱ یک بمب هوایی هدایت‌شونده مدرن آمریکایی است که بر اساس بمب کلاسیک BLU-۱۰۹ با وزن ۹۰۷ کیلوگرم و کلاهک جنگی ۲۴۰ کیلوگرمی ساخته شده است.

بمب GBU-۳۱

GBU-۳۱ در نتیجه همکاری مشترک بوئینگ و لاکهید مارتین در اواسط دهه ۱۹۹۰ ساخته شد. این هدف با توسعه یک سیستم مهمات حمله مستقیم مشترک نسبتاً ارزان (هزینه هر واحد حدود ۲۰۰۰۰ دلار) و آسان برای نصب، که شامل یک دم اضافی نصب شده بر روی بمب، سیستم‌های هدایت اینرسی و یک گیرنده جی پی اس است انجام  شد.  

 تخمین زده می‌شود که در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۶، شرکت بوئینگ بیش از ۳۰۰۰۰۰ مجموعه مهمات حمله مستقیم مشترک تولید کرده است. بمب‌های GBU-۳۱ می‌توانند یا می‌توانند توسط هواپیما‌هایی مانند F-۱۴D، F-۱۶ C/D یا F/A-۱۸ E/F و همچنین بمب‌افکن‌های بی-۱ بی لنسر یا بی-۲ اسپریت حمل شوند. سلاح‌هایی از این نوع بین درگیری کوزوو در سال ۱۹۹۹ و حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ مورد استفاده قرار گرفتند.

مهمات GBU-۳۱ در طول رزمایش Combat Hammer در نیروی هوایی بارکسدیل، لوئیزیانا، در مقابل یک بمب‌افکن بی-۵۲اچ استراتوفورترس قرار گرفته‌اند، ۱۰ مارس ۲۰۲۱.  

GBU-۳۱‌ها مجموعه‌ای از بمب‌های هدایت‌شونده هوا به سطح، با قابلیت پرواز در آب و هوای نامساعد، بسیار دقیق و مجهز به سیستم موقعیت‌یابی جهانی هستند که به صورت مشترک مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بمب‌های هوایی مجهز به مهمات حمله مستقیم مشترک توسط یک سیستم هدایت اینرسی یکپارچه متصل به یک گیرنده جی پی اس هدایت می‌شوند که به آنها برد اعلام شده تا ۱۵ مایل دریایی (۲۸ کیلومتر) می‌دهد.

نیروی هوایی ایالات متحده در حال تهیه یک کیت دم ارتقا یافته با گیرنده ضد پارازیت برای استفاده در شرایط ضعیف جی پی اس تحت یک نیاز عملیاتی فوری است. این نیرو همچنین به دنبال توسعه یک کلاس جانشین سبک‌تر برای این سلاح‌ها است که قابلیت هدایت اینرسی/جی پی اس، بال‌های مانورپذیر، پنهان‌کاری و جنگ الکترونیک داشته باشد.

آزمایش‌کنندگان در حال حاضر در تلاشند تا GBU-۳۸ را برای استفاده در جنگنده‌های اف-۳۵ عملیاتی کنند.

مشخصات فنی کلی GBU-۳۱‌

نوع: مهمات حمله مستقیم مشترک
اپراتور: آمریکا
شرکت های سازنده: بوئینگ و لاکهید مارتین